Reisverslag 6: Bali
Blijf op de hoogte en volg Kira
26 Juli 2016 | Indonesië, Ubud
Het is een uur of 7 zodra we aankomen op het vliegveld in Bali. We hadden in onze tussenstop in Singapore een hostel geboekt voor vannacht in Canggu, maar nu heb ik een mailtje gekregen dat er iets mis was gegaan en ze helaas voor vannacht al vol zitten. Alle andere hostels in Canggu zitten ook al vol, dus er zit niet veel anders op dan maar gewoon een hostel in kuta te boeken voor een nacht. Op het vliegveld aangekomen regelen we ons visum en delen we een taxi samen met een andere Amerikaanse jongen. Ons hostel is vrij dicht bij het vliegveld en om half 9 nadat we hebben ingecheckt kunnen we dan eindelijk opzoek naar een plek voor wat avondeten. We belanden in een shoppingmall om de hoek (waar we onze ogen uitkijken aangezien er allemaal grote westerse winkels te vinden zijn en het erg luxe uitziet in vergelijking met wat we zijn gewend). Toch kiezen we voor een Indonesisch restaurant waar Malou nasi goreng eet en ik gegrilde aubergine met rijst. Teruggekomen bij het hostel nemen we een douche en duiken we ons bed in om wat slaap in te halen.
De volgende ochtend besluiten we terug te gaan naar de shoppingmall om naar de mega supermarkt te gaan die we gisteren zagen. We kopen er alles dat we nog nodig hadden (we hebben bijvoorbeeld geen borstel meer omdat die van mij kwijt is en we altijd die van Sanne gebruikte haha #watisernognietkwijt..) en lekker vers frans stokbrood met smeerkaas en komkommer voor lunch. Na onze lunch nemen we een uber richting Canggu richting ons hostel (dat vanaf vanavond wel weer plek had). Een vriendinnetje van Malou zit hier ook, dus dat is erg leuk! Als we aankomen leren we twee jongens op onze kamer kennen die vragen of we zin hebben om mee naar het strand te gaan. Dit was ook ons plan dus we besluiten mee te gaan. Het strand is vrij bijzonder aangezien het zand niet wit is maar zwart. We liggen op strandbedjes met een verse kokosnoot en het vakantiegevoel is meteen aanwezig. We bekijken de zonsondergang en gaan even later weer terug naar het hostel. Er wordt vanavond een bbq georganiseerd waar je voor €3,50 onbeperkt kunt eten, dus hier gaan we met een grote groep van het hostel naartoe. Er speelt een leuk Balinees bandje die veel covers doet van allerlei soorten nummers. Ook blijkt hier in Canggu elke avond een andere soort bar te zijn waar iedereen heen gaat. Op dinsdag is het de Purple Poison, dus hier gaan we na afloop naartoe. Het is een soort bar met een halfpipe in de achtertuin waar we twee uur lang kijken hoe skateboarders de meest leipe dingen laten zien.
De volgende dag willen we graag gaan surfen om te kijken of we er nog iets van kunnen. Ook zouden we vanaf volgende week graag een surfkamp doen of in ieder geval surflessen willen volgen, dus ook dat gaan we even uitzoeken. We ontbijten bij een heel leuk tentje in de straat waar het eten echt amazing is (ik heb porridge met kokosmelk, vers fruit, home made granola en honing) en tegen m'n verwachting in kom ik erachter dat Bali echt super modern is. Overal zitten barretjes en tentjes met super lekker vers en "hip" eten, heel veel is vegetarisch of vegan en ook super veel met fruit en groenten. Dit heb ik echt gemist dus ik ben helemaal gelukkig haha. Het is wel iets duurder dan Vietnam, maar alsnog kost het bijna niks. Na ons ontbijt huren we een scooter (we zijn erachter gekomen dat je hier echt niks kunt zonder scooter) en brengen we onze was weg en gaan we langs bij een van de surfcamps. Het surfkamp blijkt idd helaas vol te zitten, dus we zoeken nog even verder, al horen we dat het nu wel erg lastig zal zijn om nog iets te vinden zo kortdag. In de middag gaan we naar Canggu Beach, we hebben gehoord dat je hier goed kunt surfen rond een uur of 3. We huren een surfboard voor 2 uurtjes en gaan het water in. In het begin is het nog even wennen maar na een tijdje krijgen we het wel weer te pakken en gaat het steeds beter. Als we uit het water zijn drinken we nog wat bij een beachbar en dan gaan we weer terug naar het hostel. Vanavond schijnt Old Man's erg leuk te zijn (de beachbar op het strand waar we net ook waren) dus daar gaan we na het eten naartoe. We lopen voorbij een restaurant waar buiten staat dat ze "dutch snacks" hebben, dus wanneer we bitterballen en een frikandel speciaal zien staan zijn we verkocht (of vooral Xenia en Malou, ik ga uiteindelijk toch voor n heel lekkere Caesar salad en pompoensoep haha). Met de taxi komen we even later aan bij old man's waar de party al in volle gang is. Veel mensen staan te dansen en helemaal los te gaan op de dansvloer. De DJ draait vooral foute pop en R&B nummers, maar binnen no time staan ook wij op de dansvloer. Richting het eind van de avond wordt er ook even techno gedraaid, dus alle Nederlanders blij heuj. Daarnaast worden we uitgebreid vermaakt door een grote groep 14/15 jarige westerse tieners die zo te zien 2 bier op hebben en nogal de weg kwijt zijn. Om 1 uur gaat de club dicht en pakken we weer een taxi terug naar ons hostel.
De volgende ochtend gaan we weer ontbijten bij onze favoriete plek; dit keer met sour dough brood, avocado smash en poached eggs. Hierna willen we richting een beachclub waarvan we hebben gehoord dat je er chill kunt zitten aan hun zwembad aan de zee. Als we daar aankomen blijkt echter dat je voor €20 per persoon aan eten en drinken moet bestellen om aan het strand op een ligbed te mogen liggen, dat gaan we dus even mooi niet doen haha. Verderop vinden we strandbedjes die we bij een lief balinees vrouwtje kunnen huren voor €1 per bed. Ze verhuurd ook surfboards, dus later op de middag gaan Malou nog even het water in om erachter te komen dat er een sterke stroming is en het hier wel wat moeilijker surfen is. In de avond eten we bij het Betelnut café dat al werd aanbevolen door 3 verschillende mensen en het eten is idd fantastisch. Iedereen in de zaak lacht ons uit zodra we de menukaart krijgen en alle opties bekijken. "OMG kijk dit dat wil ik sowieso!! Wacht omg ze hebben ook een quinoa bowl met avocado en broccoli, of toch de roasted pumpkin beetroot wrap?!" Na twintig minuten ben ik er eindelijk uit en hebben we besteld (met het geruststellende idee dat we hier nog wel wat avonden terugkomen zodat ik de rest nog kan proberen ahah). Ondertussen maken we een plan voor morgen, want we willen samen met Xenia richting Ubud. We vinden een chill hostel dat nog plek heeft en besluiten er met een uber heen te gaan, dat kost hier namelijk helemaal niks. Uiteindelijk vinden we online ook een surfkamp dat hier in de buurt ligt en nog plek lijkt te hebben. Helaas wil de reservering niet helemaal lukken en ze nemen de telefoon niet op, dus we besluiten er morgen maar weer langs te gaan.
Na ons gebruikelijke Satu-Satu ontbijt gaan Malou en ik op pad om het surfkamp te vinden, maar dit blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben het opgezocht op maps, maar schijnbaar klopt die locatie niet helemaal aangezien het ergens midden tussen de rijstvelden ligt. Op elke hoek van de straat worden we weer een andere kant opgestuurd, en wanneer we na ongeveer een uur maar besluiten dat het niet echt zin meer heeft, vinden we ineens de straat die we zoeken. Het is een klein hobbelig weggetje, maar helemaal aan het einde zien we inderdaad een bordje met "Endless Summer Surfcamp". We gaan naar binnen en vragen of we misschien vanaf hier de reservering kunnen doen omdat het online niet lukt. Een van de mannen legt uit dat de eigenaresse vandaag vrij heeft en er daarom niet is, en dat alles via haar gaat dus hij ook niet in het systeem kan kijken of er nog plek is. Wel krijgen we een Whatsapp nummer waarop we haar kunnen bereiken en hij zegt dat we het dan wss op die manier wel kunnen boeken. Ik stuur een appje en ze reageert even later met het antwoord dat we er volgende week 5 dagen kunnen verblijven! Terug bij het hostel aangekomen bestellen we een uber en na een uur in de taxi te hebben gezeten (voor nog geen €8) komen we aan bij ons hostel. We eten gado gado bij een restaurantje verderop en liggen vervolgens nog een uurtje op bed. In de avond pakken we de shuttle richting de supermarkt waar we crackers, kaas, avocado, yoghurt en mango kopen als avondeten. Het is gewoon nog duurder dan uiteten gaan haha maar soms toch wel chill om een keer zelf iets te kunnen maken.
De volgende dag gaan we Ubud verkennen samen met een Frans meisje die ook in ons hostel zit. We huren 2 scooters en gaan eerst naar de Tegenlang Waterfall. Dit is een grote waterval die een stukje onder Ubud ligt en die mooi is om te zien. We maken wat mooie foto's bij het "don't worry, be sexy" bord en gaan dan door naar de Elephant caves. Dit blijkt een groot tempel complex te zijn dat soort van midden in de jungle ligt. Ook is er een kleine grot die heilig blijkt te zijn. Na hier een uurtje rond te hebben gelopen, willen we richting de rijstvelden rijden om daar ergens lunch te hebben. Wanneer we aankomen bij wat we denken dat de rijstvelden zijn (volgens onze navigatie) blijkt het een luxe resort te zijn met idd wel uitzicht op de rijstvelden, maar niet echt waar we naar opzoek waren. We komen erachter dat de mooiste rijstvelden (de Telallagan) schijnbaar dicht bij ons hostel liggen, maar dat ligt helemaal aan de andere kant. Aangezien het al best laat is hebben we dus lunch op een ander leuk plekje en gaan we daarna terug naar t hostel. 's Avonds lopen we even door het stadje, eten we hier wat en scooteren we weer terug om enigszins optijd naar bed te gaan. We willen morgen namelijk vrij vroeg richting Monkey forest omdat het dan nog rustiger en mooier schijnt te zijn.
Om 9 uur vertrekken we, maar zodra we bij Monkey forest aankomen begint het te regenen. Het komt nog niet met bakken uit de lucht, dus zo erg is het niet. De aapjes hier zijn vrij agressief en vooral zodra ze denken dat je iets van eten bij je hebt komen ze meteen op je afgerend/gesprongen. De omgeving is wel erg mooi, aangezien het een soort regenwoud is met veel water, bomen en rotsen. We lopen ongeveer een uurtje rond, schuilen een kwartier voor een mega regenbui en gaan dan verder richting de rijstvelden. Echter begint het halverwege weer erg hard te regenen, en zodra we voorbij het hostel komen en de weersverwachting bekijken lijkt het ons een beter idee om te stoppen en eventueel morgenochtend nog te gaan voordat we weer terug gaan naar Canggu. We gaan wel nog even op de scooter naar de supermarkt om kaas, toastjes en wijn te halen voor onze zondag middag borrel. De goedkoopste fles wijn is €12, maar we besluiten het toch maar te doen #yolo. We hebben al 3 maanden geen wijn meer op (omdat het hier overal super duur is) maar ik kan je vertellen; hij smaakte fantastischhhhh. Wijnglazen hebben ze niet dus we drinken uit jugs, hebben de grootste lol met z'n drieën en de rest van het hostel denkt volgens mij dat we maar raar zijn. Om 9 uur eten we nog wat bij het restaurantje hier in de straat en dan duiken we weer ons bed in.
De volgende ochtend regent het nogsteeds een beetje, maar Malou en ik besluiten toch even een kijkje te gaan nemen bij de rijstvelden #fomo. We springen op de scooter en rijden in de richting die onze navigatie aangeeft, maar daar aangekomen lijkt het toch niet zo bijzonder als iedereen zei. We vragen ons af of we wel op de goeie plek zitten, maar wanneer we het vragen zeggen mensen wel dat dit het is (of nouja ze knikken en herhalen de naam, dus wss wel). In de hoop nog wat meer te zien belanden we op een of ander weggetje dat zo ongeveer de rijstvelden inloopt, en na heel wat gemodder verder zijn we gelukkig weer op de normale weg. We rijden nog wat rond, komen langs een tempel naast echt 20 meter hoge bomen en gaan dan weer terug naar het hostel. Kelly en Kirsten gaan vandaag ook vanaf Ubud naar Canggu, dus we besluiten samen een taxi te nemen. Het is super leuk om Kel weer te zien en we hebben natuurlijk veeel om over bij te kletsen. Onderweg stoppen we nog bij een koffie plantage waar speciale koffie wordt gemaakt van koffiebonen die worden opgegeten en vervolgens weer worden uitgepoept door van die beesten. We kunnen zien hoe het wordt gemaakt en krijgen vervolgens allerlei verschillende soorten koffie en thee te proeven met chocolade als toetje. Ruim twee uur later komen we aan in Canggu waar we samen lunchen bij het restaurant met de Nederlandse snacks haha. Daarna gaan Lou en ik door naar het surfkamp, Xenia gaat terug naar ons oude hostel en Kelly en Kir gaan richting noord Kuta. Wanneer Lou en ik in het surfkamp aankomen, is er 1 ding dat ons al vrij snel opvalt. Alles en iedereen hier is Russisch. Of althans, de grote meerderheid aangezien het een Russische surfschool blijkt te zijn. Wel ontmoeten we ook een ander Nederlands meisje, een Zwitsers meisje en twee Duitse jongens. In de avond besluiten Lou en ik fietsen te huren en richting Old Man's te fietsen om daar wat te drinken en te eten. We zoeken de route uit op Maps.me, de app waarvan iedereen continue verbaasd was dat we hem niet hadden omdat die zo handig is voor het vinden van de route (hij werkt namelijk ook nog zodra je offline bent) en springen op de fiets. Na 10 minuten staan we echter ineens bij echo beach en komen we tot de conclusie dat we waarschijnlijk een afslag hebben gemist. We fietsen een stukje terug en moeten volgens de navigatie een klein weggetje in, maar dat bestaat niet. We gaan een klein gangetje in, in de hoop dat dit een doorsteek is maar dan belanden we ineens zo ongeveer in iemand woonkamer. Er zitten allemaal mannen buiten op een bank tv te kijken en nasi te eten en als we de weg vragen lijken ze ons niet echt te begrijpen. We noemen de naam van de straat waar we heen moeten en ze wijzen naar de straat die we in de verte zien liggen. We vragen of we door kunnen steken via de poort die we achter hen zien liggen, maar ze zeggen dat dit niet mogelijk is en dat we alleen via het strand kunnen of helemaal terug moeten fietsen naar de hoofdweg aan de andere kant van het surfkamp. Wanneer ze ons bedenkelijk zien kijken over wat nu te doen komt een van de mannen aangelopen en zegt "I will help you, follow me". Hij tilt m'n fiets op en verdwijnt door de poort aan de achterkant dus wij volgen hem maar terwijl een andere jongen Malou haar fiets optilt. Hij houdt m'n fiets behendig boven zijn hoofd en balanceert over een smal paadje met wat stenen dat dwars door een rijstveld loopt. Het is ondertussen helemaal donker dus ik heb geen idee waar ik loop en een paar meter later voel ik dat ik een halve meter in de modder zak als ik stap op iets waarvan ik denk dat het een steen is hahaa. Ook Malou hoor ik heel hard lachen achter me als ze van het "pad" afvalt en volledig uitglijdt. Gelukkig hebben de mannen die onze fietsen dragen nergens last van, en na heel wat gestuntel en de slappe lach staan we 5 minuten later op de andere weg. Onze voeten en benen zijn volledig bruin en wanneer we na afloop koeien in de wei zien staan, komen we tot de conclusie dat de hoop modder waarschijnlijk koeienvla was. Vanaf hier is het nog zo'n 10 minuutjes fietsen naar Old Man's, maar we gaan eerst even onze voeten en benen wassen in de zee want zo kunnen we niet echt een restaurant in haha. We hebben super lekker verse frietjes met aioli en een peer walnoot rucola salade en een koud biertje #evenbijkomenvanonzezwaretocht. Op de terugweg moeten we inderdaad helemaal om Canggu heenfietsen om weer bij ons surfkamp uit te komen, dus we besluiten vanaf morgen maar weer een scooter te huren.
De volgende ochtend hebben we onze eerste surfles om 8 uur s ochtends. Althans dat is de tijd dat we vertrekken, want tegen de tijd dat we in Kuta zijn en in het water liggen is het 1,5 uur verder (het verkeer hier is echt drama, alles staat continue vast). We krijgen twee Balinese surfleraren (ze hebben dus gelukkig niet alleen maar Russen, want die lijken ook vrijwel geen Engels te kunnen) en na een goeie les met veel uitleg en oefening op het strand zijn we klaar om de zee in te gaan. We beginnen met oefenen op de white waves en dat gaat best goed. De surfleraar had een goeie tip over opstaan zonder dat je via je knieën gaat (die bij mij anders meestal na 2 dagen al open liggen haha) dus dat helpt al veel. Wanneer we 5 uur later terugkomen in het kamp is het eindelijk tijd voor ontbijt (dat is normaal van 8 tot 12, dus kon nog niet van tevoren). We wilden in de middag naar het strand, maar het is niet echt strandweer (hoewel het normaal gesproken altijd zonnig is in Bali rond deze tijd van het jaar, is er voor deze hele week regen voorspeld) dus we blijven toch maar in het kamp. 's Avonds eten we nog een keer bij Betelnut jeej en hoewel we eerst van plan waren om nog naar Purple Poison te gaan, ze we zo dood dat we toch maar terug naar het kamp. We doen nog een paar fanatieke potjes Uno en dan duiken we ons bed in.
De volgende ochtend vertrekken we om 9 uur weer richting Kuta voor surfles 2. Dit keer probeer ik ook wat meer groene golven te pakken (dus golven die nog niet zijn omgeklapt) en met wat hulp van de surfleraar gaat dit al best goed. Ik begin het steeds leuker te vinden en ben nu helemaal gemotiveerd om het echt goed te leren haha. Na afloop willen we eigenlijk richting het immigratiekantoor om ons visum te verlengen, maar onze leraar vertelt ons dat ze alleen open zijn van 9 tot 12 dus dat halen we niet meer. We gaan terug richting het surfkamp en na een aantal uurtjes chillen gaan we met alle niet-Russische mensen van het kamp + een heel leuk Russisch koppel dat in Londen woont, eten bij een Mexicaans restaurant. Omdat het woensdag is, is het weer party avond in Old Man's dus daar gaan we na afloop nog naartoe. Dit keer zijn er minder 14 en 15 jarigen, maar alsnog heel veel hilarisch dansende mensen (juist veel 50+) waar we veel lol om hebben. Ook Xenia is er met wat mensen van het andere surfkamp, dus dat is gezellig. Er zijn ook weer veel locals, en tot nu toe zijn alle Balinezen die we hebben ontmoet super leuk en sociaal. Ook op straat en in de winkeltjes, iedereen spreekt je aan, helpt je, alle mensen lachen super vriendelijk en ik vind het echt hele leuke chille lieve mensen. Het is wel grappig want zo ongeveer de helft van de mannen hier heeft lang haar (vaak super mooi ook echt #jaloers) dus soms zie je even niet of het nu een man of vrouw is. Maar ze zijn allemaal erg grappig en we hebben in ieder geval een erg leuke avond.
De volgende ochtend gaan we pas later surfen, dus we kunnen lekker uitslapen (in tegenstelling tot de mensen in de andere groep die om 5:30 al vertrokken). Om 11 uur zitten we in het busje en om half 1 liggen we in het water. De golven vandaag zijn erg anders en een stuk groter, en ik heb het idee dat het 100 keer minder gaat dan gisteren. Vooral de stroming is erg sterk, dus wanneer je eenmaal een golf hebt gepakt en weer op het strand bent, is het heel moeilijk en zwaar om weer terug te komen. Toch sta ik de meeste keren wel en de surfleraar zegt dat ik vanaf morgen maar mee moet gaan met de gevorderden groep voor de "green waves". Ik zie mezelf al 40 wasmachines maken, maargoed we zullen zien haha. Op de terugweg gaan we nog even langs een grote supermarkt om wat eten in te kopen en rond 5 uur zijn we weer terug in het surfkamp. In de avond eten we once more bij Betelnut, kijken we een film en gaan we rond 10 uur naar bed aangezien we morgen om 6:30 op moeten om te gaan surfen.
Wanneer de wekker gaat voelt het nog vroeg, maar de zon schijnt al volop (eindelijk mooi weer jeej) en ik heb wel zin om de green waves te gaan proberen. Wanneer we aankomen bij de zee ziet het er inderdaad nogal anders uit, veel minder schuim en om de paar minuten een aantal hoge golven. Het grootste verschil is dat we nu vooral veel zullen moeten peddelen, zowel om verder achter in de zee te komen als om genoeg vaart te maken om de golf te kunnen pakken. Als ik iets niet heb zijn het aanspieren, dus dat wordt leukkkk. Toch lukt het al om best wat golven te staan en vooral wanneer Putu maar blijft roepen "more paddle, more power!" gaat het steeds beter. Het gevoel van echt in een golf staan is super leuk, al zijn deze natuurlijk nog niet mega hoog maar toch. Twee uur later zijn we (en vooral m'n armen) vrij dood, maar Malou en ik gaan niet terug met de auto aangezien we ons visum nog moeten regelen hier bij het kantoor in Kuta. We nemen een douche bij de surfschool en bestellen een uber om richting het immigratie kantoor te gaan. Wanneer we daar aankomen worden we meteen tegengehouden door de bewaker "you can't go in". Wanneer we vragen wat de reden is, blijkt dit onze slippers te zijn. "No flip flops!". We kijken hem een beetje vragend aan en hij wijst naar de security. We lopen daarheen en blijken dichte schoenen te moeten huren om hier naar binnen te mogen. Er zit niks anders op dus we onderhandelen wat over de prijs en lopen terug richting de bewaker die ons nu wel naar binnen laat. Bij de balie zijn ze ook errug aardig (maar niet heus) en ze beginnen met z'n tweeën door elkaar heen te praten/schreeuwen wat we moeten doen en wel snel. Wanneer we nog een extra vraag stellen wordt de man erg geïrriteerd, vloekt wat in het balinees en wijst ons naar een andere balie. We vullen alle papieren in die we mee hebben gekregen, leveren dit in samen met de kopieën en worden weer naar een ander loket gestuurd. Hier moeten we wachten tot een man met ook een erg boos gezicht onze naam roept zodat we het op kunnen komen halen. Dit is totaal niet zoals we gewend zijn van alle andere leuke Balinese mensen, maargoeeed. Hij zegt dat het office volgende week de hele week dicht is vanwege de vakantie dus dat we het pas 13 juli op kunnen komen halen (dat is over ruim 1,5 week). Er zit helaas niks anders op dus we besluiten het maar te doen. Gelukkig zijn we 1 minuut voor twaalf nog net aan de beurt en dan moeten we weer snel naar buiten. We bestellen een uber en gaan terug naar het surfkamp waar we lunchen en the hunger games kijken aangezien het weer hard is gaan regenen. Het is voor Anja, Kelly (andere Kelly uit Amsterdam haha), Lou en mij de laatste avond in het kamp, dus we gaan uiteten bij een schattig balinees restaurantje en doen daarna nog een drankje bij Old Man's waar weer een leuke Balinese band aan het spelen is. Helaas is er morgen geen line-up groep voor het surfen (op de green waves) omdat de golven mega groot worden en de zee onrustig zal zijn. We gaan dus met z'n allen om 11 uur.
We pakken onze tassen alvast in en stappen om 11 uur de volgende dag in het busje. Het verkeer is dit keer nog erger dan ooit en zo'n 1,5 uur later komen we dan eindelijk aan in Kuta. We kleden ons om en gaan het water in, om er inderdaad achter te komen dat de zee een grote mess is vandaag. Golven komen van alle kanten en slaan erg snel om. Ook de stroming is erg sterk en lopen door de zee gaat vrij zwaar. Onze andere surfleraar is ziek, dus wanneer ik vraag aan een van de Russen of hij vandaag de enige leraar is kijkt die me even vragend aan en zegt dat er zo meer komen. Vervolgens plukt die twee locals van het strand, vraagt of ze ons willen helpen met surfen "just push them" en dan gaan we de zee in. 1 van hen begint me uit te leggen hoe ik m'n bord het beste naar de zee kan slepen hahaa oke dit weten we onderhand wel na een week maargoed zij hebben natuurlijk geen idee. Eenmaal in het water merk ik dat oefenen op green waves er niet echt inzit, dus dan maar vooral richten op peddelen en sturen. Twee uur later gaan we terug richting het surfkamp en na een aantal stops komen we hier rond 5 uur s avonds aan. We pakken onze tassen en nemen afscheid van de anderen om door te gaan naar onze volgende bestemming. Voor Malou en mij is dit Seminyak waar we een hostel hebben geboekt waar Xenia nu op dit moment ook is. We worden erheen gebracht door iemand van het surfkamp en wanneer we er binnen komen merken we al meteen dat er een chille sfeer hangt. Beneden is een bar, een keuken en staan tafels en banken waar een hoop mensen aan t chillen zijn. Het is al best laat, dus Malou en ik droppen onze spullen en gaan opzoek naar een plek om wat te eten. We komen erachter dat alles hier in Seminyak super duur en fancy is (vooral bij de hoofdstraat waar wij in de buurt zitten) en we belanden dus uiteindelijk bij een local street food restaurantje waar we mega lekker sweet & sour chicken eten. Wanneer we terugkomen in het hostel sluiten we met Xen aan bij een groepje jongens die zitten te kingsen met een hoop andere regels dan hoe wij ze kennen maar ook wel erg lachen. Malou en Xenia gaan nog even mee de stad in, maar aangezien ik al de hele dag maagpijn heb besluit ik maar naar bed te gaan.
De volgende dag gaan we opzoek naar een grote supermarkt om een uitgebreide brunch voor ons drieën te maken. In het hostel genieten we van onze yoghurt, belegde broodjes en mangosap en twee uur later stappen we in de bus voor een beachparty in Uluwatu. Uluwatu is een plek in het zuiden van Bali waar elke zondag een feest in een grote beachclub is. Vanaf het hostel vertrekken we met twee bussen en ongeveer 1,5 uur later komen we aan. De club is erg mooi met een zwembad, 3 verdiepingen en een uitzicht over de hele kustlijn van Uluwatu. Doordat hier op het rif erg grote golven zijn, zijn er altijd een hoop goeie surfers te vinden. We bekijken de zonsondergang terwijl we ondertussen het surftalent bewonderen. Buiten is een leuke techno-stage waar we de rest van de avond staan met een hoop andere mensen uit t hostel. We willen hier ook wat eten, maar de helft is niet meer beschikbaar dus uiteindelijk belanden we bij een restaurantje aan de overkant van de straat waar we super lekkere frietjes eten #not maargoeed het is in ieder geval eten. Rond half 12 gaat de bus terug richting het hostel. Ik probeer onderweg nog ergens een gegrilde maïskolf te scoren voor de 5 rupie die ik nog over heb aangezien dat altijd zo lekker ruikt en ik dit al 2 weken wil, maar helaas zonder succes. Uiteindelijk zitten we met iemand in de bus die er een heeft maar m niet meer wil dus toch fissa haha.
De volgende dag hoeven we gelukkig niks te doen behalve op t strand liggen en chillen. Na ons ontbijt met dingen die we nog overhadden van gisteren gaan we richting het strand waar we ergens strandbedjes weten te scoren voor de rest van de dag. Ik lees een stuk in het boek dat Xenia nog over had en verder blijkt de zee extreem sterk te zijn vandaag waardoor zwemmen helemaal moeilijk is. Ik vermaak mezelf weer een tijd lang met het bekijken van surfers (je ziet ze hier echt aan elk strand en ik hooppp echt dat ik ooit ook echt goed ga worden haha) en rond een uur of 5 gaan we terug richting het hostel. We gaan in Kuta eten bij een Grieks restaurant met vrienden van Xen die gisteren zijn aangekomen in Bali en na een lekkere moussaka en Griekse salade belanden we in de sky garden waar we ons de rest van de avond goed vermaken met veel foute hitjes, R&B en slechte house muziek.
Rond een uur of 10 worden we wakker aangezien we vandaag met de boot richting lombok willen en om 11 uur moeten uitchecken. We hebben ontbijt met iets minder succesvolle pantosti's door gebrek aan normale kaas en dan boeken we via het hostel een shuttle vanaf Kuta naar Padang Bai waar de ferry richting lombok vertrekt. Om half 1 nemen we een taxi richting Kuta en daar aangekomen blijkt de bus drie kwartier vertraging te hebben. Om kwart over 2 zitten we eindelijk in de bus maar in plaats van rechtstreeks blijkt die via Ubud en nog 2 plaatsen te gaan. Ruim drie uur later komen we dus pas aan in Padang Bai. Aangezien het met de ferry zo'n 5 uur is en we nog geen accommodatie in lombok hebben geboekt, lijkt het ons handiger om eerst hier een nacht te blijven. Een man vertelt ons ook dat het vandaag groot feest is in lombok waardoor er vrijwel geen taxi's e.d. rijden. Het is vandaag namelijk de laatste dag van de ramadan en in lombok is vrijwel iedereen Moslim. We vinden een homestay die dichtbij de haven ligt en besluiten daar de nacht door te brengen. Als avondeten hebben we nasi campur voor nog geen 70 cent (wel heul pittig) en een smoothie. De man van de homestay vertelt ons dat de eerste boot morgenochtend om 9 uur gaat, dus dat we om half 9 bij het office moeten zijn waar we een ticket kunnen kopen en dat we dan de boot op kunnen.
De volgende dag staan we om half 8 op, nemen een douche en hebben ontbijt (banaan pannenkoek heel verrassend, maar dit keer wel een meer normalere pannenkoek ipv iets dat lijkt op plastic). Wanneer we vervolgens om half 9 bij de haven aankomen blijkt de eerste ferry pas om 12 uur te gaan vanwege de ramadan. Het heeft vrij weinig zin om hier drie uur te zitten wachten, dus we lopen terug naar de homestay en vragen of we nog even in onze kamer kunnen. Met de WiFi besluiten we alvast wat te boeken voor de komende 2 dagen, wat dingen uit te zoeken over de Rinjani trek die we waarschijnlijk willen gaan doen en een reisplan te maken voor de komende 4 weken aangezien we nogsteeds niks vast hebben staan en er eigenlijk super veel mooie en leuke opties zijn hier in Indonesië. Het vervelende is dat we volgende week terug moeten naar Bali voor ons visum, maar uiteindelijk komen we uit op een goed plan met 1 week lombok, dan vanaf Bali vliegen richting Flores, hier Flores, Komodo eilanden en Sumba doen (een nog erg authentiek en relatief onbekend eiland), dan doorvaren richting de Gili's en via Lovina in noord Bali doorsteken naar Java. Helemaal blij met het feit dat we eindelijk een chill en passend plan hebben gevonden is het alweer twee uur later en besluiten we nog even ergens wat te lunchen voordat we terug naar de haven gaan. Gelukkig vertrekt de boot ook echt om 12 uur, en aangezien alle plekken binnen al bezet zijn vinden we boven op het dek een plekje in de schaduw. Doordat we vrijwel de enige toeristen op de boot zijn (de meesten gaan met de fast boot die er een uur over doet maar €25 kost ipv €3) worden we door een hoop mensen bekeken en aangestaard. Het is duidelijk dat we niet meer in Bali zijn waar niemand nog omkijkt van een toerist. Wanneer eenmaal 1 iemand om een foto heeft gevraagd, volgen er steeds meer. 3,5 uur later komen we aan in Lembar en kan ons Lombok avontuur beginnen. En opzich vinden we het ook niet heel erg dat we nog terugmoeten naar Bali want we vonden het wel echt een fantastisch eiland met vooral super leuke mensen! Over de andere eilanden in m'n volgende reisverslag meer :)
De volgende ochtend besluiten we terug te gaan naar de shoppingmall om naar de mega supermarkt te gaan die we gisteren zagen. We kopen er alles dat we nog nodig hadden (we hebben bijvoorbeeld geen borstel meer omdat die van mij kwijt is en we altijd die van Sanne gebruikte haha #watisernognietkwijt..) en lekker vers frans stokbrood met smeerkaas en komkommer voor lunch. Na onze lunch nemen we een uber richting Canggu richting ons hostel (dat vanaf vanavond wel weer plek had). Een vriendinnetje van Malou zit hier ook, dus dat is erg leuk! Als we aankomen leren we twee jongens op onze kamer kennen die vragen of we zin hebben om mee naar het strand te gaan. Dit was ook ons plan dus we besluiten mee te gaan. Het strand is vrij bijzonder aangezien het zand niet wit is maar zwart. We liggen op strandbedjes met een verse kokosnoot en het vakantiegevoel is meteen aanwezig. We bekijken de zonsondergang en gaan even later weer terug naar het hostel. Er wordt vanavond een bbq georganiseerd waar je voor €3,50 onbeperkt kunt eten, dus hier gaan we met een grote groep van het hostel naartoe. Er speelt een leuk Balinees bandje die veel covers doet van allerlei soorten nummers. Ook blijkt hier in Canggu elke avond een andere soort bar te zijn waar iedereen heen gaat. Op dinsdag is het de Purple Poison, dus hier gaan we na afloop naartoe. Het is een soort bar met een halfpipe in de achtertuin waar we twee uur lang kijken hoe skateboarders de meest leipe dingen laten zien.
De volgende dag willen we graag gaan surfen om te kijken of we er nog iets van kunnen. Ook zouden we vanaf volgende week graag een surfkamp doen of in ieder geval surflessen willen volgen, dus ook dat gaan we even uitzoeken. We ontbijten bij een heel leuk tentje in de straat waar het eten echt amazing is (ik heb porridge met kokosmelk, vers fruit, home made granola en honing) en tegen m'n verwachting in kom ik erachter dat Bali echt super modern is. Overal zitten barretjes en tentjes met super lekker vers en "hip" eten, heel veel is vegetarisch of vegan en ook super veel met fruit en groenten. Dit heb ik echt gemist dus ik ben helemaal gelukkig haha. Het is wel iets duurder dan Vietnam, maar alsnog kost het bijna niks. Na ons ontbijt huren we een scooter (we zijn erachter gekomen dat je hier echt niks kunt zonder scooter) en brengen we onze was weg en gaan we langs bij een van de surfcamps. Het surfkamp blijkt idd helaas vol te zitten, dus we zoeken nog even verder, al horen we dat het nu wel erg lastig zal zijn om nog iets te vinden zo kortdag. In de middag gaan we naar Canggu Beach, we hebben gehoord dat je hier goed kunt surfen rond een uur of 3. We huren een surfboard voor 2 uurtjes en gaan het water in. In het begin is het nog even wennen maar na een tijdje krijgen we het wel weer te pakken en gaat het steeds beter. Als we uit het water zijn drinken we nog wat bij een beachbar en dan gaan we weer terug naar het hostel. Vanavond schijnt Old Man's erg leuk te zijn (de beachbar op het strand waar we net ook waren) dus daar gaan we na het eten naartoe. We lopen voorbij een restaurant waar buiten staat dat ze "dutch snacks" hebben, dus wanneer we bitterballen en een frikandel speciaal zien staan zijn we verkocht (of vooral Xenia en Malou, ik ga uiteindelijk toch voor n heel lekkere Caesar salad en pompoensoep haha). Met de taxi komen we even later aan bij old man's waar de party al in volle gang is. Veel mensen staan te dansen en helemaal los te gaan op de dansvloer. De DJ draait vooral foute pop en R&B nummers, maar binnen no time staan ook wij op de dansvloer. Richting het eind van de avond wordt er ook even techno gedraaid, dus alle Nederlanders blij heuj. Daarnaast worden we uitgebreid vermaakt door een grote groep 14/15 jarige westerse tieners die zo te zien 2 bier op hebben en nogal de weg kwijt zijn. Om 1 uur gaat de club dicht en pakken we weer een taxi terug naar ons hostel.
De volgende ochtend gaan we weer ontbijten bij onze favoriete plek; dit keer met sour dough brood, avocado smash en poached eggs. Hierna willen we richting een beachclub waarvan we hebben gehoord dat je er chill kunt zitten aan hun zwembad aan de zee. Als we daar aankomen blijkt echter dat je voor €20 per persoon aan eten en drinken moet bestellen om aan het strand op een ligbed te mogen liggen, dat gaan we dus even mooi niet doen haha. Verderop vinden we strandbedjes die we bij een lief balinees vrouwtje kunnen huren voor €1 per bed. Ze verhuurd ook surfboards, dus later op de middag gaan Malou nog even het water in om erachter te komen dat er een sterke stroming is en het hier wel wat moeilijker surfen is. In de avond eten we bij het Betelnut café dat al werd aanbevolen door 3 verschillende mensen en het eten is idd fantastisch. Iedereen in de zaak lacht ons uit zodra we de menukaart krijgen en alle opties bekijken. "OMG kijk dit dat wil ik sowieso!! Wacht omg ze hebben ook een quinoa bowl met avocado en broccoli, of toch de roasted pumpkin beetroot wrap?!" Na twintig minuten ben ik er eindelijk uit en hebben we besteld (met het geruststellende idee dat we hier nog wel wat avonden terugkomen zodat ik de rest nog kan proberen ahah). Ondertussen maken we een plan voor morgen, want we willen samen met Xenia richting Ubud. We vinden een chill hostel dat nog plek heeft en besluiten er met een uber heen te gaan, dat kost hier namelijk helemaal niks. Uiteindelijk vinden we online ook een surfkamp dat hier in de buurt ligt en nog plek lijkt te hebben. Helaas wil de reservering niet helemaal lukken en ze nemen de telefoon niet op, dus we besluiten er morgen maar weer langs te gaan.
Na ons gebruikelijke Satu-Satu ontbijt gaan Malou en ik op pad om het surfkamp te vinden, maar dit blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben het opgezocht op maps, maar schijnbaar klopt die locatie niet helemaal aangezien het ergens midden tussen de rijstvelden ligt. Op elke hoek van de straat worden we weer een andere kant opgestuurd, en wanneer we na ongeveer een uur maar besluiten dat het niet echt zin meer heeft, vinden we ineens de straat die we zoeken. Het is een klein hobbelig weggetje, maar helemaal aan het einde zien we inderdaad een bordje met "Endless Summer Surfcamp". We gaan naar binnen en vragen of we misschien vanaf hier de reservering kunnen doen omdat het online niet lukt. Een van de mannen legt uit dat de eigenaresse vandaag vrij heeft en er daarom niet is, en dat alles via haar gaat dus hij ook niet in het systeem kan kijken of er nog plek is. Wel krijgen we een Whatsapp nummer waarop we haar kunnen bereiken en hij zegt dat we het dan wss op die manier wel kunnen boeken. Ik stuur een appje en ze reageert even later met het antwoord dat we er volgende week 5 dagen kunnen verblijven! Terug bij het hostel aangekomen bestellen we een uber en na een uur in de taxi te hebben gezeten (voor nog geen €8) komen we aan bij ons hostel. We eten gado gado bij een restaurantje verderop en liggen vervolgens nog een uurtje op bed. In de avond pakken we de shuttle richting de supermarkt waar we crackers, kaas, avocado, yoghurt en mango kopen als avondeten. Het is gewoon nog duurder dan uiteten gaan haha maar soms toch wel chill om een keer zelf iets te kunnen maken.
De volgende dag gaan we Ubud verkennen samen met een Frans meisje die ook in ons hostel zit. We huren 2 scooters en gaan eerst naar de Tegenlang Waterfall. Dit is een grote waterval die een stukje onder Ubud ligt en die mooi is om te zien. We maken wat mooie foto's bij het "don't worry, be sexy" bord en gaan dan door naar de Elephant caves. Dit blijkt een groot tempel complex te zijn dat soort van midden in de jungle ligt. Ook is er een kleine grot die heilig blijkt te zijn. Na hier een uurtje rond te hebben gelopen, willen we richting de rijstvelden rijden om daar ergens lunch te hebben. Wanneer we aankomen bij wat we denken dat de rijstvelden zijn (volgens onze navigatie) blijkt het een luxe resort te zijn met idd wel uitzicht op de rijstvelden, maar niet echt waar we naar opzoek waren. We komen erachter dat de mooiste rijstvelden (de Telallagan) schijnbaar dicht bij ons hostel liggen, maar dat ligt helemaal aan de andere kant. Aangezien het al best laat is hebben we dus lunch op een ander leuk plekje en gaan we daarna terug naar t hostel. 's Avonds lopen we even door het stadje, eten we hier wat en scooteren we weer terug om enigszins optijd naar bed te gaan. We willen morgen namelijk vrij vroeg richting Monkey forest omdat het dan nog rustiger en mooier schijnt te zijn.
Om 9 uur vertrekken we, maar zodra we bij Monkey forest aankomen begint het te regenen. Het komt nog niet met bakken uit de lucht, dus zo erg is het niet. De aapjes hier zijn vrij agressief en vooral zodra ze denken dat je iets van eten bij je hebt komen ze meteen op je afgerend/gesprongen. De omgeving is wel erg mooi, aangezien het een soort regenwoud is met veel water, bomen en rotsen. We lopen ongeveer een uurtje rond, schuilen een kwartier voor een mega regenbui en gaan dan verder richting de rijstvelden. Echter begint het halverwege weer erg hard te regenen, en zodra we voorbij het hostel komen en de weersverwachting bekijken lijkt het ons een beter idee om te stoppen en eventueel morgenochtend nog te gaan voordat we weer terug gaan naar Canggu. We gaan wel nog even op de scooter naar de supermarkt om kaas, toastjes en wijn te halen voor onze zondag middag borrel. De goedkoopste fles wijn is €12, maar we besluiten het toch maar te doen #yolo. We hebben al 3 maanden geen wijn meer op (omdat het hier overal super duur is) maar ik kan je vertellen; hij smaakte fantastischhhhh. Wijnglazen hebben ze niet dus we drinken uit jugs, hebben de grootste lol met z'n drieën en de rest van het hostel denkt volgens mij dat we maar raar zijn. Om 9 uur eten we nog wat bij het restaurantje hier in de straat en dan duiken we weer ons bed in.
De volgende ochtend regent het nogsteeds een beetje, maar Malou en ik besluiten toch even een kijkje te gaan nemen bij de rijstvelden #fomo. We springen op de scooter en rijden in de richting die onze navigatie aangeeft, maar daar aangekomen lijkt het toch niet zo bijzonder als iedereen zei. We vragen ons af of we wel op de goeie plek zitten, maar wanneer we het vragen zeggen mensen wel dat dit het is (of nouja ze knikken en herhalen de naam, dus wss wel). In de hoop nog wat meer te zien belanden we op een of ander weggetje dat zo ongeveer de rijstvelden inloopt, en na heel wat gemodder verder zijn we gelukkig weer op de normale weg. We rijden nog wat rond, komen langs een tempel naast echt 20 meter hoge bomen en gaan dan weer terug naar het hostel. Kelly en Kirsten gaan vandaag ook vanaf Ubud naar Canggu, dus we besluiten samen een taxi te nemen. Het is super leuk om Kel weer te zien en we hebben natuurlijk veeel om over bij te kletsen. Onderweg stoppen we nog bij een koffie plantage waar speciale koffie wordt gemaakt van koffiebonen die worden opgegeten en vervolgens weer worden uitgepoept door van die beesten. We kunnen zien hoe het wordt gemaakt en krijgen vervolgens allerlei verschillende soorten koffie en thee te proeven met chocolade als toetje. Ruim twee uur later komen we aan in Canggu waar we samen lunchen bij het restaurant met de Nederlandse snacks haha. Daarna gaan Lou en ik door naar het surfkamp, Xenia gaat terug naar ons oude hostel en Kelly en Kir gaan richting noord Kuta. Wanneer Lou en ik in het surfkamp aankomen, is er 1 ding dat ons al vrij snel opvalt. Alles en iedereen hier is Russisch. Of althans, de grote meerderheid aangezien het een Russische surfschool blijkt te zijn. Wel ontmoeten we ook een ander Nederlands meisje, een Zwitsers meisje en twee Duitse jongens. In de avond besluiten Lou en ik fietsen te huren en richting Old Man's te fietsen om daar wat te drinken en te eten. We zoeken de route uit op Maps.me, de app waarvan iedereen continue verbaasd was dat we hem niet hadden omdat die zo handig is voor het vinden van de route (hij werkt namelijk ook nog zodra je offline bent) en springen op de fiets. Na 10 minuten staan we echter ineens bij echo beach en komen we tot de conclusie dat we waarschijnlijk een afslag hebben gemist. We fietsen een stukje terug en moeten volgens de navigatie een klein weggetje in, maar dat bestaat niet. We gaan een klein gangetje in, in de hoop dat dit een doorsteek is maar dan belanden we ineens zo ongeveer in iemand woonkamer. Er zitten allemaal mannen buiten op een bank tv te kijken en nasi te eten en als we de weg vragen lijken ze ons niet echt te begrijpen. We noemen de naam van de straat waar we heen moeten en ze wijzen naar de straat die we in de verte zien liggen. We vragen of we door kunnen steken via de poort die we achter hen zien liggen, maar ze zeggen dat dit niet mogelijk is en dat we alleen via het strand kunnen of helemaal terug moeten fietsen naar de hoofdweg aan de andere kant van het surfkamp. Wanneer ze ons bedenkelijk zien kijken over wat nu te doen komt een van de mannen aangelopen en zegt "I will help you, follow me". Hij tilt m'n fiets op en verdwijnt door de poort aan de achterkant dus wij volgen hem maar terwijl een andere jongen Malou haar fiets optilt. Hij houdt m'n fiets behendig boven zijn hoofd en balanceert over een smal paadje met wat stenen dat dwars door een rijstveld loopt. Het is ondertussen helemaal donker dus ik heb geen idee waar ik loop en een paar meter later voel ik dat ik een halve meter in de modder zak als ik stap op iets waarvan ik denk dat het een steen is hahaa. Ook Malou hoor ik heel hard lachen achter me als ze van het "pad" afvalt en volledig uitglijdt. Gelukkig hebben de mannen die onze fietsen dragen nergens last van, en na heel wat gestuntel en de slappe lach staan we 5 minuten later op de andere weg. Onze voeten en benen zijn volledig bruin en wanneer we na afloop koeien in de wei zien staan, komen we tot de conclusie dat de hoop modder waarschijnlijk koeienvla was. Vanaf hier is het nog zo'n 10 minuutjes fietsen naar Old Man's, maar we gaan eerst even onze voeten en benen wassen in de zee want zo kunnen we niet echt een restaurant in haha. We hebben super lekker verse frietjes met aioli en een peer walnoot rucola salade en een koud biertje #evenbijkomenvanonzezwaretocht. Op de terugweg moeten we inderdaad helemaal om Canggu heenfietsen om weer bij ons surfkamp uit te komen, dus we besluiten vanaf morgen maar weer een scooter te huren.
De volgende ochtend hebben we onze eerste surfles om 8 uur s ochtends. Althans dat is de tijd dat we vertrekken, want tegen de tijd dat we in Kuta zijn en in het water liggen is het 1,5 uur verder (het verkeer hier is echt drama, alles staat continue vast). We krijgen twee Balinese surfleraren (ze hebben dus gelukkig niet alleen maar Russen, want die lijken ook vrijwel geen Engels te kunnen) en na een goeie les met veel uitleg en oefening op het strand zijn we klaar om de zee in te gaan. We beginnen met oefenen op de white waves en dat gaat best goed. De surfleraar had een goeie tip over opstaan zonder dat je via je knieën gaat (die bij mij anders meestal na 2 dagen al open liggen haha) dus dat helpt al veel. Wanneer we 5 uur later terugkomen in het kamp is het eindelijk tijd voor ontbijt (dat is normaal van 8 tot 12, dus kon nog niet van tevoren). We wilden in de middag naar het strand, maar het is niet echt strandweer (hoewel het normaal gesproken altijd zonnig is in Bali rond deze tijd van het jaar, is er voor deze hele week regen voorspeld) dus we blijven toch maar in het kamp. 's Avonds eten we nog een keer bij Betelnut jeej en hoewel we eerst van plan waren om nog naar Purple Poison te gaan, ze we zo dood dat we toch maar terug naar het kamp. We doen nog een paar fanatieke potjes Uno en dan duiken we ons bed in.
De volgende ochtend vertrekken we om 9 uur weer richting Kuta voor surfles 2. Dit keer probeer ik ook wat meer groene golven te pakken (dus golven die nog niet zijn omgeklapt) en met wat hulp van de surfleraar gaat dit al best goed. Ik begin het steeds leuker te vinden en ben nu helemaal gemotiveerd om het echt goed te leren haha. Na afloop willen we eigenlijk richting het immigratiekantoor om ons visum te verlengen, maar onze leraar vertelt ons dat ze alleen open zijn van 9 tot 12 dus dat halen we niet meer. We gaan terug richting het surfkamp en na een aantal uurtjes chillen gaan we met alle niet-Russische mensen van het kamp + een heel leuk Russisch koppel dat in Londen woont, eten bij een Mexicaans restaurant. Omdat het woensdag is, is het weer party avond in Old Man's dus daar gaan we na afloop nog naartoe. Dit keer zijn er minder 14 en 15 jarigen, maar alsnog heel veel hilarisch dansende mensen (juist veel 50+) waar we veel lol om hebben. Ook Xenia is er met wat mensen van het andere surfkamp, dus dat is gezellig. Er zijn ook weer veel locals, en tot nu toe zijn alle Balinezen die we hebben ontmoet super leuk en sociaal. Ook op straat en in de winkeltjes, iedereen spreekt je aan, helpt je, alle mensen lachen super vriendelijk en ik vind het echt hele leuke chille lieve mensen. Het is wel grappig want zo ongeveer de helft van de mannen hier heeft lang haar (vaak super mooi ook echt #jaloers) dus soms zie je even niet of het nu een man of vrouw is. Maar ze zijn allemaal erg grappig en we hebben in ieder geval een erg leuke avond.
De volgende ochtend gaan we pas later surfen, dus we kunnen lekker uitslapen (in tegenstelling tot de mensen in de andere groep die om 5:30 al vertrokken). Om 11 uur zitten we in het busje en om half 1 liggen we in het water. De golven vandaag zijn erg anders en een stuk groter, en ik heb het idee dat het 100 keer minder gaat dan gisteren. Vooral de stroming is erg sterk, dus wanneer je eenmaal een golf hebt gepakt en weer op het strand bent, is het heel moeilijk en zwaar om weer terug te komen. Toch sta ik de meeste keren wel en de surfleraar zegt dat ik vanaf morgen maar mee moet gaan met de gevorderden groep voor de "green waves". Ik zie mezelf al 40 wasmachines maken, maargoed we zullen zien haha. Op de terugweg gaan we nog even langs een grote supermarkt om wat eten in te kopen en rond 5 uur zijn we weer terug in het surfkamp. In de avond eten we once more bij Betelnut, kijken we een film en gaan we rond 10 uur naar bed aangezien we morgen om 6:30 op moeten om te gaan surfen.
Wanneer de wekker gaat voelt het nog vroeg, maar de zon schijnt al volop (eindelijk mooi weer jeej) en ik heb wel zin om de green waves te gaan proberen. Wanneer we aankomen bij de zee ziet het er inderdaad nogal anders uit, veel minder schuim en om de paar minuten een aantal hoge golven. Het grootste verschil is dat we nu vooral veel zullen moeten peddelen, zowel om verder achter in de zee te komen als om genoeg vaart te maken om de golf te kunnen pakken. Als ik iets niet heb zijn het aanspieren, dus dat wordt leukkkk. Toch lukt het al om best wat golven te staan en vooral wanneer Putu maar blijft roepen "more paddle, more power!" gaat het steeds beter. Het gevoel van echt in een golf staan is super leuk, al zijn deze natuurlijk nog niet mega hoog maar toch. Twee uur later zijn we (en vooral m'n armen) vrij dood, maar Malou en ik gaan niet terug met de auto aangezien we ons visum nog moeten regelen hier bij het kantoor in Kuta. We nemen een douche bij de surfschool en bestellen een uber om richting het immigratie kantoor te gaan. Wanneer we daar aankomen worden we meteen tegengehouden door de bewaker "you can't go in". Wanneer we vragen wat de reden is, blijkt dit onze slippers te zijn. "No flip flops!". We kijken hem een beetje vragend aan en hij wijst naar de security. We lopen daarheen en blijken dichte schoenen te moeten huren om hier naar binnen te mogen. Er zit niks anders op dus we onderhandelen wat over de prijs en lopen terug richting de bewaker die ons nu wel naar binnen laat. Bij de balie zijn ze ook errug aardig (maar niet heus) en ze beginnen met z'n tweeën door elkaar heen te praten/schreeuwen wat we moeten doen en wel snel. Wanneer we nog een extra vraag stellen wordt de man erg geïrriteerd, vloekt wat in het balinees en wijst ons naar een andere balie. We vullen alle papieren in die we mee hebben gekregen, leveren dit in samen met de kopieën en worden weer naar een ander loket gestuurd. Hier moeten we wachten tot een man met ook een erg boos gezicht onze naam roept zodat we het op kunnen komen halen. Dit is totaal niet zoals we gewend zijn van alle andere leuke Balinese mensen, maargoeeed. Hij zegt dat het office volgende week de hele week dicht is vanwege de vakantie dus dat we het pas 13 juli op kunnen komen halen (dat is over ruim 1,5 week). Er zit helaas niks anders op dus we besluiten het maar te doen. Gelukkig zijn we 1 minuut voor twaalf nog net aan de beurt en dan moeten we weer snel naar buiten. We bestellen een uber en gaan terug naar het surfkamp waar we lunchen en the hunger games kijken aangezien het weer hard is gaan regenen. Het is voor Anja, Kelly (andere Kelly uit Amsterdam haha), Lou en mij de laatste avond in het kamp, dus we gaan uiteten bij een schattig balinees restaurantje en doen daarna nog een drankje bij Old Man's waar weer een leuke Balinese band aan het spelen is. Helaas is er morgen geen line-up groep voor het surfen (op de green waves) omdat de golven mega groot worden en de zee onrustig zal zijn. We gaan dus met z'n allen om 11 uur.
We pakken onze tassen alvast in en stappen om 11 uur de volgende dag in het busje. Het verkeer is dit keer nog erger dan ooit en zo'n 1,5 uur later komen we dan eindelijk aan in Kuta. We kleden ons om en gaan het water in, om er inderdaad achter te komen dat de zee een grote mess is vandaag. Golven komen van alle kanten en slaan erg snel om. Ook de stroming is erg sterk en lopen door de zee gaat vrij zwaar. Onze andere surfleraar is ziek, dus wanneer ik vraag aan een van de Russen of hij vandaag de enige leraar is kijkt die me even vragend aan en zegt dat er zo meer komen. Vervolgens plukt die twee locals van het strand, vraagt of ze ons willen helpen met surfen "just push them" en dan gaan we de zee in. 1 van hen begint me uit te leggen hoe ik m'n bord het beste naar de zee kan slepen hahaa oke dit weten we onderhand wel na een week maargoed zij hebben natuurlijk geen idee. Eenmaal in het water merk ik dat oefenen op green waves er niet echt inzit, dus dan maar vooral richten op peddelen en sturen. Twee uur later gaan we terug richting het surfkamp en na een aantal stops komen we hier rond 5 uur s avonds aan. We pakken onze tassen en nemen afscheid van de anderen om door te gaan naar onze volgende bestemming. Voor Malou en mij is dit Seminyak waar we een hostel hebben geboekt waar Xenia nu op dit moment ook is. We worden erheen gebracht door iemand van het surfkamp en wanneer we er binnen komen merken we al meteen dat er een chille sfeer hangt. Beneden is een bar, een keuken en staan tafels en banken waar een hoop mensen aan t chillen zijn. Het is al best laat, dus Malou en ik droppen onze spullen en gaan opzoek naar een plek om wat te eten. We komen erachter dat alles hier in Seminyak super duur en fancy is (vooral bij de hoofdstraat waar wij in de buurt zitten) en we belanden dus uiteindelijk bij een local street food restaurantje waar we mega lekker sweet & sour chicken eten. Wanneer we terugkomen in het hostel sluiten we met Xen aan bij een groepje jongens die zitten te kingsen met een hoop andere regels dan hoe wij ze kennen maar ook wel erg lachen. Malou en Xenia gaan nog even mee de stad in, maar aangezien ik al de hele dag maagpijn heb besluit ik maar naar bed te gaan.
De volgende dag gaan we opzoek naar een grote supermarkt om een uitgebreide brunch voor ons drieën te maken. In het hostel genieten we van onze yoghurt, belegde broodjes en mangosap en twee uur later stappen we in de bus voor een beachparty in Uluwatu. Uluwatu is een plek in het zuiden van Bali waar elke zondag een feest in een grote beachclub is. Vanaf het hostel vertrekken we met twee bussen en ongeveer 1,5 uur later komen we aan. De club is erg mooi met een zwembad, 3 verdiepingen en een uitzicht over de hele kustlijn van Uluwatu. Doordat hier op het rif erg grote golven zijn, zijn er altijd een hoop goeie surfers te vinden. We bekijken de zonsondergang terwijl we ondertussen het surftalent bewonderen. Buiten is een leuke techno-stage waar we de rest van de avond staan met een hoop andere mensen uit t hostel. We willen hier ook wat eten, maar de helft is niet meer beschikbaar dus uiteindelijk belanden we bij een restaurantje aan de overkant van de straat waar we super lekkere frietjes eten #not maargoeed het is in ieder geval eten. Rond half 12 gaat de bus terug richting het hostel. Ik probeer onderweg nog ergens een gegrilde maïskolf te scoren voor de 5 rupie die ik nog over heb aangezien dat altijd zo lekker ruikt en ik dit al 2 weken wil, maar helaas zonder succes. Uiteindelijk zitten we met iemand in de bus die er een heeft maar m niet meer wil dus toch fissa haha.
De volgende dag hoeven we gelukkig niks te doen behalve op t strand liggen en chillen. Na ons ontbijt met dingen die we nog overhadden van gisteren gaan we richting het strand waar we ergens strandbedjes weten te scoren voor de rest van de dag. Ik lees een stuk in het boek dat Xenia nog over had en verder blijkt de zee extreem sterk te zijn vandaag waardoor zwemmen helemaal moeilijk is. Ik vermaak mezelf weer een tijd lang met het bekijken van surfers (je ziet ze hier echt aan elk strand en ik hooppp echt dat ik ooit ook echt goed ga worden haha) en rond een uur of 5 gaan we terug richting het hostel. We gaan in Kuta eten bij een Grieks restaurant met vrienden van Xen die gisteren zijn aangekomen in Bali en na een lekkere moussaka en Griekse salade belanden we in de sky garden waar we ons de rest van de avond goed vermaken met veel foute hitjes, R&B en slechte house muziek.
Rond een uur of 10 worden we wakker aangezien we vandaag met de boot richting lombok willen en om 11 uur moeten uitchecken. We hebben ontbijt met iets minder succesvolle pantosti's door gebrek aan normale kaas en dan boeken we via het hostel een shuttle vanaf Kuta naar Padang Bai waar de ferry richting lombok vertrekt. Om half 1 nemen we een taxi richting Kuta en daar aangekomen blijkt de bus drie kwartier vertraging te hebben. Om kwart over 2 zitten we eindelijk in de bus maar in plaats van rechtstreeks blijkt die via Ubud en nog 2 plaatsen te gaan. Ruim drie uur later komen we dus pas aan in Padang Bai. Aangezien het met de ferry zo'n 5 uur is en we nog geen accommodatie in lombok hebben geboekt, lijkt het ons handiger om eerst hier een nacht te blijven. Een man vertelt ons ook dat het vandaag groot feest is in lombok waardoor er vrijwel geen taxi's e.d. rijden. Het is vandaag namelijk de laatste dag van de ramadan en in lombok is vrijwel iedereen Moslim. We vinden een homestay die dichtbij de haven ligt en besluiten daar de nacht door te brengen. Als avondeten hebben we nasi campur voor nog geen 70 cent (wel heul pittig) en een smoothie. De man van de homestay vertelt ons dat de eerste boot morgenochtend om 9 uur gaat, dus dat we om half 9 bij het office moeten zijn waar we een ticket kunnen kopen en dat we dan de boot op kunnen.
De volgende dag staan we om half 8 op, nemen een douche en hebben ontbijt (banaan pannenkoek heel verrassend, maar dit keer wel een meer normalere pannenkoek ipv iets dat lijkt op plastic). Wanneer we vervolgens om half 9 bij de haven aankomen blijkt de eerste ferry pas om 12 uur te gaan vanwege de ramadan. Het heeft vrij weinig zin om hier drie uur te zitten wachten, dus we lopen terug naar de homestay en vragen of we nog even in onze kamer kunnen. Met de WiFi besluiten we alvast wat te boeken voor de komende 2 dagen, wat dingen uit te zoeken over de Rinjani trek die we waarschijnlijk willen gaan doen en een reisplan te maken voor de komende 4 weken aangezien we nogsteeds niks vast hebben staan en er eigenlijk super veel mooie en leuke opties zijn hier in Indonesië. Het vervelende is dat we volgende week terug moeten naar Bali voor ons visum, maar uiteindelijk komen we uit op een goed plan met 1 week lombok, dan vanaf Bali vliegen richting Flores, hier Flores, Komodo eilanden en Sumba doen (een nog erg authentiek en relatief onbekend eiland), dan doorvaren richting de Gili's en via Lovina in noord Bali doorsteken naar Java. Helemaal blij met het feit dat we eindelijk een chill en passend plan hebben gevonden is het alweer twee uur later en besluiten we nog even ergens wat te lunchen voordat we terug naar de haven gaan. Gelukkig vertrekt de boot ook echt om 12 uur, en aangezien alle plekken binnen al bezet zijn vinden we boven op het dek een plekje in de schaduw. Doordat we vrijwel de enige toeristen op de boot zijn (de meesten gaan met de fast boot die er een uur over doet maar €25 kost ipv €3) worden we door een hoop mensen bekeken en aangestaard. Het is duidelijk dat we niet meer in Bali zijn waar niemand nog omkijkt van een toerist. Wanneer eenmaal 1 iemand om een foto heeft gevraagd, volgen er steeds meer. 3,5 uur later komen we aan in Lembar en kan ons Lombok avontuur beginnen. En opzich vinden we het ook niet heel erg dat we nog terugmoeten naar Bali want we vonden het wel echt een fantastisch eiland met vooral super leuke mensen! Over de andere eilanden in m'n volgende reisverslag meer :)
