Reisverslag 3: Rajasthan Deel 1

Hi allemaal!

Hier mijn volgende reisverslag over onze trip in India door Rajasthan bestaande uit Delhi, Mandewa, Bikaner, Jaisalmer, Joidpur, Udaipur, Pushkar, Jaipur, Ranthambore en Agra. Het is weer vrij lang en gedetailleerd geworden haha, maarja je moet wat te doen hebben als je zoveel in de auto zit. Veel leesplezier!

Delhi
Zo'n twee weken geleden is onze trip naar India begonnen, en ik kan je vertellen dat was meteen een hele belevenis haha. Om half 5 kwamen we aan op het vliegveld in New Delhi en toen we het vliegtuig uitstapten kwam er al meteen een zieke hittegolf over ons heen van zo'n 40 graden. Aangezien je hier altijd een lange broek en bedekte schouders/een sjaal om moet, voelt het nog 10 keer zo warm. Maargoed in ieder geval weer een nieuw avontuur dat ons te wachten staat, we zijn erg benieuwd of het echt zo heftig is als de meeste mensen zeggen. Op het vliegveld wisselen we onze Nepalese rupies die we over hadden om voor Indiase rupies, zodat we in ieder geval wat geld hebben. Daarna gaan we opzoek naar de beste manier om in het centrum te komen en dat blijkt met de metro te zijn. Het metro stelsel hier is erg modern en alle mensen zijn heel aardig, ze wijzen ons de weg en proberen zo goed mogelijk uit te leggen waar we heen moeten. Wanneer we in het centrum aankomen hebben we eigenlijk geen idee waar we heen moeten. Het plan was om naar garbage (een gebied van Delhi) te gaan en daar een hostel te zoeken, maar wanneer we het aan mensen vragen lijkt niemand het te snappen. We komen een man tegen die ons vertelt dat er de komende vier dagen een feest van de Moslims plaatsvindt in Delhi waardoor we het noorden zoveel mogelijk moeten vermijden (aangezien dit feest ook nauw in verband staat met politieke issues) en dat we beter een tuktuk kunnen pakken naar het Tourist Office in het centrum waar ze ons precies kunnen vertellen wat we het beste kunnen doen. Hij loopt helemaal met ons mee om te zorgen dat we in een goeie tuktuk terecht komen en voor een goeie prijs naar het centrum kunnen worden gebracht. Bij het tourist office aangekomen krijgen we te horen dat vrijwel alle accommodatie voor vanavond al helemaal zit volgeboekt vanwege de komende feestdagen en het feit dat het op het moment zomervakantie is in India. We hebben al vaak genoeg gehoord dat dit een truc is om je naar een duur hotel te lokken, dus we besluiten een paar hostels te bellen. Echter blijkt alles inderdaad vol te zitten en ook de mensen van de hostels zeggen dat alles voor de komende dagen al vol zit, dus dat de enige opties nog hotels zijn. Daar zitten we dan, het is ondertussen donker buiten, half 8 's avonds en het ziet er naar uit dat een slaapplek vinden zeker niet zo gemakkelijk zal gaan als in Nepal waar je in elke straat veel hostels en guesthouses had waar ze meer dan genoeg plek hadden. Malou heeft in Zuid Afrika een jongen uit Delhi leren kennen die al zei dat we maar moesten laten weten zodra we waren aangekomen, dus we besluiten met een tuktuk naar een internet café te gaan om hem te kunnen contacten (we hebben hem alleen op Facebook). We komen bij een ander tourist office aan en hier komen we in contact met hem, maar hij zit nog in college. Hij zegt dat die ons in ieder geval gaat proberen te helpen. De man van dit bureau zegt dat hij wel een plek weet waar een aantal hotels zijn waar we een slaapplek zouden moeten kunnen vinden voor een betaalbare prijs (€10 pp). Hij legt het uit aan de tuktuk driver die buiten nog op ons wacht, een hele aardige man uit Kathmandu, en we worden erheen gebracht. We vinden inderdaad een hotel dat nog plek heeft, het is er zelfs erg rustig zeggen ze dus dat is raar maar oke. Het zijn mooie kamers met airconditioning, iets wat voor ons op het moment het belangrijkste is in deze hitte haha. Omdat het al donker is buiten, kunnen we niet meer echt de straat op dus we besluiten eten te bestellen in het hotel. Ze hebben room service en na een uur (het is onderhand zo'n 10 uur s avonds) krijgen we dan eindelijk ons eten wat erg lekker is. We bedenken even wat de opties zijn voor morgen, want eigenlijk willen we gewoon zo snel mogelijk Delhi uit en richting Rajasthan. We kijken nog even friends (jaja we hebben zelfs een tv) en gaan dan rond 12 uur naar bed.

De volgende ochtend worden we wakker om 7:30, nemen we een douche (koud met drie straaltjes water ipv een warme goeie douche die ze hadden beloofd maarjaa het is toch erg warm buiten) en dan gaan we richting de receptie om met de WiFi wat op te kunnen zoeken voor de treinen en onze vlucht naar Vietnam die we nog moeten boeken. Onze tuktuk vriend van gisteravond staat ineens voor de deur en zegt dat die ons vandaag de hele stad komt laten zien. We leggen hem uit dat we van plan zijn vandaag naar Rajasthan te gaan en eerst nog moeten ontbijten en vanalles uit moeten zoeken. Na een kwartier gaat die dan toch maar weer weg. Ondertussen hebben we een aantal opties gevonden, maar dan houdt de WiFi ermee op. We besluiten maar gewoon eerst ergens te ontbijten en dan een tuktuk richting het station te pakken. Eerst moeten we nog de kamer en het eten van gisteravond betalen, maar ze hebben meer gerekend dan we hadden afgesproken. We vragen dus om de baas, maar die blijkt in bad te zitten. Na een half uur komt die eindelijk aangelopen en begint hij ons te verwijten dat we er allemaal niks van begrijpen etc. Het enige waar we om vroegen was een uitleg van hoe ze bij dit bedrag kwamen, maar hij is niet echt bereid om het uit te leggen, in ieder geval niet op een rustige manier. We hebben geen zin in nog meer gedoe dus we betalen maar gewoon en gaan meteen weg.
Om de hoek vinden we een tentje waar veel locals aan het eten zijn, dus we besluiten hier ook heen te gaan om wat te ontbijten aangezien het onderhand al best laat is. We hebben een paratha met een soort hele lekkere curry en een fles water want pfoe het is zeker pittig. Heel bizar ook dat vrijwel alles dat je hier als ontbijt kunt krijgen gefrituurd is. Vervolgens stappen we in een tuktuk bij een jongen met zijn oom, hij studeert toerisme en vraagt ons wat ons plan is voor de komende weken. We leggen hem uit dat we naar het station willen om daar een treinticket richting Jaipur te kopen, maar hij zegt dat dat lastig wordt op de dag zelf en dat we de tickets ook voor de dagen daarop al van tevoren zullen moeten boeken. Hij is erg aardige en bereid om ons te helpen en legt uit hoe we het beste de trip kunnen doen. Vervolgens neemt die ons mee naar een reisbureau waar ze mee kunnen kijken wat het beste is om te doen, aangezien je treintickets dus meestal een paar dagen van tevoren moet regelen en we het liefst wel vandaag weg willen uit Delhi. We worden geholpen door een wat oudere vriendelijke man en hij legt ons de verschillende opties uit. Aangezien Rajasthan vrij afgelegen is en vooral bestaat uit countryside, is er niet echt een mogelijkheid om het helemaal met de trein te doen. Daarnaast zouden we met de trein ook op z'n vroegst pas morgen kunnen vertrekken. Hij vertelt ons over de mogelijkheid om Rajasthan met een auto te doen en dat klinkt eigenlijk vrij goed. Het scheelt niet eens veel met wat je kwijt bent aan treintickets en dan kunnen we ook de noordelijke plaatsjes zien en besparen we weer kosten die we anders zouden hebben met vervoer regelen vanaf het station naar je hostel of bijvoorbeeld richting de woestijn (lopen in 45 graden met een backpack is namelijk niet echt te doen haha). We stellen een reisplan op van Rajasthan naar Agra, Varanasi, Dharamsala en de gouden tempel. Ook kunnen ze hier meteen ons vliegticket boeken van Delhi naar Vietnam voor over een maand. Het klinkt precies zoals het schema dat we in ons hoofd hadden en met behoorlijk wat afdingen komen we op een goeie en erg redelijke prijs uit. Aangezien we al hebben gemerkt dat je hier alles in tegenstelling tot andere landen wel echt van te voren moet regelen, besluiten we het te doen. Een half uur later ontmoeten we onze chauffeur, een erg aardige man die ons twee weken lang door Rajasthan zal rijden. Hij moet alleen nog even z'n spullen ophalen thuis aangezien hij net pas te horen heeft gekregen dat die de komende twee weken weg zal zijn, best een bizar idee. Z'n moeder staat al klaar met z'n tas en een glaasje verse vruchtenjus zodra we aan komen rijden. Het is mooi om te zien hoe alle families hier zo hecht zijn en vrijwel iedereen nog woont met oma's, opa's, ooms, tantes en noem het maar op. Vervolgens is het al een hele opgave om Delhi uit te komen, het duurt ongeveer een uur. We kopen nog even wat fruit voor onderweg, betalen uiteraard 3 keer teveel ondanks onderhandelen en onze driver zegt dat we hem voortaan kunnen zeggen wat we willen en dan zal hij het voor ons kopen omdat hij het voor de normale prijs krijgt. Zo'n drie uur later komen we aan in Mandewa, het eerste plaatsje waar we een nacht zullen blijven. Onderweg zijn we heel wat wijzer geworden over de cultuur hier in India, zoals het feit dat 95% van de huwelijken hier nog door de ouders wordt bepaald en dat de aankomend man en vrouw elkaar 1 keer een half uurtje mogen zien van tevoren, dan zeggen ze ja of nee en dan vindt de bruiloft plaats die vaak zo'n drie dagen duurt met veel ceremonies e.d. Ook vertelt hij over de 27 verschillende casten die India kent en dat ze allemaal hun eigen taal hebben naast het algemene Hindi en soms nog een taal van de regio (zoals Rajasthan een soort speciale taal heeft). Meestal heb je alleen maar vrienden uit je eigen caste en trouwen kan sowieso alleen maar met mensen van dezelfde caste. Onderweg zien we vrouwen langs de weg lopen die hun hele gezicht bedekt hebben door een sjaal die eroverheen hangt. Hij is net doorzichtig genoeg om nog te kunnen zien. Dit schijnt hier buiten de grote steden een regel te zijn voor alle getrouwde vrouwen zodra ze de straat opgaan. Toch allemaal nog wel heel wat anders dan wat wij gewend zijn.

Mandewa
Aangekomen in Madewa weten we niet wat we zien zodra hij een oprijlaan oprijdt en ons vertelt dat dit ons hotel voor vannacht is. Het is enorm groot, de hele buitenkant en binnenkant is beschilderd met muurtekeningen en alles is erg kleurrijk en sierlijk. Het lijkt net een paleis. Onze kamer is een soort suite met twee grote bedden en een mooie badkamer. We hadden duidelijk proberen te maken dat we het prima vonden om in hostels te slapen of simpele hotels, maar dit is zeker niet wat we hadden verwacht. We lachen onszelf en dit hele idee wel even uit, we worden echt als prinsessen behandeld en het is bijna geen backpacken meer te noemen. Toch is het wel heel chill om een keer in zoiets moois te verblijven en te weten dat alles goed is geregeld en backpackend door Rajasthan waar alles moeilijk te bereiken is en het in deze periode gemiddeld zo'n 44 graden is, was misschien ook niet het beste idee ooit. We hebben super lekkere gevulde aubergine als avondeten en gaan daarna redelijk optijd naar bed omdat het toch nog een vrij slopende dag was en er morgen weer een hele hoop op de planning staat.

De volgende ochtend hebben we ontbijt vanuit het hotel en vervolgens zal een kennis van onze chauffeur ons rondleiden door dit stadje. We hebben al gezegd dat we ook prima zelf rond willen kijken, maar hij zegt dat het wel beter is om samen met iemand te gaan die het kent en de mooie dingen kan laten zien. Als we vragen of dit geld kost krijgen we uiteraard het antwoord dat we alleen hoeven te betalen als we dat willen, maargoed we zullen het wel zien. We vertrekken om 8:30 zodat de hitte nog enigszins te verdragen is, en hij neemt ons mee langs verschillende oude gebouwen en vertelt waar ze vandaan komen en hoe ze zijn gebouwd etc. Ook zegt hij dat we vanavond naar een bruiloft gaan van vrienden van onze chauffeur, die had gisteren al gezegd dat we misschien wel naar een bruiloft zouden kunnen, aangezien dit schijnbaar de maand is waarin de meeste trouwerijen plaatsvinden. Hij kent vrij veel mensen in Rajasthan dus zodra die iets zou horen zou die dat doorgeven en kijken of we ook konden komen. Het lijkt ons erg gaaf om naar een traditionele Indische bruiloft te kunnen gaan, al zullen we wel eerst even correcte kleren aan moeten schaffen. De man die ons rondleidt zegt dat hij wel weet wat we nodig hebben en neemt ons mee naar zijn winkel. Hij verkoopt sjaals, sari's en andere traditionele kleding en kleden etc. We waren sowieso van plan om een mooie traditionele outfit aan te schaffen, maar de rokken die hij heeft zijn vrij zwaar en duur. Hij laat ons de sari's zien en zegt dat dat erg mooi is voor op een bruiloft en dat ze ons daar kunnen helpen om hem om te doen. We kiezen er allebei een uit en betalen uiteindelijk en kwart van de prijs die die zei maar wat waarschijnlijk alsnog teveel is. Het is zo lastig in te schatten wat voor prijzen hier normaal zijn en echt eerlijk zijn ze er ook niet over. Vervolgens laten we onze handen beschilderen met Henna, aangezien dit gelukt brengt voor de bruid en bruidegom en dit erg belangrijk is als je naar een bruiloft toegaat. Na twee uur zijn we weer terug bij ons hotel en pakken we onze spullen om weer in de auto te stappen en door te gaan naar het volgende dorpje. Wanneer we in de auto met onze chauffeur over de bruiloft beginnen, zegt hij dat hij geen idee heeft of er een bruiloft zal zijn. Het hele verhaal van de man dat we vanavond naar een bruiloft zouden gaan was duur puur en alleen om ons de henna en sari's te verkopen.. Malou en ik zijn weer eens de dupe met onze goedgelovigheid en besluiten vanaf nu echt niemand meer te vertrouwen hier in India. Het is zo lastig want heel veel mensen zijn heel aardig en behulpzaam, maar uiteindelijk willen ze allemaal iets van je. Hoe vaak we ook nee zeggen, ze blijven maar doorgaan en weer nieuwe verhalen verzinnen. Dat is wel het eerste duidelijke verschil met Nepal naar mijn mening en op het moment betwijfel ik überhaupt of er hier nog iemand rondloopt die eerlijk en betrouwbaar is. Maarja we zullen zien wat de rest van Rajasthan ons brengt! De henna blijft ongeveer een week zitten, dus wie weet vinden we in die tijd nog een bruiloft haha.

Bikaner
Het is zo'n vier uur rijden naar het volgende dorpje, namelijk Bikaner. Onderweg hebben we de mogelijkheid om naar de Rat Temple te gaan, een tempel waar honderden ratten wonen. Het klinkt niet heel verleidelijk, maar toch zijn we benieuwd en besluiten we erheen te gaan. Wanneer we (op blote voeten..) naar binnen lopen zien en ruiken we idd overal ratten. Wel schijnt het nu nog mee te vallen aangezien ze zich in de middag vooral verschuilen en s avonds en s ochtends de hele grond zwart is van de ratten. We lopen een stukje rond, maken wat foto's en filmpjes en gaan dan weer terug naar de plek waar we onze schoenen hebben neergezet. Hier zien we een grote groep meisjes in uniformen die allemaal giechelen en ons uitgebreid bekijken. Een van de meisjes vraagt waar we vandaan komen, en dan is het ijs gebroken en volgen er 100 vragen. Ze willen allemaal met ons op de foto en proberen ons wat dingen in het Indiaas te laten zeggen, maar aan hun gelach te horen spreken we het niet echt goed uit. Ze zeggen dat ze van de scouting zijn en vandaag een uitje hebben. De twee mannelijke begeleiders die erbij zijn maken nog even wat moves, gaan met ons op de foto en een kwartier en 200 foto's later keren we weer terug naar de auto. Onderweg trakteert Bumpy ons op lekkere verse pakoda's als lunch en we komen rond half 5 aan in ons volgende paleis. Ook dit hotel is enorm groot en mooi en we krijgen een mooie suite toegewezen. Om 6 uur gaan we met onze chauffeur het stadje in waar die ons laat zien hoe alle vrouwen de handgemaakte sjaals, kleden en dekens maken. Ook gaan we langs bij een art school waar een oude man ons laat zien hoe ze schilderen en kunst maken. Het is erg bijzonder om te zien, aangezien alles wat ze gebruiken heel natuurlijk is. Zo hebben ze geen normaal papier, maar gebruiken ze rijstpapier, camel bones of zijde om op te schilderen. Als verf gebruiken ze verschillende zandstenen die ze met water mengen en hele mooie natuurlijke kleuren produceren. Als kwasten gebruiken ze kleine veertjes en toch kunnen ze super secuur tekenen. Rond half 8 komen we terug in het hotel en delen we een heerlijke curry met naanbrood als avondeten. Het eten is wel echt een stuk rijker qua smaken in vergelijking met Nepal. 's Avonds kijken we nog even de Indiase so you think you can dance en dan gaan we naar bed.

De volgende morgen vertrekken we om 9:45 richting een groot fort dat dicht bij ons hotel in de buurt ligt. Hier aangekomen ontmoeten we een meisje uit Colombia die dezelfde route als wij reist en we besluiten met z'n drieën naar binnen te gaan. Althans, als ze ons naar binnen laten want ze hebben een studentenkorting, maar die willen ze niet geven aan Malou aangezien ze alleen een foto van haar studentenkaart heeft. Wanneer we vragen waarom wordt de man boos en we besluiten dus maar weer de volle prijs te betalen en naar binnen te gaan. Het fort is echt immens groot en heeft zo'n 80 verschillende kamers dus binnen no time zijn we verdwaald. Een jongen die er werkt geeft ons een rondleiding, maar hij praat en loopt heel snel dus heel veel volgen we er niet van haha. Een uur later lopen we zelf nog even rond om wat foto's en filmpjes te maken en dan keren we terug naar de auto. Vanaf hier zal het zo'n 5 uur rijden zijn naar Jaisalmer, onze volgende bestemming. Onderweg lunchen we bij een wegrestaurant waar we iets randoms bestellen aangezien de kaart in Hindi is en we dus geen idee hebben wat erop staat. Ondertussen zijn we er achter dat we vrijwel alles van de groentegerechten hier lekker vinden dus dat scheelt.

Jaisalmer
Een uurtje later rijden we verder en rond half 6 komen we aan in Jaisalmer. Onderweg weten we ons weer te verbazen over de hoeveelheid koeien die overal over de weg lopen, alles eten wat ze maar tegenkomen van plastic tot kranten en het ook geen probleem lijken te vinden om midden op de straat te gaan liggen voor een middagdutje. Ze zijn wel heel anders dan de Nederlandse koeien aangezien ze enorm grote horens hebben en ook een stuk groter en lomper zijn. Maar het blijft niet alleen bij koeien, ook schapen, geiten, honden en ezels steken op de meest random momenten de weg over waardoor het verkeer nog net even iets chaotischer wordt dan het al was. Toch bijzonder hoe het altijd net goed gaat. In ons hotel aangekomen blijkt het nog zo'n 43 graden te zijn en dat is te merken; 3 trappen oplopen met onze backpack en we zijn he le maal bezweet en buiten adem haha. We chillen even 1,5 uur op onze kamer met helaas niet echt goed werkende airconditioning en om 7 uur gaan we naar het dakterras aangezien de zon nu onder is en het buiten dus wel weer te doen is. We hebben met Bumpy (onze driver) afgesproken om vanavond samen te eten en whiskey en bier te drinken op het dakterras (hij whiskey en wij bier haha). We hebben een ijskoude Indiase Kingfisher en bier heeft nog nooit zo lekker gesmaakt moet ik zeggen. De eigenaar komt ons nog papadum brengen, want bij bier hoort ook papadum zegt hij. Dit is een soort van knapperige cracker en het blijkt idd heel lekker samen. Ook krijgen we een schaaltje komkommer, want Malou en ik zijn ondertussen omgedoopt tot komkommer en bier. Komkommer in het Indiaas is kila en bier is balou, dus Kira en Malou "same same". Bumpy heeft z'n eigen whiskey gehaald en hij had ons al voorbereid dat die altijd veel praat als die drinkt, maar wij vermaken ons zeker. Hij vertelt ons de meest hilarische verhalen van dingen die die heeft meegemaakt tijdens z'n baan als driver, wat die al zo'n acht jaar doet. Ook komen we meer te weten over z'n familie. Hij blijkt een vrouw en dochter te hebben, maar z'n vrouw woont nog bij haar ouders in de buurt van Bombay en heeft daar ook een baan (in tegenstelling tot de meeste vrouwen hier die niet kunnen/mogen werken). Zijn dochter is nu 4 en woont bij hem en z'n moeder thuis en een paar keer per jaar ziet ze haar moeder. Het is trouwens ook een arranged marriage, dus gekozen door hun ouders. Samen wonen is alleen (nog) geen optie omdat ze geen geld hebben om een huis te kopen. Wel hebben ze een spaarplan waarmee ze hopelijk over 3 jaar een huis kunnen kopen waar ze dan met z'n drieën kunnen gaan wonen. Misschien willen ze dan ook nog wel een extra kind, maar voorlopig richten ze zich nog op hun baan en het sparen voor een huis. Malou en ik vinden het ergens wel zielig dat zijn dochtertje haar moeder maar 4 keer per jaar ziet er hij zelf ook zo vaak weg is, maar hier schijnt het vrij normaal te zijn dat je grotendeels opgroeit met je opa en oma. Ook ontmoeten we twee Franse jongens die gisteren naar de woestijn zijn geweest en ons vertellen dat dat heelll warm, maar heel leuk is. Rond een uur of 11 gaan we naar bed waar we een warme nacht tegemoet gaan.

De volgende ochtend zegt Bumpy dat die een gids voor ons kan regelen die ons de stad kan laten zien. We zeggen eerst dat we geen gids hoeven, maar het blijkt een hele leuke oude man van 70 te zijn die al z'n hele leven in Jaisalmer woont. Het is echt een schatje, hij heeft nul tanden meer in z'n mond maar weet alles toch goed te vertellen en uit te leggen en is erg vrolijk. Deze stad wordt ook wel de golden city genoemd aangezien alles is gemaakt van zandsteen en de hele stad er dus geel/goud uitziet. We vertrekken om half 9 zodat het nog niet super warm is. Toch begin ik een half uur later al zwarte vlekken te zien als we richting t fort lopen in de volle zon. Hij zegt dat we het vooral maar heel rustig aan moeten doen, we hebben alle tijd en zoals de Indiërs zeggen "No worry no hurry, no chicken no curry" hahahg. Ook schijnen we zo'n 5 liter water per dag te moeten drinken, dus dat gaan we proberen. Hij weet ons vanalles te vertellen over het geloof, de geschiedenis van de stad en de verschillende gebouwen. Het bekendste is het grote fort dat midden in de stad op een grote berg staat. Het is heel lang geleden gebouwd zodat alle mensen van de stad binnen de muren van het fort konden wonen. Je zit hier namelijk dicht bij de grens van Pakistan, dus vroeger was het een onrustig gebied. Echter is bij het bouwen van het fort alleen zandsteen gebruikt, die in elkaar zijn geklikt volgens een soort schakel systeem. Dus geen cement oid. Dat heeft er vandaag der dag voor gezorgd dat het fort niet meer zo stabiel is, aangezien de watervoorziening in de stad steeds beter werd en alle gezinnen steeds meer water gingen gebruiken dat via het fort naar beneden stroomde over de zandstenen. In vrijwel alle stenen zie je scheuren en ze weten niet hoe lang het nog staande zal blijven. Toch wonen er nog enorm veel mensen en zie je overal water door de straten stromen. We gaan niet in het fort of in andere gebouwen, aangezien dit dus onveilig kan zijn en je er altijd veel voor betaald terwijl je vanaf buiten al net zoveel kunt zien. Hij neemt ons liever mee naar de beste Lassi Shop van heel Rajasthan en de wat kleinere wijkjes. Aangekomen bij de lassishop weten we niet wat we moeten kiezen, zoveel keus. Het is een familie bedrijf dat al zo'n 50 jaar lassi's maakt op een natuurlijke manier, en onze gids zegt dat we dit voor de rest van ons leven zullen herinneren. Lassi is een soort smoothie/milkshake gemaakt van fruit, en bij de echt goeie shops zoals hier is het puur geperst fruit dat ze in de koelkast zetten tot het een soort van dikkere structuur krijgt. Hij vertelt ons dat we de Markanya moeten proberen, deze is gemaakt van gedroogd fruit en schijnt de bekendste te zijn. We bestellen deze met ijs (dan krijg je lassi juice met lassi ijs erin) en het is idd suuuuper lekker. Daarna gaan we naar een wijk waar een man een tehuis heeft opgericht waar mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking gratis kunnen wonen en te eten krijgen. Onze baba (de gids) koopt onderweg een zak snoepjes om uit delen aan de kinderen en wij worden meteen door 30 mensen aangesproken of we met ze op de foto willen. In de wijk aangekomen ontmoeten we veel families met lieve kindjes die allemaal komen vragen om "Candy? School pen? Chocolate?". Ook vinden ze het fantastisch om met ons op de foto te gaan en daarna te foto's te bekijken. Alle huizen zijn weer van deze goud/gele stenen gemaakt en hebben aan de voorkant allemaal een speciaal soort beeldhouwwerk op de muren, echt super mooi. Rond 2 uur hebben we lunch in een van de restaurantjes en daarna worden we terug naar ons hotel gebracht aangezien we rond 3 uur naar de woestijn zullen gaan. We worden opgehaald samen met twee anderen en stappen met een temperatuur van maarliefst 48 in de auto om een uur lang door de woestijn te gaan rijden. Gelukkig is er een semi werkende airco aan boord en na een uur komen we aan bij het hotel. We krijgen onze kamer te zien en rusten even uit op bed. Daarna eten we verse meloen en is het tijd om op de kamelen te gaan. Mijn kameel heet Babalou en een jongetje van ik denk 10 jaar begeleid hem. Het is bizar hoe hoog je zit op die beesten, en ook het opstaan is erg grappig aangezien ze eerst hun achterbenen strekken en je dus goed je best moet doen om er niet af te vallen. In een rijtje van 8 lopen we door de woestijn richting de top van de berg om de zonsondergang te kunnen bekijken. We leren hier twee meisjes uit Australië kennen die ook een beetje dezelfde route reizen als wij. Het is leuk om eindelijk wat andere Backpackers tegen te komen, want dat is hier veel minder dan in Nepal. Echter komt er een uur later een zandstorm opzetten waardoor we de zonsondergang niet kunnen zien en we teruglopen door een wolk van zand. Na ongeveer een half uur zijn we terug bij het kamp en zit er een locale groep muzikanten en een danseres op ons te wachten om een traditionele voorstelling te laten zien. We zijn uiteindelijk nog met best veel mensen, waaronder ook het meisje uit Colombia die we gisteren hadden ontmoet, de Australische meisjes en de twee jongens uit de auto. We drinken samen wat bier en worden later de dansvloer op gesleept om mee te dansen. In het begin is het nog even wennen aangezien ze een erg andere dansstijl hebben, maar al snel komt iedereen helemaal los en wordt het een gezellige avond. Malou en ik mogen ook nog even op de trommel en soort van accordeon spelen, en ze hebben twee soort houten plankjes waarmee ze een speciaal soort geluid maken wat niemand kan behalve Malou die een echt talent schijnt te zijn. Daarna hebben we een super lekker Indiaas buffet met verschillende groentes, curries, chapati en rijst. Helaas is het geen goed idee om te slapen in de woestijn vanwege de zandstorm, dus we besluiten in het kamp te slapen en dan morgenochtend vroeg op te staan om toch nog de zonsopkomst te kunnen bekijken. We vragen aan de eigenaar hoe laat we dan ongeveer op moeten staan, en hij zegt dat als we om 6:30 opstaan dat we met kamelen weer de woestijn in kunnen en dan vanaf de berg in de woestijn de zonsopkomst kunnen zien. We checken nog een paar keer de tijd, zetten dan de wekker en gaan rond een uur of 1 naar bed.

'S ochtends om 6:10 gaat onze wekker, maar als we uit het raam kijken staat de zon tot onze verbazing al bijna boven aan de lucht.. We checken nogmaals de tijd, gaan snel naar buiten en zien dat de meeste mensen al weg zijn. Het is toch echt nog geen 6:30, maar we besluiten maar op eigen houtje de woestijn in te lopen om te zien wat er nog te zien valt. Bovenop de berg zitten we een uurtje in het zand, luisteren wat muziek en genieten nog van de zonsopkomst voor zoverre het nog een zonsopkomst te noemen is. Wanneer we rond 8 uur terugkomen bij het kamp, zien we de twee Australische meisjes. Schijnbaar zijn zij om 5:15 uit bed getrommeld en op de kamelen gegaan, maar ook niemand had hen verteld dat t zo vroeg zou zijn. Bij ons hebben ze schijnbaar ook nog een keer aangeklopt, maar dat hebben we niet gehoord. Jammer want het bleek echt mooi te zijn geweest! Als we het navragen aan de eigenaar zegt die "ja je had om 6:30 op moeten staan omdat de zon om 7 opkomt", dus wij leggen uit dat we al om 6 uur op waren en zelfs toen de zon al vrij hoog stond, maar dat snapte die niet helemaal. Hij woont hier al 40 jaar dus Malou en ik vinden t vrij knap hoe die alsnog de verkeerde tijd kan zeggen na 4 keer checken haha, maargoed jammer maar helaasss. Rond 9 uur gaan we terug in de auto richting Jaisalmer om onze spullen bij het hotel op te pikken, even al het zand van ons af te douchen en dan door te rijden naar Joidpur. Onderweg luisteren we samen met Bumpy naar wat westerse muziek om hem wakker te houden (Justin Bieber #party), maar volgens mij houdt die toch meer van het enthousiaste Indiase Bollywood gezang haha #ookleuk.

Joidpur
In de middag komen we aan in Joidpur, ook wel de Blue city genoemd. Heel veel huizen zijn blauw geschilderd en aan de top van de berg is weer een groot fort te zien. We blijken ook hier in een soort van super mooi paradijs te verblijven en doen eerst een korte powernap om vervolgens met Bumpy de stad in te gaan zodra het wat meer is afgekoeld. Joidpur staat bekend om zijn kruiden en specerijen, dus we gaan naar een familiebedrijf waar ze deze al jaren verkopen. We krijgen alle verschillende kruiden te zien en te ruiken en ook hebben we de mogelijkheid om hier een kook workshop te volgen. Aangezien Malou en ik ons al langere tijd afvragen hoe ze de curry's hier telkens zo dik en smaakvol weten te maken, besluiten we dit te doen. Samen met 2 andere Engelse meisjes leren we hoe je echte Chai/Masala thee maakt en maken we vegetable curry met speciale rijst en chapati. De curry is mega lekker dus dat recept gaan we zeker onthouden. Van de rijst zijn we wat minder fan, maar ook de chapati blijkt makkelijk te maken te zijn en erg lekker dus dat kunnen we straks in nederland ook gaan doen jeej. 's Avonds lopen we terug richting ons hotel, zijn we perongeluk half verdwaald zonder de hotel naam te weten haha maar vinden we het toch vrij snel weer terug. We drinken nog een lassi op het dakterras met erg mooi uitzicht op het fort en dan gaan we naar bed.

We besluiten om 8 uur op te staan, zodat we rustig kunnen ontbijten en dan richting het fort kunnen lopen. Het ontbijt is dit keer een buffet met ook yoghurt, fruit en cornflakes. Gelukkiger kun je me op dat moment niet maken. Daarna beginnen we aan de klim naar het fort, en hoewel het niet eens zo hoog en nog niet zo laat is, maakt de hitte het toch vrijwel meteen al behoorlijk zwaar. Boven op de berg aangekomen lopen we om het fort heen, maken wat foto's en filmpjes en besluiten niet naar binnen te gaan aangezien we al veel van dit soort dingen van binnen hebben gezien en ze er vaak veel geld voor vragen. Ook moeten we redelijk optijd vertrekken naar onze volgende bestemming, namelijk Udaipur wat zo'n 6 tot 7 uur rijden is. Om 11 uur rijden we weg en om in Udaipur te komen moeten we eerst een stukje de bergen door. Helaas begeeft onze motor het op n gegeven moment aangezien die oververhit is. We staan een half uurtje stil langs de kant in de volle zon heuj en dan kunnen we gelukkig met een paar keer kort stoppen doorrijden naar onze lunchplaats. Wanneer we hier naar binnen lopen zien we een familie zitten die er erg Nederlands uitziet, en al snel horen we dat ze ook Nederlands zijn. Daarnaast aan een tafel blijken twee meiden te zitten die ook uit Nederland komen, dus een grote gesjelligheid. We praten wat bij over wat iedereen doet en de indrukken die we tot nu toe hebben opgedaan hier in India. Ook eten we dal met chapati op aanraden van een van de meiden. Niet hetzelfde als de dal in Nepal, maar wel ook met linzen en kikkererwten dus erg lekker.

Het vervolg is te lezen in deel 2 :)