Reisverslag 3: Rajasthan Deel 2
Blijf op de hoogte en volg Kira
15 Mei 2016 | India, Agra
Udaipur
Twee uurtjes later bereiken we Udaipur en ploffen we op bed om even uit te rusten (ja je zou denken dat heb je toch al 6 uur lang in de auto kunnen doen, maar zo voelt het niet echt haha). Het is gelukkig een beetje afgekoeld en we hebben mooi uitzicht op het stadspaleis dat echt massive is. We chillen in de avond met onze driver op het dakterras en gaan een beetje optijd naar bed.
Udaipur is de green and Lake city van Rajasthan, aangezien het veel parken heeft en een groot meer in het midden. In de ochtend lopen we eerst richting de tempel op de hoek van onze straat. We kunnen natuurlijk niet zomaar naar binnen zonder dat 100 mensen ons vragen waar we vandaan komen, of we met ze op de foto willen en ons 1001 dingen uit beginnen te leggen over de tempel. Een man slaagt erin om met ons mee naar binnen te gaan en het een en ander uit te leggen over de tempel. Ook laat hij ons een plek naast de tempel zien waar alle daklozen en psychisch beperkte mensen elke dag gratis te eten krijgen. Vervolgens vraagt die ons of we even in z'n art school willen komen kijken waar hij ook verschillende Nederlandse studenten heeft gehad. Malou en ik kunnen natuurlijk weer geen nee zeggen haha, dus we lopen even mee. Hij laat ons zien hoe ze erg gedetailleerd allerlei schilderingen aan het maken zijn. Uiteindelijk kopen we allebei een klein souveniertje, aangezien we dat sowieso nog wilden en de prijs hier relatief gezien prima is. Hij is natuurlijk erg blij en we bedanken m voor de rondleiding en wensen m veel plezier in Rotterdam waar die over 3 weken naartoe gaat om wat studenten op te zoeken. Vervolgens bezoeken we het paleis dat tot onze verbazing voor studenten maar 100 rupie aan entree kost (dit keer wel n erg lieve man die de foto van Malou's studentenkaart goedkeurt). Het paleis heeft n oneindig aantal ruimtes, tuinen en kamers, waarvan zelfs eentje waar alles Delfts blauw is. Het geeft ook een mooi uitzicht op het meer en de rest van de stad. Na het paleis te hebben gezien lopen we even richting het meer en kopen we voor weinig geld allebei een mooie zilveren ring bij een oude man die zelf al z'n sieraden maakt (of die echt 92,5% real silver bevat zoals hij zegt is natuurlijk de vraag, maar we zijn er blij mee). Dan komen we toevallig weer de twee Franse jongens tegen die we in Jaisalmer in ons hotel ontmoet hadden. We wisselen nummers uit zodat we vanavond misschien kunnen meeten voor n drankje ergens in de stad. Aangezien dit de green city is willen Malou en ik wel graag een van de parken bekijken, dus we lopen richting het park waar we gisteren langs reden en wat er erg mooi uit zag. Het is even zoeken, maar na een uur te hebben rondgelopen hebben we het gevonden (gelukkig is het hier "maar" 36 graden ipv 48, schijnbaar de koudste plaats in Rajasthan). Bij de ingang zijn allerlei aapjes te zien en het blijkt naast een soort dierentuin te zitten. We kopen wat vers fruit dat we opeten op een bankje in het park waarbij we weer veelvuldig worden aangestaard door iedereen. Een groep met jongetjes van zo'n 10 jaar komen ons om de beurt een hand geven, vragen naar onze naam, lachen erg veel en gaan vooral stuk wanneer de oudste van de groep ons een kus op de hand geeft. De mensen op de andere bankjes genieten vrolijk mee, iedereen vindt alles grappig hier. Ook zijn we er nogsteeds niet helemaal aan gewend dat we om de paar meter worden aangesproken door mensen die vragen of ze met ons op de foto mogen, maar ergens is het wel erg grappig net alsof we beroemdheden zijn ofzo. Vervolgens lopen we verder door het park, zien we mensen cricket spelen (de favoriete sport hier, maar hoe mensen buiten met dit weer tijdens het heetste moment van de dag kunnen sporten vinden wij nogsteeds erg knap) en zien we veel schattige eekhorentjes. Als lunch besluiten we eens pizza te eten, aangezien we merken dat ons lichaam nog na vrijwel elke maaltijd weer moeite heeft met alle Indiase kruiden en deep fried gerechten die ze hier hebben. Vervolgens lopen we terug naar ons hotel om te kijken of Dan en Steven al wat hebben gestuurd qua plannen voor vanavond. Ze zeggen dat ze zelf om 7 uur ergens yoga gaan doen en dat we mee kunnen als we willen. Ik ben natuurlijk helemaal enthousiast haha, en Malou besluit maar mee te gaan om te zien of ze het wat vindt. In yoga pants hier over straat was niet het beste idee ooit, maar het is gelukkig niet ver weg en zodra we aankomen zijn er nog ongeveer 8 andere mensen. We gaan op een van de matjes zitten en de les kan beginnen. De man die de les geeft is overduidelijk een super goeie en getrainde yogi die veel moeilijke houdingen er doorheen gooit. Malou blijkt een natuurtalent te zijn en ook voor de rest is de les erg uitdagend maar daardoor wel super leuk vind ik. We eindigen met een head stand en daarna een uitbarsting van lachen die zo aanstekelijk is dat iedereen een minuut lang de slappe lach heeft zo ongeveer. Helemaal zennnnnn (en doorweekt want er is geen airco of iets aanwezig) sluiten we de les af en Malou bleek het super leuk te vinden, dat belooft in ieder geval dat ik niet in m'n eentje hoef te yoga'en in Dharamsala wat daar een erg goeie plek voor schijnt te zijn jeej. We gaan nog even naar ons hotel om te douchen en te eten en rond een uur of 9 komen Dan en Steven en besluiten we wat te drinken op ons dakterras met de eigenaar van het hotel en wat van de Indiërs die in het hotel werken. Rond half 1 gaan we richting bed aangezien we de volgende ochtend om 6 uur op moeten staan en Dan en Steven ook om half 6 de trein hebben richting Pushkar.
Pushkar
De volgende ochtend staan we op om 6, hebben ontbijt om half 7 en vertrekken om 7 uur richting Pushkar. Het is beter om zo vroeg te rijden omdat we dan de hitte voor de motor in de bergen zoveel mogelijk vermijden. Na zo'n 5 uur komen we aan in Pushkar en ondanks het feit dat we vrij veel hebben geslapen in de auto zijn we dood en besluiten nog twee uurtjes even "goed" te slapen in onze kamer. Wanneer we weer wakker worden voelen we ons nogsteeds behoorlijk slecht; buikpijn, weinig energie en een slap gevoel. We eten een tomatensoep als lunch (die Lou maar net binnen kan houden) en besluiten de kamelenrit die we eventueel aan het eind vd middag konden hebben niet te doen. De rest van de dag doen we het rustig aan, kijken we twee films die op tv zijn, hebben we een beetje avondeten in het hotel en gaan we optijd naar bed zonder een wekker te zetten in de hoop dat we ons morgen beter voelen.
De volgende ochtend worden we alweer een stuk fitter wakker en na een frisse douche voelen we ons stukken beter. We besluiten het dorpje in te lopen en eventueel naar de brama tempel te gaan. Pushkar wordt ook wel de holy city genoemd, omdat er zo'n 1000 verschillende tempels zijn in dit relatief gezien kleine stadje. Ook is er een groot meer in het midden waar de hele dag door veel heilige rituelen worden uitgevoerd. Wanneer we door de hoofdstraat met allerlei kraampjes lopen, komen er twee jongetjes op ons afgelopen. Ze zeggen "Hallo madam! How are you doing?" (Iedereen hier noemt je madam waardoor ik me soms 40 voel maargoed haha). Vervolgens vragen ze of we misschien een chapati voor ze willen kopen omdat ze veel honger hebben en hun ouders erg arm zijn. Ze zien er idd mager uit en Malou en ik besluiten wat eten voor ze te kopen. Uiteindelijk blijkt het een pak met mix te zijn om chapatis van te maken. Ze willen het graag gebruiken voor hun familie en zeggen dat ze hier zo'n 12 dagen van kunnen eten. We kopen het voor ze en dan vragen ze of we mee willen lopen naar hun familie zodat we kunnen zien dat het goed terecht komt en zodat we een chai tea kunnen drinken met ze. We besluiten dit te doen en ze zijn helemaal blij. Het is best een stukje lopen en wanneer we vragen waar hun huis ongeveer is, wijzen ze naar het tentenkamp langs de weg. Ze blijken gypsies te zijn die in tenten langs de weg leven met een heel aantal families bij elkaar. Wanneer we aan komen lopen, komen er meteen een hele hoop kinderen op ons afrennen die ons om de nek vliegen. We lopen door naar de tent waar de moeders van de jongetjes zitten, en stellen ons aan iedereen voor. Er blijven maar meer en meer kinderen komen, allemaal erg vrolijk en lachend komen ze hallo zeggen en willen ze graag met ons praten. Vooral foto's vinden ze erg leuk, zowel zelf foto's maken als op de foto gaan. Ze spitten m'n hele mobiel door en maken wat filmpjes met m'n GoPro. Ook de oudere vrouwen mengen zich in het gesprek en vragen of ze henna op onze handen mogen maken. We vinden dit geen probleem en met z'n allen leven ze zich uit om er een mooi kunstwerk van te maken. 1 van de vrouwen heeft tegelijkertijd haar 20 dagen oude zoontje op schoot, die alleen een vies t shirtje aan heeft en veel moet huilen. Alle anderen gaan wel erg leuk met hem om en proberen hem te troosten door trucjes te doen met stenen. Dat is vrijwel het enige speelgoed en vermaak dat ze hebben. Heel knap wel hoe ze heel behendig de steentjes opgooien en dan weer vangen en tussendoor nog nieuwe erbij pakken, wanneer ik het probeer vinden ze het allemaal erg grappig want ik bak er natuurlijk niks van. Na de henna wordt de rest van de make-up doos erbij gepakt, we krijgen rode lippenstift op, een soort rood ovaaltje op ons voorhoofd en zwarte kohl op (of beter gezegd in #trauma) onze ogen gesmeerd. Ook geven ze ons een ring en rode armbanden. Tot slot zijn de kleren aan de beurt, want dan pas lijken we op echte gypsies. We worden allebei in een rok en bijbehorende top gehesen en krijgen een sjaal voor om ons hoofd. Ze vinden het allemaal prachtig om te zien en vooral de oudste van het stel is erg trots op het resultaat. Hun oudste zoon die nu 21 is, vertelt ons over het schoolproject dat ze mbv vrijwilligers hebben opgezet. Hiermee kun je een kind voor een bepaald bedrag per jaar sponsoren zodat die in Puskhar naar school kan. De kinderen leren erg goed Engels waardoor we goed met ze kunnen praten en ze vinden het ook heel leuk om naar school te gaan. Vervolgens vertelt hij ons dat zijn familie muzikanten zijn en ze pakken de trommel erbij om wat te laten horen. Hij speelt zelf op de tommel en zijn jongere zusje zingt. Natuurlijk moeten we dansen in onze mooie nieuwe outfits en binnen no time staan we samen met 1 van de moeders en 2 kleine meisjes te dansen in het midden van de kleine tent. De kleine meisjes kunnen echt enorm goed dansen, een soort bollywood stijl die wij helaas niet kennen en ook minder in ons bloed hebben denk ik haha. Toch vinden ze het allemaal fantastisch en ze vragen of we vanavond nog terug willen komen om wat met ze te eten en drinken. We zeggen dat we al plannen hebben voor het eten met twee vrienden, maar dat we misschien daarna nog wel even langs zullen komen met ze. Wanneer we terug lopen naar huis krijgen we veel complimenten over hoe we eruit zien en ook wanneer we ons hotel binnenlopen zijn ze allemaal zwaar onder de indruk van wie ons zo heeft omgetoverd tot echte Indiase vrouwen (de kleren hebben we overigens niet aangehouden hoor haha). Ze zeggen dat we even in de lobi moeten wachten zodat ze Bumpy kunnen halen, want die wil dit vast zien. Bumpy vindt het idd ook fantastisch en een fotoshoot met ons als z'n ladies (zoals die het zelf noemt) volgt. Vervolgens nemen we een douche en appen we Dan en Steven of ze toevallig zin hebben om vanavond mee te gaan naar de gypsie family. Ze vinden het een leuk idee en we besluiten s avonds om 7 uur af te spreken bij het zwembad naast het meer. We lopen nog even de stad in om wat kleine cadeautjes te kopen om vanavond aan de kinderen te geven en eten erg lekkere falafel bij een restaurant aan het meer. Wanneer we richting het meer lopen blijkt dat je hier alleen op blote voeten mag lopen en worden we meegenomen door een man voor een speciaal ritueel. We zeggen nog dat we dit niet hoeven maar het is allemaal free en good for karma en we hebben niet echt meer een keus haha. We krijgen een bordje met rozenblaadjes, rijst, dal, geel en rood poeder en zitten op een kleedje langs het meer. Ik moet woord voor woord in het Indiaas een gebed nazeggen en een wens doen. Uiteindelijk komt de wel te verwachten vraag hoeveel maaltijden ik wil doneren, waarbij 1 maaltijd 2000 rupies kost. Dit is een super groot bedrag, dus ik leg hem uit dat ik dat niet heb en ik zelf student ben en maar een beperkt budget per dag heb en daarnaast vandaag al twee kinderen te eten heb gegeven. Natuurlijk krijg ik weer een hele preek over dat ik toch echt minimaal duizend rupies moet geven, maar ik weet onderhand wel hoe het hier gaat en vind het ook zonde dat ze op deze manier misbruik van het geloof proberen te maken. Ik geef hem 100 rupies en zeg dat dat alles is en dat ik liever op m'n eigen manier help om een gezin van eten te voorzien, het is namelijk maar de vraag of dit geld daadwerkelijk bij de gezinnen terecht komt die het nodig hebben. Wanneer we weglopen en richting het zwembad willen gaan waar we met Dan en Steven hebben afgesproken, zien we dat er rondom het hele meer wel zo'n 10 zwembaden zijn oeps haha niet heel handig dus. Om 7 uur barst het geluid van een gong en gebeden los en iedereen verzamelt zich rondom het meer met kaarsjes en een hoop offers. Een heel ritueel gaat van start en het is bijzonder om te zien wat de mensen tijdens zo'n ritueel allemaal wel niet doen. We besluiten ondertussen rond te lopen in de hoop dat we ze misschien tegenkomen, en na 10 minuten horen we idd twee mensen onze naam roepen en jahoor daar zijn ze. We kijken het ritueel nog even af en lopen dan richting de gypsy familie. We vertellen ze hoe het vanmiddag was en zodra we aan komen lopen komen alle kinderen alweer op ons afgerend en vertellen ze hoe blij ze zijn dat we er weer zijn. Het is ondertussen donker geworden en ze hebben er niks van licht, dus het is vrij moeilijk om elkaar te zien. We krijgen eten aangeboden en proberen dit zo beleefd mogelijk af te slaan in de hoop niet ziek te worden. Wel drinken we een Chai tea en later op de avond wat bier met ze. Ook geven we de cadeautjes die we hebben gekocht, waar ze allemaal erg blij mee zijn. Rond een uur of 9 gaan we weer terug richting het stadje en eten en drinken we nog wat bij hetzelfde restaurant als vanmiddag. We spreken af misschien in Jaipur nog te meeten, de stad waar we morgen allebei naartoe gaan. Morgenochtend zijn Lou en ik eerst van plan om de zonsopkomst te bekijken vanaf de top van een berg waar de Shiva tempel staat. We wilden eigenlijk de zonsondergang daar bekijken, maar dan konden we niet meer naar de gypsies dus dat vonden we ook zielig. Onze driver zei dat de zonsopgang vaak nog mooier is, dus we zetten onze wekker om 4:30 in de hoop deze keer wel zeker optijd te zijn.
Wanneer de wekker gaat voelt het alsof ik 1 uur heb geslapen, maar we zijn niet van plan hem nog een keer te missen haha dus om 5 uur staan we op en vertrekken we richting de berg. We hebben onze bergschoenen weer eens een keertje aan, dus het lijkt weer bijna alsof we de Annapurna aan het doen zijn. We lopen door de stad waar tot onze verbazing al een hele hoop mensen wakker zijn en hun kraampjes aan het uitstallen zijn. We kopen twee flessen water en rond half 6 komen we aan bij de berg. Het is een vrij stijle klim, maar gelukkig is het nog niet heel warm. Bumpy zei dat de zon rond 6:15 opkomt en dat het drie kwartier duurt om omhoog te lopen, dus we zouden het precies moeten halen. We lopen wel een beetje door aangezien het erop lijkt dat de zon al vrijwel boven de bergen uit kan komen. Twintig minuten later staan we al (vrij uitgeput) aan de top en wanneer we de hoek van de tempel omlopen zien we precies de eerste millimeter van de zon boven de berg uitkomen. Gelukkig is het helder en kunnen we een hoop foto's en filmpjes maken. Er zijn ook een heleboel aapjes en vogels te zien en we nemen nog een kijkje in de tempel. Ongeveer een uurtje later lopen we weer naar beneden en willen we nog even naar de Brama tempel aangezien we die gisteren hebben gemist. We spotten een paar fel groene papegaaien, zielige magere zwerf puppies en uiteraard weer veel koeien die onze weg blokkeren. Bij de tempel aangekomen blijkt het erg druk en moeten we betalen om onze tas in een kluisje te doen, onze schoenen ergens achter te laten en blablablabla 5 verschillende mensen zijn alweer tegen ons aan het praten wat wel niet allemaal de bedoeling is. Aangezien we in de afgelopen week al zo'n 40 tempels hebben gezien besluiten we deze maar gewoon te skippen en te gaan ontbijten haha. Ik bestel een aloo paratha (soort van plat brood met aardappel erin) met yoghurt en honey ginger lemon thee.
Jaipur
Na het ontbijt stappen we in de auto om richting Jaipur te gaan. Nogsteeds hebben we soms het gevoel dat we prinsessen zijn als we in onze auto met privé chauffeur stappen en mensen naar ons zwaaien en foto's maken. Toch zijn we wel erg blij met deze keuze want ookal is het 9 uur s ochtends, het is alweer zeker 40 graden. Ook hebben we behalve Dan en Steven nog niemand anders ontmoet die het niet met de auto doet en zij hebben zelfs nog meer betaald dan wij. Wel zullen we over 5 dagen verder reizen met de trein en bus, maar daar hebben we ook wel weer zin in. Aangekomen in Jaipur blijken we midden in de markt area te zitten dus de straat staat vol met kraampjes en straatverkopers. We lunchen bij een restaurant dat schijnbaar bekend staat om de Masala Dosa, een gerecht uit zuid-India. We hebben geen idee wat het is en de ober spreekt vrij gebrekkig Engels dus we besluiten het maar gewoon te bestellen met wat roti en rijst. Wanneer ze het eten komen brengen blijkt het een soort mega wrap te zijn gemaakt van gebakken rijst en bloem gevuld met aardappel en wat groentes. Na zo'n vijf happen zitten we al vol, maar het is wel erg lekker. Op de markt kopen we nog wat dingen die we nodig hadden; teenslippers want die zijn gesneuveld, douche gel maar dat kennen ze hier niet dus we eindigen met schuimende face wash en nog wat vers fruit aangezien het hier erg goedkoop en lekker is. In het hotel komen we even bij van de hitte buiten op straat en s avonds eten we dal met roti en onze verse mango als toetje. Hoewel het al 10 uur 's avonds is, is het nogsteeds 41 graden dus we besluiten maar naar bed te gaan in een kamer met nu gelukkig wel goed werkende airco.
De volgende ochtend gaan we voor de verandering een fort bekijken dat hier op de top van de berg staat. Wanneer we naar boven lopen, worden we gestalkt door zo'n 4 verschillende Indiërs die ons tassen, hoedjes, sjaals en vanalles proberen te verkopen. De aardige "no thank you" methode werkt tegenwoordig niet meer, maar 1 man wil ons zelfs na 20 keer uitleggen dat we echt GEEN tas gaan kopen nog niet met rust laten. We komen twee andere Nederlanders tegen die moeten lachen om de manier waarop wij de verkoper af proberen te wimpelen (we vinden het zelf ergens ook wel hilarisch, niks lijkt tot deze vent door te dringen), ze leggen hem uit dat hij ons met rust moet laten en dan gaat hij gelukkig weg. We lopen een uur lang door de omgeving rondom het fort, worden een kwartier achterna gelopen door een groep erg lieve kids waarmee we op de foto gaan en dan gaan we terug richting de auto. We kunnen naar een plek waar we op olifanten kunnen rijden of schilderen, maar dit vinden we maar zielig dus we leggen uit dat we dat niet hoeven. Later in de middag hebben we afgesproken om met Bumpy en een andere driver naar een bollywood film te gaan die net uit is en nu draait in de mooiste bioscoop van Jaipur. Wanneer we er aankomen lijkt het net alsof we in een bioscoop in nederland zijn, alles is precies hetzelfde. Grote deuren, een balie met popcorn en cola en veel tapijt en trappen etc. Echter is het hier gelukkig maar €2 ipv €12. De zaal is lekker koud en ondanks het feit dat de film in Hindi is, is die toch goed te volgen. Het verhaal is simpel, maar er komt inderdaad zoals Bumpy al had gezegd vanalles in voor zoals romantiek, actie, gevechten, muziek, dans en het is prima vermakelijk. 'S avonds drinken we wat op het dakterras met Bumpy en twee andere drivers en om 11 uur gaan we richting ons bed. Eigenlijk zouden we morgen richting de jungle vertrekken waar we een tijger safari gaan doen, maar we hebben daar twee nachten gepland staan en Bumpy legt uit dat er naast de safari eigenlijk niks te doen is en het nog warmer is dan hier dus dat we misschien beter hier nog een extra dag kunnen blijven. We besluiten dat te doen en zetten onze wekker om 8 uur zodat we nog wat in de stad rond kunnen lopen.
De volgende ochtend gaan we na het ontbijt richting de Monkey Temple die een stukje buiten de stad ligt. We worden natuurlijk weer door 100 mensen aangesproken die ons rond willen leiden, maar we besluiten zelf rond te lopen en te bekijken wat er te zien valt. We krijgen weer een random baby in onze handen geduwd 'of we misschien op de foto willen', jahoor primaa al begrijpen we nogsteeds niet waarom deze mensen zo graag een foto van twee westerse meisjes met hun krijsende kind willen hebben maargoed haha. Vervolgens komen we aan bij een soort zwembad waar alle Indiërs zich uitgebreid aan het wassen zijn en iedereen een beetje in t water ligt te chillen. Een stukje verder komen we bij alle aapjes en maken we wat leuke foto's. Een jongen vertelt ons dat de Monkey Temple bovenaan de berg is en loopt met ons mee. Helemaal doorweekt komen we er aan om erachter te komen dat de Monkey Temple niet veel meer is dan een normale tempel van een god met een apenhoofd. Ook bekijken we de zonnetempel die bovenop de berg staat, en vanaf hier hebben we een super mooi uitzicht over de hele stad. We moeten wel rennen om foto's en filmpjes te maken, aangezien de stenen op de grond zijn zo heet dat we er vrijwel niet op kunnen lopen en je je schoenen voor een tempel altijd uit moet doen. Weer beneden bij de aapjes aangekomen geeft die ons wat pinda's die we kunnen voeren en ik maak wat foto's met een aapje op m'n schouder. Het is een schattig klein aapje en hij probeert m'n oorbel af te pakken, maar dat slaagt die gelukkig niet in haha. Teruggekomen bij ons hotel besluiten we naar een internet café te gaan om onze vluchten voor Vietnam en Indonesië te boeken en ons visum voor Vietnam te regelen (zodat we dit keer wel sowieso optijd zijn en niet zo last minute als voor India). Gelukkig gaat dit ook een stuk sneller dan het regelen van het Indiaas visum en na twee uurtjes rusten we even uit op onze kamer, slapen we wat en lees ik m'n boek over charmen mit darmen uit. Om 5 uur, wanneer het een klein beetje is afgekoeld, besluiten we richting het city Palace te lopen en daar in de buurt wat te eten. Om daar te komen moeten we een half uur door de markt area lopen en dat levert weer de nodige chaos en staar sessies op. Vooral omdat het off-season is zijn we een van de enige toeristen en dus probeert iedereen ons zijn winkel in te trekken. Ook verbazen we ons weer over hoe het er hier aan toegaat op de markt. Overal zijn random kraampjes, soms midden op straat, en ze verkopen meestal allemaal precies hetzelfde. Vaak liggen de mensen in of achter hun kraampje te slapen of ze zitten de hele dag een beetje voor zich uit te staren. We vragen ons af of ze überhaupt echt winst kunnen maken tijdens zo'n dag en hoe ze het volhouden om dag in dag uit weer in deze hitte de hele dag op straat te zitten om misschien 3 paar slippers te verkopen. Er is geen voetpad, dus lopen doet iedereen midden op de weg tussen de tuktuk's, fietsers, koeien, auto's en sommige mensen komen zelfs voorbij geraced op een paard. Wanneer we bij het city Palace aankomen, blijkt dit niet veel meer te zijn dan een aantal grote beschilderde poorten met een gebouw erachter dat niet echt goed te zien is. We besluiten maar op zoek te gaan naar het restaurant waarvan Bumpy zei dat het goed was en dicht bij het city palace. We weten niet precies waar het is, en als we er naar vragen worden we 20 verschillende kanten opgestuurd. Uiteindelijk vinden we het na een kwartier lang rondjes te hebben gelopen. We hadden de hoop al opgegeven en waren opzoek naar gewoon een plek waar we konden eten en zitten, en toen kwamen we toevallig bij het restaurant uit dat we eigenlijk zochten. Ik bestel een Thali, dat is een gerecht waarbij je allemaal kleine schaaltjes met verschillende dingen krijgt met wat rijst, naan en papadam erbij #lekkerrrr. Ook drinken we een lassi die hier wordt geserveerd in een soort van bloempot, vrij interessant. Teruggekomen bij ons hotel heeft Bumpy fruit gekocht om een fruitsalade te maken, echt schattig aangezien we vanmiddag toevallig hadden gevraagd hoe ze dat hier doen omdat je hier met t eten zo weinig vitamines binnenkrijgt aangezien het vooral uit rijst, brood en aardappel bestaat en zelfs het ontbijt bestaat uit brood en aardappel. Soms kopen we wel wat fruit op straat, maar eigenlijk kun je alleen mango's oid kopen zodat je ze kunt schillen, over de rest gooien ze namelijk de hele dag allemaal water heen om het fris te houden, maar daar word je snel ziek van. Bumpy heeft watermeloen, appel en mango gekocht en we eten het op op het dakterras met wat te drinken erbij. In het begin vind ik dat het fruit wat gek proeft, maar dan blijkt dat hij er peper en zout overheen heeft gedaan. Hij zegt dat hij het fruit anders zo zoet vindt, maar ik vind t maar een gekke combi haha. We hebben wat gesprekken over de cultuurverschillen tussen India en Nederland en de redenen waarom hij zelf ook voorstander is van een arranged ipv een love marriage. Zijn reden is dat je met een arranged marriage je ouders gelukkiger maakt, dus weer een typisch voorbeeld van hoe ze hier erg bezig zijn met het tevreden houden van hun eigen familie in plaats van kiezen voor je eigen geluk. Toch zegt hij zelf op deze manier ook erg gelukkig te zijn. Het heeft zo zijn goeie en wat minder goeie kanten denken we.
Ranthambore
De volgende ochtend staan we op om 7 uur zodat we om half 9 kunnen vertrekken richting Ranthambore. Dit is een jungle gebied dat zon 3 uur rijden van Jaipur vandaan ligt. We zullen hier een safari tocht gaan maken waar we met veel geluk misschien wel een tijger en in ieder geval een hoop andere wilde dieren kunnen spotten. We doen het 's ochtends rustig aan, vertrekken uiteindelijk rond half 10 en komen om 1 uur aan in Ranthambore. We besluiten deze middag de safari te doen (we kunnen kiezen s ochtends van 6 tot 10 of s middags van 3 tot 7). We zijn namelijk donderdag en vrijdag in Agra, maar de Tasj Mahal is gesloten op vrijdag dus we zullen er morgen nog heen moeten zodra we in Agra aankomen. Ook heeft Bumpy gelijk met dat er verder in dit kleine dorpje eigenlijk niks te zien of te doen is. We besluiten opzoek te gaan naar een plek waar we kunnen lunchen, aangezien het in ons hotel erg duur is. We eten wat bij een klein restaurantje en gaan dan terug om ons voor te bereiden op de safari. We doen weer onze mooie pet op, zorgen dat de camera en GoPro opgeladen zijn en dan zijn we ready to go. Om half 4 worden we opgehaald door een bus die al behoorlijk vol zit met een hele hoop Indiërs. We kunnen achterin naast elkaar nog net op de achterbank erbij, vervolgens halen we nog 5 mensen op die ergens tussen worden gepropt en dan rijden we richting het safari gebied. De grote groep Indiërs bestaat vooral uit jongens van ongeveer onze leeftijd, maar die zich gedragen als kinderen van 5. Ze gaan op de stoelen staan, proberen stiekem foto's/selfies met ons erop te maken en lachen enorm hard om alles. Onze gids probeert uit te leggen dat het wel de bedoeling is om stil te zijn tijdens de safari, aangezien we anders alle dieren wegjagen. Wanneer we het park inrijden zijn er al meteen veel wilde dieren te zien zoals pauwen, antilopes, herten, veellll lieve bambi's en ook verschillende soorten aapjes. De gids zegt dat we eerst naar de plek zullen gaan waar de kans het grootst is om een tijger te kunnen spotten. Aangezien het op dit tijdstip van de dag ook voor de dieren erg heet is, liggen ze vaak in het water. Wanneer we bij een meer aankomen zien we 3 andere auto's en een bus staan, aangezien er schijnbaar een tijger achter de stenen in het water ligt die er misschien zo uit zal komen. Na 5 minuten te hebben gewacht en erachter te zijn gekomen dat het voor de mensen in onze bus erg moeilijk is om geduldig en stil te zijn, rijden we weer verder. Een stukje verderop blijkt het vrouwtje van het stel achter wat struiken te zien te zijn. Onze bus sluit aan bij een rij van zo'n 6 andere jeeps in de hoop dat ze deze kant op zal lopen. We rijden 100 keer naar voor en naar achter en blijven dan uiteindelijk toch staan op de plek waar we begonnen. De Indiërs hebben duidelijk weinig geduld en iedereen begint te duwen en zo hoog mogelijk op de stoelen te staan om als eerste een glimp van de tijger op te kunnen vangen. Malou en ik worden half de auto uitgeperst en snappen niet waarom iedereen al zo aan t dringen is aangezien er voorlopig nog niks te zien is. We besluiten maar naar achteren te lopen en zoals onze gids zegt geduldig en stil te wachten. Echter zijn de anderen dit niet van plan en ze blijven maar hard praten, lachen en nog verder omhoog klimmen. Lichtelijk geïrriteerd maar vervolgens vrij geamuseerd kijken we toe hoe een van de stoelen het begeeft, de hele berg mensen op elkaar valt en 1 man (die het hardst aan het klagen was omdat het een slechte safari was waar je niks ziet #hebgeduld #ofganaardedierentuin) aan de achterkant uit de bus valt lol. Hij kan zich nog net optijd vast grijpen aan de railing van de bus en klimt vervolgens weer naar binnen. Even later is de tijger in de verte te zien. Ze is gaan liggen, dus we zien haar helaas alleen van de achterkant wanneer we bovenop de rand van de bus gaan staan (wel met hulp van onze gids en de man die net zelf uit de auto flikkerde haha). Toch weten we er een paar foto's en filmpjes van te maken en wat ons betreft kunnen we verder opzoek naar wat andere dieren. De gids vertelde namelijk dat hij ook plekken wist waar luipaarden en krokodillen lagen, dus dat lijkt ons gaaf om te zien. Echter is het niet zo makkelijk om met onze bus uit de stoet van bussen en jeeps te komen, maar wanneer we een half uur later net om willen draaien, komt de vader tijger over het pad aangelopen. Dankzij het geschreeuw van onze geweldige mede bus-reizigers (tot vooral grote irritatie van de erg fanatieke en serieuze rangers in de jeeps) gaat die vrij snel weer de bosjes in waardoor we hem niet echt vast kunnen leggen. Vervolgens is het al zo laat dat we niet echt tijd meer hebben om te stoppen voor andere foto's van andere dieren, want we moeten voor half 7 het park weer uit zijn anders krijgen ze een grote boete. Met veel gehobbel rijden we weer terug en uiteindelijk zijn we om 7 uur weer terug bij ons hotel. We schijnen erg veel geluk te hebben gehad om een tijger te kunnen zien, dit is vaak namelijk niet het geval en toch wel de hoofdreden dat de meeste mensen deze safari willen doen. Wel jammer dat we geen 1 ander dier meer vast hebben kunnen leggen, maargoed we hebben in ieder geval veel gelachen om de hele situatie haha. Teruggekomen bij het hotel vragen we of Bumpy zin heeft om iets met ons te gaan eten, en hij zegt wel een leuk local tentje te weten. Ik besluit een nieuw gerecht te proberen, sev tomato, alleen dan niet te pittig want het is schijnbaar met erg veel chili. Het is alsnog vrij pittig, maar wel super lekker en ook Lou probeert een chill nieuw gerecht met spinazie en vooral veulllll koriander, wat ze hier overigens helaas door elk gerecht gooien. Ik ben er onderhand al een beetje aan gewend, maar lekker vind ik het nogsteeds zeker niet #zeepsop. Na het eten gaan we weer terug naar het hotel en besluiten we optijd naar bed te gaan omdat we morgenvroeg om 6 uur op zullen staan om richting Agra te vertrekken.
Agra
Om zes uur gaat de wekker en we voelen ons allebei vrij moe na een onrustige nacht. Met de airco aan werd het vaak al snel ijskoud en veel wind, maar wanneer we hem uitzette werden we na een half uur weer wakker van de hitte. Dit wisselde dus de hele nacht een beetje af. Om half 8 stappen we in de auto en vertrekken we richting Agra. Onderweg laat Bumpy ons de vetste en zoetste snack proeven die ik ooit het gehad, het heet jelly nogwat en het is eigenlijk gewoon een soort suikerige vloeistof die ze frituren in vet. Zelf vindt die het in ieder geval erg lekker. Wanneer we in Agra aankomen hebben we lunch bij een zuid-Indiaas restaurant waar ik de zuid Indiase Thali probeer. Hij is wel lekker, maar toch geef ik de voorkeur aan de smaken en kruiden van de noord Indiase. Vervolgens gaan we door naar het hotel om nog even uit te rusten en ons klaar te maken om naar de Taj Mahal te gaan. We hebben namelijk bedacht dat het misschien wel een leuk idee is om traditioneel gekleed in onze sari naar de Taj Mahal te gaan, aangezien we die nu toch hebben. We zoeken een filmpje "how to wear a sari" aangezien het een 5 meter lange lap stof is, die je op de een of andere manier moet omtoveren tot een jurk. We proberen vanalles maar het ziet er in ieder geval niet uit zoals het hoort. We halen Bumpy erbij met de vraag of hij misschien weet hoe je zo'n ding aandoet, en na zelf een vrij goeie (maar volgens hem nog niet perfect genoege) poging te hebben gedaan, weet hij een andere man in het hotel te vinden die er verstand van heeft en ons omtovert tot echte Indiase vrouwen. We snappen niet dat vrouwen dit hier elke dag aandoen, zo'n gedoe en je kunt er ook niet echt makkelijk in bewegen haha. Maargoed zij schijnen het allemaal binnen een paar seconden te kunnen doen. Iedereen vindt het resultaat in ieder geval prachtig en we gaan met Bumpy in de auto richting een van de zogenaamde wereldwonderen. Hij bereid ons voor dat er waarschijnlijk heel veel jongens zullen zijn die ons aanspreken en dingen van ons willen, maar dat we daar allemaal vooral niet op in moeten gaan. Het is inmiddels 5 uur en dus gelukkig een beetje afgekoeld. Wanneer we bij de ingang aankomen zien we een mega lange rij staan en na 6 uur kun je niet meer naar binnen, dus we hopen dat we het halen. Wanneer we ons kaartje kopen zeggen ze dat we een gratis gids kunnen krijgen omdat het bij de prijs zit inbegrepen. Dit lijkt ons wel leuk om zo wat meer te weten te komen. Wanneer we bij de mega rij aankomen, blijkt dat er een rij is voor Indiërs en een rij voor foreigners. De rij voor Indiërs staat bomvol terwijl in de andere rij niemand staat en we dus zo door naar binnen kunnen lopen. Iedereen staart ons aan en kijkt naar onze outfit als westerse meisjes in een sari. Als we binnen zijn komen er al meteen veel mensen op ons afgelopen die vragen of ze met ons op de foto mogen. Eerst zeggen we nog vriendelijk ja tegen iedereen, maar onze gids legt uit dat we wss niks van de Taj Mahal kunnen zien als dit zo door gaat dus dat we maar zoveel mogelijk door moeten lopen haha. Mensen maken zelfs selfies waar wij op de achtergrond staan, of gewoon foto's van ons als we voorbij lopen. Op een gegeven moment staat er zelfs een rij van mensen die met ons op de foto willen, we voelen ons bijna Doutzen Kroes. Veel vrouwen vinden het fantastisch dat we een sari aanhebben en we krijgen er veel leuke reacties op. Wel blijkt het toch net niet helemaal zo gevouwen te zitten als het hoort, dus een van de vrouwen pakt 1 van haar eigen veiligheidsspelden en zet de hele bovenkant opnieuw vast. Daarna is ze erg tevreden en kunnen we weer verder. Het eerst aanzicht van de Taj Mahal is erg indrukwekkend. De zon schijnt er nog vol op en alle marmeren stenen komen mooi tot hun recht. Het is ook echt bizar groot, dat merk je vooral wanneer je er recht voor staat. Alles is volledig symmetrisch, zowel de tuin, als het gebouw zelfs als alles wat erin staat. Het is knap hoe ze het zo hebben kunnen doen en deze symmetrie maakt mij natuurlijk errug gelukkig #OCD. We zien de 3 verschillende poorten en de rivier aan de achterkant bij het gebied van de black Taj Mahal (die overigens nooit is gebouwd omdat het toch teveel geld zou gaan kosten). Ook nemen we een kijkje in de Taj Mahal die vanaf binnen veel kleiner lijkt dan vanaf de buitenkant. Na ongeveer een uur begint het te regenen, onze gids zegt dat het bijzonder is omdat het rond deze tijd van het jaar bijna nooit regent maar alle mensen er altijd erg blij mee zijn. De zon is inmiddels verdwenen en nu kunnen we de Taj Mahal op een hele andere maar ook erg mooie manier zien. Zo'n twee uur en tweehonderd foto's later zijn we weer buiten en gaan we terug richting de plek die we met Bumpy hadden afgesproken. We eten ergens wat dal met rijst en gaan dan terug naar het hotel om nog even wat te lezen en dan naar bed te gaan. Morgen wordt alweer onze laatste dag met Bumpy! Wel echt een gek idee na deze twee weken, het is zo'n schatje dus we gaan hem denk ik wel missen. Wel fijn voor hem dat die weer terug kan naar z'n familie (of in zijn geval dus moeder en dochter) en hij zegt ook dat die nu misschien wel een tijdje vrij is omdat er zo weinig toeristen zijn vanwege de hitte. We spreken af morgenochtend een keer lekker uit te slapen en dan te beslissen wat we de rest van de dag gaan doen.
De volgende ochtend worden we wakker rond 9 uur en na rustig douchen, spullen pakken en ontbijten checken we rond 11 uur uit. Bumpy laat ons nog een winkel zien waar ze uitleggen hoe ze met marmer werken en hoe ze daar verschillende dingen van maken (tafelblad voor €264, koopje!) en dan besluiten we richting het stadscentrum te lopen. Onze gids van gisteren vertelde dat die een restaurant met dakterras had met uitzicht op de zuid-poort en de Taj Mahal, dus we besluiten dit op te zoeken. Hij is helemaal blij dat we zijn gekomen, en het dakterras heeft idd een mooi uitzicht. We besluiten uitgebreid te lunchen, aangezien we vanavond in de nachttrein richting Varanasi zullen gaan en dan niet echt tijd hebben om avond te eten. Wanneer we het over zijn familie en zijn getrouwde broers en zussen hebben, komen we erachter dat je bij een arranged moslim huwelijk je vrouw geen een keer mag zien voordat je trouwt. Je ouders kiezen haar dus uit en zelf heb je geen idee wat je kunt verwachten, echt een bizar idee. Toch zegt hij het geen probleem te vinden dat het op deze manier gaat, want het belangrijkste is dat je samen een gezin kunt vormen en bij je ouders kunt wonen en dat je met z'n allen gelukkig kunt zijn. Rond een uur of 4 gaan we terug richting Bumpy, we hadden hem uitgenodigd om samen als afscheid te lunchen maar hij bleek al andere plannen te hebben. We drinken dus samen nog ergens een kop thee, maken wat foto's en dan brengt hij ons naar het treinstation. We nemen afscheid en bedanken hem heel erg voor alle hulp en gezelligheid tijdens de afgelopen twee weken. Hij geeft ons nog wat tips voor het reizen met de trein en het vinden van de goede coupe etc. en dan kan ons India-avontuur met z'n tweeën zonder privé chauffeur echt beginnen! We hebben er erg veel zin in en zijn ook benieuwd wat het ons gaat brengen. Varanasi schijnt erg indrukwekkend maar ook vrij schokkend te zijn, er daarnaast kijken we erg uit naar de kou en rust in Dharamsala in het noorden.
Onze tijd in Rajasthan was echt onvergetelijk met vooral heel veel mooie, leuke, maar ook heftige en bijzondere nieuwe indrukken. Hoewel het in het begin even wennen was aan de cultuur, de mensen, het verkeer, het eten en eigenlijk vrijwel alles, kijken we nu bijna nergens meer van op en vinden we de raarste dingen alweer normaal. Een file omdat een kameel de weg aan het oversteken is? Totaal niet gek nee. We worden ook steeds beter in het onderhandelen op de manier hoe ze dat hier doen en we leren de locals steeds beter kennen. Het is echt een bijzondere cultuur en de dingen die mensen allemaal overhebben voor hun geloof zijn enorm. Dat zorgt ervoor dat heel veel mensen juist ook heel lief, gastvrij en behulpzaam zijn, want zo hoort het in hun geloof en het is erg belangrijk voor hun karma. Ik denk niet dat ik ooit eerder zoveel van een land heb kunnen zien en meemaken als in deze twee weken, en we zijn pas halverwege dus wie weet wat ons nog te wachten staat.
Hopelijk lukt het om dit keer wat foto's te uploaden, want dat geeft een veel beter beeld bij alles wat ik hierboven heb verteld. Zo niet, dan zal ik het binnenkort misschien in een internetcafe eens proberen!
Leukkkk dat er schijnbaar nogsteeds mensen zijn die al mijn uitgebreide verslagen tot het einde lezen. Ik zal proberen weer een verslag te uploaden van Varanasi en Dharamsala voordat we naar Vietnam vertrekken! Tot die tijd nog veel plezier gewenst in het iets minder warme Nederland :)
Twee uurtjes later bereiken we Udaipur en ploffen we op bed om even uit te rusten (ja je zou denken dat heb je toch al 6 uur lang in de auto kunnen doen, maar zo voelt het niet echt haha). Het is gelukkig een beetje afgekoeld en we hebben mooi uitzicht op het stadspaleis dat echt massive is. We chillen in de avond met onze driver op het dakterras en gaan een beetje optijd naar bed.
Udaipur is de green and Lake city van Rajasthan, aangezien het veel parken heeft en een groot meer in het midden. In de ochtend lopen we eerst richting de tempel op de hoek van onze straat. We kunnen natuurlijk niet zomaar naar binnen zonder dat 100 mensen ons vragen waar we vandaan komen, of we met ze op de foto willen en ons 1001 dingen uit beginnen te leggen over de tempel. Een man slaagt erin om met ons mee naar binnen te gaan en het een en ander uit te leggen over de tempel. Ook laat hij ons een plek naast de tempel zien waar alle daklozen en psychisch beperkte mensen elke dag gratis te eten krijgen. Vervolgens vraagt die ons of we even in z'n art school willen komen kijken waar hij ook verschillende Nederlandse studenten heeft gehad. Malou en ik kunnen natuurlijk weer geen nee zeggen haha, dus we lopen even mee. Hij laat ons zien hoe ze erg gedetailleerd allerlei schilderingen aan het maken zijn. Uiteindelijk kopen we allebei een klein souveniertje, aangezien we dat sowieso nog wilden en de prijs hier relatief gezien prima is. Hij is natuurlijk erg blij en we bedanken m voor de rondleiding en wensen m veel plezier in Rotterdam waar die over 3 weken naartoe gaat om wat studenten op te zoeken. Vervolgens bezoeken we het paleis dat tot onze verbazing voor studenten maar 100 rupie aan entree kost (dit keer wel n erg lieve man die de foto van Malou's studentenkaart goedkeurt). Het paleis heeft n oneindig aantal ruimtes, tuinen en kamers, waarvan zelfs eentje waar alles Delfts blauw is. Het geeft ook een mooi uitzicht op het meer en de rest van de stad. Na het paleis te hebben gezien lopen we even richting het meer en kopen we voor weinig geld allebei een mooie zilveren ring bij een oude man die zelf al z'n sieraden maakt (of die echt 92,5% real silver bevat zoals hij zegt is natuurlijk de vraag, maar we zijn er blij mee). Dan komen we toevallig weer de twee Franse jongens tegen die we in Jaisalmer in ons hotel ontmoet hadden. We wisselen nummers uit zodat we vanavond misschien kunnen meeten voor n drankje ergens in de stad. Aangezien dit de green city is willen Malou en ik wel graag een van de parken bekijken, dus we lopen richting het park waar we gisteren langs reden en wat er erg mooi uit zag. Het is even zoeken, maar na een uur te hebben rondgelopen hebben we het gevonden (gelukkig is het hier "maar" 36 graden ipv 48, schijnbaar de koudste plaats in Rajasthan). Bij de ingang zijn allerlei aapjes te zien en het blijkt naast een soort dierentuin te zitten. We kopen wat vers fruit dat we opeten op een bankje in het park waarbij we weer veelvuldig worden aangestaard door iedereen. Een groep met jongetjes van zo'n 10 jaar komen ons om de beurt een hand geven, vragen naar onze naam, lachen erg veel en gaan vooral stuk wanneer de oudste van de groep ons een kus op de hand geeft. De mensen op de andere bankjes genieten vrolijk mee, iedereen vindt alles grappig hier. Ook zijn we er nogsteeds niet helemaal aan gewend dat we om de paar meter worden aangesproken door mensen die vragen of ze met ons op de foto mogen, maar ergens is het wel erg grappig net alsof we beroemdheden zijn ofzo. Vervolgens lopen we verder door het park, zien we mensen cricket spelen (de favoriete sport hier, maar hoe mensen buiten met dit weer tijdens het heetste moment van de dag kunnen sporten vinden wij nogsteeds erg knap) en zien we veel schattige eekhorentjes. Als lunch besluiten we eens pizza te eten, aangezien we merken dat ons lichaam nog na vrijwel elke maaltijd weer moeite heeft met alle Indiase kruiden en deep fried gerechten die ze hier hebben. Vervolgens lopen we terug naar ons hotel om te kijken of Dan en Steven al wat hebben gestuurd qua plannen voor vanavond. Ze zeggen dat ze zelf om 7 uur ergens yoga gaan doen en dat we mee kunnen als we willen. Ik ben natuurlijk helemaal enthousiast haha, en Malou besluit maar mee te gaan om te zien of ze het wat vindt. In yoga pants hier over straat was niet het beste idee ooit, maar het is gelukkig niet ver weg en zodra we aankomen zijn er nog ongeveer 8 andere mensen. We gaan op een van de matjes zitten en de les kan beginnen. De man die de les geeft is overduidelijk een super goeie en getrainde yogi die veel moeilijke houdingen er doorheen gooit. Malou blijkt een natuurtalent te zijn en ook voor de rest is de les erg uitdagend maar daardoor wel super leuk vind ik. We eindigen met een head stand en daarna een uitbarsting van lachen die zo aanstekelijk is dat iedereen een minuut lang de slappe lach heeft zo ongeveer. Helemaal zennnnnn (en doorweekt want er is geen airco of iets aanwezig) sluiten we de les af en Malou bleek het super leuk te vinden, dat belooft in ieder geval dat ik niet in m'n eentje hoef te yoga'en in Dharamsala wat daar een erg goeie plek voor schijnt te zijn jeej. We gaan nog even naar ons hotel om te douchen en te eten en rond een uur of 9 komen Dan en Steven en besluiten we wat te drinken op ons dakterras met de eigenaar van het hotel en wat van de Indiërs die in het hotel werken. Rond half 1 gaan we richting bed aangezien we de volgende ochtend om 6 uur op moeten staan en Dan en Steven ook om half 6 de trein hebben richting Pushkar.
Pushkar
De volgende ochtend staan we op om 6, hebben ontbijt om half 7 en vertrekken om 7 uur richting Pushkar. Het is beter om zo vroeg te rijden omdat we dan de hitte voor de motor in de bergen zoveel mogelijk vermijden. Na zo'n 5 uur komen we aan in Pushkar en ondanks het feit dat we vrij veel hebben geslapen in de auto zijn we dood en besluiten nog twee uurtjes even "goed" te slapen in onze kamer. Wanneer we weer wakker worden voelen we ons nogsteeds behoorlijk slecht; buikpijn, weinig energie en een slap gevoel. We eten een tomatensoep als lunch (die Lou maar net binnen kan houden) en besluiten de kamelenrit die we eventueel aan het eind vd middag konden hebben niet te doen. De rest van de dag doen we het rustig aan, kijken we twee films die op tv zijn, hebben we een beetje avondeten in het hotel en gaan we optijd naar bed zonder een wekker te zetten in de hoop dat we ons morgen beter voelen.
De volgende ochtend worden we alweer een stuk fitter wakker en na een frisse douche voelen we ons stukken beter. We besluiten het dorpje in te lopen en eventueel naar de brama tempel te gaan. Pushkar wordt ook wel de holy city genoemd, omdat er zo'n 1000 verschillende tempels zijn in dit relatief gezien kleine stadje. Ook is er een groot meer in het midden waar de hele dag door veel heilige rituelen worden uitgevoerd. Wanneer we door de hoofdstraat met allerlei kraampjes lopen, komen er twee jongetjes op ons afgelopen. Ze zeggen "Hallo madam! How are you doing?" (Iedereen hier noemt je madam waardoor ik me soms 40 voel maargoed haha). Vervolgens vragen ze of we misschien een chapati voor ze willen kopen omdat ze veel honger hebben en hun ouders erg arm zijn. Ze zien er idd mager uit en Malou en ik besluiten wat eten voor ze te kopen. Uiteindelijk blijkt het een pak met mix te zijn om chapatis van te maken. Ze willen het graag gebruiken voor hun familie en zeggen dat ze hier zo'n 12 dagen van kunnen eten. We kopen het voor ze en dan vragen ze of we mee willen lopen naar hun familie zodat we kunnen zien dat het goed terecht komt en zodat we een chai tea kunnen drinken met ze. We besluiten dit te doen en ze zijn helemaal blij. Het is best een stukje lopen en wanneer we vragen waar hun huis ongeveer is, wijzen ze naar het tentenkamp langs de weg. Ze blijken gypsies te zijn die in tenten langs de weg leven met een heel aantal families bij elkaar. Wanneer we aan komen lopen, komen er meteen een hele hoop kinderen op ons afrennen die ons om de nek vliegen. We lopen door naar de tent waar de moeders van de jongetjes zitten, en stellen ons aan iedereen voor. Er blijven maar meer en meer kinderen komen, allemaal erg vrolijk en lachend komen ze hallo zeggen en willen ze graag met ons praten. Vooral foto's vinden ze erg leuk, zowel zelf foto's maken als op de foto gaan. Ze spitten m'n hele mobiel door en maken wat filmpjes met m'n GoPro. Ook de oudere vrouwen mengen zich in het gesprek en vragen of ze henna op onze handen mogen maken. We vinden dit geen probleem en met z'n allen leven ze zich uit om er een mooi kunstwerk van te maken. 1 van de vrouwen heeft tegelijkertijd haar 20 dagen oude zoontje op schoot, die alleen een vies t shirtje aan heeft en veel moet huilen. Alle anderen gaan wel erg leuk met hem om en proberen hem te troosten door trucjes te doen met stenen. Dat is vrijwel het enige speelgoed en vermaak dat ze hebben. Heel knap wel hoe ze heel behendig de steentjes opgooien en dan weer vangen en tussendoor nog nieuwe erbij pakken, wanneer ik het probeer vinden ze het allemaal erg grappig want ik bak er natuurlijk niks van. Na de henna wordt de rest van de make-up doos erbij gepakt, we krijgen rode lippenstift op, een soort rood ovaaltje op ons voorhoofd en zwarte kohl op (of beter gezegd in #trauma) onze ogen gesmeerd. Ook geven ze ons een ring en rode armbanden. Tot slot zijn de kleren aan de beurt, want dan pas lijken we op echte gypsies. We worden allebei in een rok en bijbehorende top gehesen en krijgen een sjaal voor om ons hoofd. Ze vinden het allemaal prachtig om te zien en vooral de oudste van het stel is erg trots op het resultaat. Hun oudste zoon die nu 21 is, vertelt ons over het schoolproject dat ze mbv vrijwilligers hebben opgezet. Hiermee kun je een kind voor een bepaald bedrag per jaar sponsoren zodat die in Puskhar naar school kan. De kinderen leren erg goed Engels waardoor we goed met ze kunnen praten en ze vinden het ook heel leuk om naar school te gaan. Vervolgens vertelt hij ons dat zijn familie muzikanten zijn en ze pakken de trommel erbij om wat te laten horen. Hij speelt zelf op de tommel en zijn jongere zusje zingt. Natuurlijk moeten we dansen in onze mooie nieuwe outfits en binnen no time staan we samen met 1 van de moeders en 2 kleine meisjes te dansen in het midden van de kleine tent. De kleine meisjes kunnen echt enorm goed dansen, een soort bollywood stijl die wij helaas niet kennen en ook minder in ons bloed hebben denk ik haha. Toch vinden ze het allemaal fantastisch en ze vragen of we vanavond nog terug willen komen om wat met ze te eten en drinken. We zeggen dat we al plannen hebben voor het eten met twee vrienden, maar dat we misschien daarna nog wel even langs zullen komen met ze. Wanneer we terug lopen naar huis krijgen we veel complimenten over hoe we eruit zien en ook wanneer we ons hotel binnenlopen zijn ze allemaal zwaar onder de indruk van wie ons zo heeft omgetoverd tot echte Indiase vrouwen (de kleren hebben we overigens niet aangehouden hoor haha). Ze zeggen dat we even in de lobi moeten wachten zodat ze Bumpy kunnen halen, want die wil dit vast zien. Bumpy vindt het idd ook fantastisch en een fotoshoot met ons als z'n ladies (zoals die het zelf noemt) volgt. Vervolgens nemen we een douche en appen we Dan en Steven of ze toevallig zin hebben om vanavond mee te gaan naar de gypsie family. Ze vinden het een leuk idee en we besluiten s avonds om 7 uur af te spreken bij het zwembad naast het meer. We lopen nog even de stad in om wat kleine cadeautjes te kopen om vanavond aan de kinderen te geven en eten erg lekkere falafel bij een restaurant aan het meer. Wanneer we richting het meer lopen blijkt dat je hier alleen op blote voeten mag lopen en worden we meegenomen door een man voor een speciaal ritueel. We zeggen nog dat we dit niet hoeven maar het is allemaal free en good for karma en we hebben niet echt meer een keus haha. We krijgen een bordje met rozenblaadjes, rijst, dal, geel en rood poeder en zitten op een kleedje langs het meer. Ik moet woord voor woord in het Indiaas een gebed nazeggen en een wens doen. Uiteindelijk komt de wel te verwachten vraag hoeveel maaltijden ik wil doneren, waarbij 1 maaltijd 2000 rupies kost. Dit is een super groot bedrag, dus ik leg hem uit dat ik dat niet heb en ik zelf student ben en maar een beperkt budget per dag heb en daarnaast vandaag al twee kinderen te eten heb gegeven. Natuurlijk krijg ik weer een hele preek over dat ik toch echt minimaal duizend rupies moet geven, maar ik weet onderhand wel hoe het hier gaat en vind het ook zonde dat ze op deze manier misbruik van het geloof proberen te maken. Ik geef hem 100 rupies en zeg dat dat alles is en dat ik liever op m'n eigen manier help om een gezin van eten te voorzien, het is namelijk maar de vraag of dit geld daadwerkelijk bij de gezinnen terecht komt die het nodig hebben. Wanneer we weglopen en richting het zwembad willen gaan waar we met Dan en Steven hebben afgesproken, zien we dat er rondom het hele meer wel zo'n 10 zwembaden zijn oeps haha niet heel handig dus. Om 7 uur barst het geluid van een gong en gebeden los en iedereen verzamelt zich rondom het meer met kaarsjes en een hoop offers. Een heel ritueel gaat van start en het is bijzonder om te zien wat de mensen tijdens zo'n ritueel allemaal wel niet doen. We besluiten ondertussen rond te lopen in de hoop dat we ze misschien tegenkomen, en na 10 minuten horen we idd twee mensen onze naam roepen en jahoor daar zijn ze. We kijken het ritueel nog even af en lopen dan richting de gypsy familie. We vertellen ze hoe het vanmiddag was en zodra we aan komen lopen komen alle kinderen alweer op ons afgerend en vertellen ze hoe blij ze zijn dat we er weer zijn. Het is ondertussen donker geworden en ze hebben er niks van licht, dus het is vrij moeilijk om elkaar te zien. We krijgen eten aangeboden en proberen dit zo beleefd mogelijk af te slaan in de hoop niet ziek te worden. Wel drinken we een Chai tea en later op de avond wat bier met ze. Ook geven we de cadeautjes die we hebben gekocht, waar ze allemaal erg blij mee zijn. Rond een uur of 9 gaan we weer terug richting het stadje en eten en drinken we nog wat bij hetzelfde restaurant als vanmiddag. We spreken af misschien in Jaipur nog te meeten, de stad waar we morgen allebei naartoe gaan. Morgenochtend zijn Lou en ik eerst van plan om de zonsopkomst te bekijken vanaf de top van een berg waar de Shiva tempel staat. We wilden eigenlijk de zonsondergang daar bekijken, maar dan konden we niet meer naar de gypsies dus dat vonden we ook zielig. Onze driver zei dat de zonsopgang vaak nog mooier is, dus we zetten onze wekker om 4:30 in de hoop deze keer wel zeker optijd te zijn.
Wanneer de wekker gaat voelt het alsof ik 1 uur heb geslapen, maar we zijn niet van plan hem nog een keer te missen haha dus om 5 uur staan we op en vertrekken we richting de berg. We hebben onze bergschoenen weer eens een keertje aan, dus het lijkt weer bijna alsof we de Annapurna aan het doen zijn. We lopen door de stad waar tot onze verbazing al een hele hoop mensen wakker zijn en hun kraampjes aan het uitstallen zijn. We kopen twee flessen water en rond half 6 komen we aan bij de berg. Het is een vrij stijle klim, maar gelukkig is het nog niet heel warm. Bumpy zei dat de zon rond 6:15 opkomt en dat het drie kwartier duurt om omhoog te lopen, dus we zouden het precies moeten halen. We lopen wel een beetje door aangezien het erop lijkt dat de zon al vrijwel boven de bergen uit kan komen. Twintig minuten later staan we al (vrij uitgeput) aan de top en wanneer we de hoek van de tempel omlopen zien we precies de eerste millimeter van de zon boven de berg uitkomen. Gelukkig is het helder en kunnen we een hoop foto's en filmpjes maken. Er zijn ook een heleboel aapjes en vogels te zien en we nemen nog een kijkje in de tempel. Ongeveer een uurtje later lopen we weer naar beneden en willen we nog even naar de Brama tempel aangezien we die gisteren hebben gemist. We spotten een paar fel groene papegaaien, zielige magere zwerf puppies en uiteraard weer veel koeien die onze weg blokkeren. Bij de tempel aangekomen blijkt het erg druk en moeten we betalen om onze tas in een kluisje te doen, onze schoenen ergens achter te laten en blablablabla 5 verschillende mensen zijn alweer tegen ons aan het praten wat wel niet allemaal de bedoeling is. Aangezien we in de afgelopen week al zo'n 40 tempels hebben gezien besluiten we deze maar gewoon te skippen en te gaan ontbijten haha. Ik bestel een aloo paratha (soort van plat brood met aardappel erin) met yoghurt en honey ginger lemon thee.
Jaipur
Na het ontbijt stappen we in de auto om richting Jaipur te gaan. Nogsteeds hebben we soms het gevoel dat we prinsessen zijn als we in onze auto met privé chauffeur stappen en mensen naar ons zwaaien en foto's maken. Toch zijn we wel erg blij met deze keuze want ookal is het 9 uur s ochtends, het is alweer zeker 40 graden. Ook hebben we behalve Dan en Steven nog niemand anders ontmoet die het niet met de auto doet en zij hebben zelfs nog meer betaald dan wij. Wel zullen we over 5 dagen verder reizen met de trein en bus, maar daar hebben we ook wel weer zin in. Aangekomen in Jaipur blijken we midden in de markt area te zitten dus de straat staat vol met kraampjes en straatverkopers. We lunchen bij een restaurant dat schijnbaar bekend staat om de Masala Dosa, een gerecht uit zuid-India. We hebben geen idee wat het is en de ober spreekt vrij gebrekkig Engels dus we besluiten het maar gewoon te bestellen met wat roti en rijst. Wanneer ze het eten komen brengen blijkt het een soort mega wrap te zijn gemaakt van gebakken rijst en bloem gevuld met aardappel en wat groentes. Na zo'n vijf happen zitten we al vol, maar het is wel erg lekker. Op de markt kopen we nog wat dingen die we nodig hadden; teenslippers want die zijn gesneuveld, douche gel maar dat kennen ze hier niet dus we eindigen met schuimende face wash en nog wat vers fruit aangezien het hier erg goedkoop en lekker is. In het hotel komen we even bij van de hitte buiten op straat en s avonds eten we dal met roti en onze verse mango als toetje. Hoewel het al 10 uur 's avonds is, is het nogsteeds 41 graden dus we besluiten maar naar bed te gaan in een kamer met nu gelukkig wel goed werkende airco.
De volgende ochtend gaan we voor de verandering een fort bekijken dat hier op de top van de berg staat. Wanneer we naar boven lopen, worden we gestalkt door zo'n 4 verschillende Indiërs die ons tassen, hoedjes, sjaals en vanalles proberen te verkopen. De aardige "no thank you" methode werkt tegenwoordig niet meer, maar 1 man wil ons zelfs na 20 keer uitleggen dat we echt GEEN tas gaan kopen nog niet met rust laten. We komen twee andere Nederlanders tegen die moeten lachen om de manier waarop wij de verkoper af proberen te wimpelen (we vinden het zelf ergens ook wel hilarisch, niks lijkt tot deze vent door te dringen), ze leggen hem uit dat hij ons met rust moet laten en dan gaat hij gelukkig weg. We lopen een uur lang door de omgeving rondom het fort, worden een kwartier achterna gelopen door een groep erg lieve kids waarmee we op de foto gaan en dan gaan we terug richting de auto. We kunnen naar een plek waar we op olifanten kunnen rijden of schilderen, maar dit vinden we maar zielig dus we leggen uit dat we dat niet hoeven. Later in de middag hebben we afgesproken om met Bumpy en een andere driver naar een bollywood film te gaan die net uit is en nu draait in de mooiste bioscoop van Jaipur. Wanneer we er aankomen lijkt het net alsof we in een bioscoop in nederland zijn, alles is precies hetzelfde. Grote deuren, een balie met popcorn en cola en veel tapijt en trappen etc. Echter is het hier gelukkig maar €2 ipv €12. De zaal is lekker koud en ondanks het feit dat de film in Hindi is, is die toch goed te volgen. Het verhaal is simpel, maar er komt inderdaad zoals Bumpy al had gezegd vanalles in voor zoals romantiek, actie, gevechten, muziek, dans en het is prima vermakelijk. 'S avonds drinken we wat op het dakterras met Bumpy en twee andere drivers en om 11 uur gaan we richting ons bed. Eigenlijk zouden we morgen richting de jungle vertrekken waar we een tijger safari gaan doen, maar we hebben daar twee nachten gepland staan en Bumpy legt uit dat er naast de safari eigenlijk niks te doen is en het nog warmer is dan hier dus dat we misschien beter hier nog een extra dag kunnen blijven. We besluiten dat te doen en zetten onze wekker om 8 uur zodat we nog wat in de stad rond kunnen lopen.
De volgende ochtend gaan we na het ontbijt richting de Monkey Temple die een stukje buiten de stad ligt. We worden natuurlijk weer door 100 mensen aangesproken die ons rond willen leiden, maar we besluiten zelf rond te lopen en te bekijken wat er te zien valt. We krijgen weer een random baby in onze handen geduwd 'of we misschien op de foto willen', jahoor primaa al begrijpen we nogsteeds niet waarom deze mensen zo graag een foto van twee westerse meisjes met hun krijsende kind willen hebben maargoed haha. Vervolgens komen we aan bij een soort zwembad waar alle Indiërs zich uitgebreid aan het wassen zijn en iedereen een beetje in t water ligt te chillen. Een stukje verder komen we bij alle aapjes en maken we wat leuke foto's. Een jongen vertelt ons dat de Monkey Temple bovenaan de berg is en loopt met ons mee. Helemaal doorweekt komen we er aan om erachter te komen dat de Monkey Temple niet veel meer is dan een normale tempel van een god met een apenhoofd. Ook bekijken we de zonnetempel die bovenop de berg staat, en vanaf hier hebben we een super mooi uitzicht over de hele stad. We moeten wel rennen om foto's en filmpjes te maken, aangezien de stenen op de grond zijn zo heet dat we er vrijwel niet op kunnen lopen en je je schoenen voor een tempel altijd uit moet doen. Weer beneden bij de aapjes aangekomen geeft die ons wat pinda's die we kunnen voeren en ik maak wat foto's met een aapje op m'n schouder. Het is een schattig klein aapje en hij probeert m'n oorbel af te pakken, maar dat slaagt die gelukkig niet in haha. Teruggekomen bij ons hotel besluiten we naar een internet café te gaan om onze vluchten voor Vietnam en Indonesië te boeken en ons visum voor Vietnam te regelen (zodat we dit keer wel sowieso optijd zijn en niet zo last minute als voor India). Gelukkig gaat dit ook een stuk sneller dan het regelen van het Indiaas visum en na twee uurtjes rusten we even uit op onze kamer, slapen we wat en lees ik m'n boek over charmen mit darmen uit. Om 5 uur, wanneer het een klein beetje is afgekoeld, besluiten we richting het city Palace te lopen en daar in de buurt wat te eten. Om daar te komen moeten we een half uur door de markt area lopen en dat levert weer de nodige chaos en staar sessies op. Vooral omdat het off-season is zijn we een van de enige toeristen en dus probeert iedereen ons zijn winkel in te trekken. Ook verbazen we ons weer over hoe het er hier aan toegaat op de markt. Overal zijn random kraampjes, soms midden op straat, en ze verkopen meestal allemaal precies hetzelfde. Vaak liggen de mensen in of achter hun kraampje te slapen of ze zitten de hele dag een beetje voor zich uit te staren. We vragen ons af of ze überhaupt echt winst kunnen maken tijdens zo'n dag en hoe ze het volhouden om dag in dag uit weer in deze hitte de hele dag op straat te zitten om misschien 3 paar slippers te verkopen. Er is geen voetpad, dus lopen doet iedereen midden op de weg tussen de tuktuk's, fietsers, koeien, auto's en sommige mensen komen zelfs voorbij geraced op een paard. Wanneer we bij het city Palace aankomen, blijkt dit niet veel meer te zijn dan een aantal grote beschilderde poorten met een gebouw erachter dat niet echt goed te zien is. We besluiten maar op zoek te gaan naar het restaurant waarvan Bumpy zei dat het goed was en dicht bij het city palace. We weten niet precies waar het is, en als we er naar vragen worden we 20 verschillende kanten opgestuurd. Uiteindelijk vinden we het na een kwartier lang rondjes te hebben gelopen. We hadden de hoop al opgegeven en waren opzoek naar gewoon een plek waar we konden eten en zitten, en toen kwamen we toevallig bij het restaurant uit dat we eigenlijk zochten. Ik bestel een Thali, dat is een gerecht waarbij je allemaal kleine schaaltjes met verschillende dingen krijgt met wat rijst, naan en papadam erbij #lekkerrrr. Ook drinken we een lassi die hier wordt geserveerd in een soort van bloempot, vrij interessant. Teruggekomen bij ons hotel heeft Bumpy fruit gekocht om een fruitsalade te maken, echt schattig aangezien we vanmiddag toevallig hadden gevraagd hoe ze dat hier doen omdat je hier met t eten zo weinig vitamines binnenkrijgt aangezien het vooral uit rijst, brood en aardappel bestaat en zelfs het ontbijt bestaat uit brood en aardappel. Soms kopen we wel wat fruit op straat, maar eigenlijk kun je alleen mango's oid kopen zodat je ze kunt schillen, over de rest gooien ze namelijk de hele dag allemaal water heen om het fris te houden, maar daar word je snel ziek van. Bumpy heeft watermeloen, appel en mango gekocht en we eten het op op het dakterras met wat te drinken erbij. In het begin vind ik dat het fruit wat gek proeft, maar dan blijkt dat hij er peper en zout overheen heeft gedaan. Hij zegt dat hij het fruit anders zo zoet vindt, maar ik vind t maar een gekke combi haha. We hebben wat gesprekken over de cultuurverschillen tussen India en Nederland en de redenen waarom hij zelf ook voorstander is van een arranged ipv een love marriage. Zijn reden is dat je met een arranged marriage je ouders gelukkiger maakt, dus weer een typisch voorbeeld van hoe ze hier erg bezig zijn met het tevreden houden van hun eigen familie in plaats van kiezen voor je eigen geluk. Toch zegt hij zelf op deze manier ook erg gelukkig te zijn. Het heeft zo zijn goeie en wat minder goeie kanten denken we.
Ranthambore
De volgende ochtend staan we op om 7 uur zodat we om half 9 kunnen vertrekken richting Ranthambore. Dit is een jungle gebied dat zon 3 uur rijden van Jaipur vandaan ligt. We zullen hier een safari tocht gaan maken waar we met veel geluk misschien wel een tijger en in ieder geval een hoop andere wilde dieren kunnen spotten. We doen het 's ochtends rustig aan, vertrekken uiteindelijk rond half 10 en komen om 1 uur aan in Ranthambore. We besluiten deze middag de safari te doen (we kunnen kiezen s ochtends van 6 tot 10 of s middags van 3 tot 7). We zijn namelijk donderdag en vrijdag in Agra, maar de Tasj Mahal is gesloten op vrijdag dus we zullen er morgen nog heen moeten zodra we in Agra aankomen. Ook heeft Bumpy gelijk met dat er verder in dit kleine dorpje eigenlijk niks te zien of te doen is. We besluiten opzoek te gaan naar een plek waar we kunnen lunchen, aangezien het in ons hotel erg duur is. We eten wat bij een klein restaurantje en gaan dan terug om ons voor te bereiden op de safari. We doen weer onze mooie pet op, zorgen dat de camera en GoPro opgeladen zijn en dan zijn we ready to go. Om half 4 worden we opgehaald door een bus die al behoorlijk vol zit met een hele hoop Indiërs. We kunnen achterin naast elkaar nog net op de achterbank erbij, vervolgens halen we nog 5 mensen op die ergens tussen worden gepropt en dan rijden we richting het safari gebied. De grote groep Indiërs bestaat vooral uit jongens van ongeveer onze leeftijd, maar die zich gedragen als kinderen van 5. Ze gaan op de stoelen staan, proberen stiekem foto's/selfies met ons erop te maken en lachen enorm hard om alles. Onze gids probeert uit te leggen dat het wel de bedoeling is om stil te zijn tijdens de safari, aangezien we anders alle dieren wegjagen. Wanneer we het park inrijden zijn er al meteen veel wilde dieren te zien zoals pauwen, antilopes, herten, veellll lieve bambi's en ook verschillende soorten aapjes. De gids zegt dat we eerst naar de plek zullen gaan waar de kans het grootst is om een tijger te kunnen spotten. Aangezien het op dit tijdstip van de dag ook voor de dieren erg heet is, liggen ze vaak in het water. Wanneer we bij een meer aankomen zien we 3 andere auto's en een bus staan, aangezien er schijnbaar een tijger achter de stenen in het water ligt die er misschien zo uit zal komen. Na 5 minuten te hebben gewacht en erachter te zijn gekomen dat het voor de mensen in onze bus erg moeilijk is om geduldig en stil te zijn, rijden we weer verder. Een stukje verderop blijkt het vrouwtje van het stel achter wat struiken te zien te zijn. Onze bus sluit aan bij een rij van zo'n 6 andere jeeps in de hoop dat ze deze kant op zal lopen. We rijden 100 keer naar voor en naar achter en blijven dan uiteindelijk toch staan op de plek waar we begonnen. De Indiërs hebben duidelijk weinig geduld en iedereen begint te duwen en zo hoog mogelijk op de stoelen te staan om als eerste een glimp van de tijger op te kunnen vangen. Malou en ik worden half de auto uitgeperst en snappen niet waarom iedereen al zo aan t dringen is aangezien er voorlopig nog niks te zien is. We besluiten maar naar achteren te lopen en zoals onze gids zegt geduldig en stil te wachten. Echter zijn de anderen dit niet van plan en ze blijven maar hard praten, lachen en nog verder omhoog klimmen. Lichtelijk geïrriteerd maar vervolgens vrij geamuseerd kijken we toe hoe een van de stoelen het begeeft, de hele berg mensen op elkaar valt en 1 man (die het hardst aan het klagen was omdat het een slechte safari was waar je niks ziet #hebgeduld #ofganaardedierentuin) aan de achterkant uit de bus valt lol. Hij kan zich nog net optijd vast grijpen aan de railing van de bus en klimt vervolgens weer naar binnen. Even later is de tijger in de verte te zien. Ze is gaan liggen, dus we zien haar helaas alleen van de achterkant wanneer we bovenop de rand van de bus gaan staan (wel met hulp van onze gids en de man die net zelf uit de auto flikkerde haha). Toch weten we er een paar foto's en filmpjes van te maken en wat ons betreft kunnen we verder opzoek naar wat andere dieren. De gids vertelde namelijk dat hij ook plekken wist waar luipaarden en krokodillen lagen, dus dat lijkt ons gaaf om te zien. Echter is het niet zo makkelijk om met onze bus uit de stoet van bussen en jeeps te komen, maar wanneer we een half uur later net om willen draaien, komt de vader tijger over het pad aangelopen. Dankzij het geschreeuw van onze geweldige mede bus-reizigers (tot vooral grote irritatie van de erg fanatieke en serieuze rangers in de jeeps) gaat die vrij snel weer de bosjes in waardoor we hem niet echt vast kunnen leggen. Vervolgens is het al zo laat dat we niet echt tijd meer hebben om te stoppen voor andere foto's van andere dieren, want we moeten voor half 7 het park weer uit zijn anders krijgen ze een grote boete. Met veel gehobbel rijden we weer terug en uiteindelijk zijn we om 7 uur weer terug bij ons hotel. We schijnen erg veel geluk te hebben gehad om een tijger te kunnen zien, dit is vaak namelijk niet het geval en toch wel de hoofdreden dat de meeste mensen deze safari willen doen. Wel jammer dat we geen 1 ander dier meer vast hebben kunnen leggen, maargoed we hebben in ieder geval veel gelachen om de hele situatie haha. Teruggekomen bij het hotel vragen we of Bumpy zin heeft om iets met ons te gaan eten, en hij zegt wel een leuk local tentje te weten. Ik besluit een nieuw gerecht te proberen, sev tomato, alleen dan niet te pittig want het is schijnbaar met erg veel chili. Het is alsnog vrij pittig, maar wel super lekker en ook Lou probeert een chill nieuw gerecht met spinazie en vooral veulllll koriander, wat ze hier overigens helaas door elk gerecht gooien. Ik ben er onderhand al een beetje aan gewend, maar lekker vind ik het nogsteeds zeker niet #zeepsop. Na het eten gaan we weer terug naar het hotel en besluiten we optijd naar bed te gaan omdat we morgenvroeg om 6 uur op zullen staan om richting Agra te vertrekken.
Agra
Om zes uur gaat de wekker en we voelen ons allebei vrij moe na een onrustige nacht. Met de airco aan werd het vaak al snel ijskoud en veel wind, maar wanneer we hem uitzette werden we na een half uur weer wakker van de hitte. Dit wisselde dus de hele nacht een beetje af. Om half 8 stappen we in de auto en vertrekken we richting Agra. Onderweg laat Bumpy ons de vetste en zoetste snack proeven die ik ooit het gehad, het heet jelly nogwat en het is eigenlijk gewoon een soort suikerige vloeistof die ze frituren in vet. Zelf vindt die het in ieder geval erg lekker. Wanneer we in Agra aankomen hebben we lunch bij een zuid-Indiaas restaurant waar ik de zuid Indiase Thali probeer. Hij is wel lekker, maar toch geef ik de voorkeur aan de smaken en kruiden van de noord Indiase. Vervolgens gaan we door naar het hotel om nog even uit te rusten en ons klaar te maken om naar de Taj Mahal te gaan. We hebben namelijk bedacht dat het misschien wel een leuk idee is om traditioneel gekleed in onze sari naar de Taj Mahal te gaan, aangezien we die nu toch hebben. We zoeken een filmpje "how to wear a sari" aangezien het een 5 meter lange lap stof is, die je op de een of andere manier moet omtoveren tot een jurk. We proberen vanalles maar het ziet er in ieder geval niet uit zoals het hoort. We halen Bumpy erbij met de vraag of hij misschien weet hoe je zo'n ding aandoet, en na zelf een vrij goeie (maar volgens hem nog niet perfect genoege) poging te hebben gedaan, weet hij een andere man in het hotel te vinden die er verstand van heeft en ons omtovert tot echte Indiase vrouwen. We snappen niet dat vrouwen dit hier elke dag aandoen, zo'n gedoe en je kunt er ook niet echt makkelijk in bewegen haha. Maargoed zij schijnen het allemaal binnen een paar seconden te kunnen doen. Iedereen vindt het resultaat in ieder geval prachtig en we gaan met Bumpy in de auto richting een van de zogenaamde wereldwonderen. Hij bereid ons voor dat er waarschijnlijk heel veel jongens zullen zijn die ons aanspreken en dingen van ons willen, maar dat we daar allemaal vooral niet op in moeten gaan. Het is inmiddels 5 uur en dus gelukkig een beetje afgekoeld. Wanneer we bij de ingang aankomen zien we een mega lange rij staan en na 6 uur kun je niet meer naar binnen, dus we hopen dat we het halen. Wanneer we ons kaartje kopen zeggen ze dat we een gratis gids kunnen krijgen omdat het bij de prijs zit inbegrepen. Dit lijkt ons wel leuk om zo wat meer te weten te komen. Wanneer we bij de mega rij aankomen, blijkt dat er een rij is voor Indiërs en een rij voor foreigners. De rij voor Indiërs staat bomvol terwijl in de andere rij niemand staat en we dus zo door naar binnen kunnen lopen. Iedereen staart ons aan en kijkt naar onze outfit als westerse meisjes in een sari. Als we binnen zijn komen er al meteen veel mensen op ons afgelopen die vragen of ze met ons op de foto mogen. Eerst zeggen we nog vriendelijk ja tegen iedereen, maar onze gids legt uit dat we wss niks van de Taj Mahal kunnen zien als dit zo door gaat dus dat we maar zoveel mogelijk door moeten lopen haha. Mensen maken zelfs selfies waar wij op de achtergrond staan, of gewoon foto's van ons als we voorbij lopen. Op een gegeven moment staat er zelfs een rij van mensen die met ons op de foto willen, we voelen ons bijna Doutzen Kroes. Veel vrouwen vinden het fantastisch dat we een sari aanhebben en we krijgen er veel leuke reacties op. Wel blijkt het toch net niet helemaal zo gevouwen te zitten als het hoort, dus een van de vrouwen pakt 1 van haar eigen veiligheidsspelden en zet de hele bovenkant opnieuw vast. Daarna is ze erg tevreden en kunnen we weer verder. Het eerst aanzicht van de Taj Mahal is erg indrukwekkend. De zon schijnt er nog vol op en alle marmeren stenen komen mooi tot hun recht. Het is ook echt bizar groot, dat merk je vooral wanneer je er recht voor staat. Alles is volledig symmetrisch, zowel de tuin, als het gebouw zelfs als alles wat erin staat. Het is knap hoe ze het zo hebben kunnen doen en deze symmetrie maakt mij natuurlijk errug gelukkig #OCD. We zien de 3 verschillende poorten en de rivier aan de achterkant bij het gebied van de black Taj Mahal (die overigens nooit is gebouwd omdat het toch teveel geld zou gaan kosten). Ook nemen we een kijkje in de Taj Mahal die vanaf binnen veel kleiner lijkt dan vanaf de buitenkant. Na ongeveer een uur begint het te regenen, onze gids zegt dat het bijzonder is omdat het rond deze tijd van het jaar bijna nooit regent maar alle mensen er altijd erg blij mee zijn. De zon is inmiddels verdwenen en nu kunnen we de Taj Mahal op een hele andere maar ook erg mooie manier zien. Zo'n twee uur en tweehonderd foto's later zijn we weer buiten en gaan we terug richting de plek die we met Bumpy hadden afgesproken. We eten ergens wat dal met rijst en gaan dan terug naar het hotel om nog even wat te lezen en dan naar bed te gaan. Morgen wordt alweer onze laatste dag met Bumpy! Wel echt een gek idee na deze twee weken, het is zo'n schatje dus we gaan hem denk ik wel missen. Wel fijn voor hem dat die weer terug kan naar z'n familie (of in zijn geval dus moeder en dochter) en hij zegt ook dat die nu misschien wel een tijdje vrij is omdat er zo weinig toeristen zijn vanwege de hitte. We spreken af morgenochtend een keer lekker uit te slapen en dan te beslissen wat we de rest van de dag gaan doen.
De volgende ochtend worden we wakker rond 9 uur en na rustig douchen, spullen pakken en ontbijten checken we rond 11 uur uit. Bumpy laat ons nog een winkel zien waar ze uitleggen hoe ze met marmer werken en hoe ze daar verschillende dingen van maken (tafelblad voor €264, koopje!) en dan besluiten we richting het stadscentrum te lopen. Onze gids van gisteren vertelde dat die een restaurant met dakterras had met uitzicht op de zuid-poort en de Taj Mahal, dus we besluiten dit op te zoeken. Hij is helemaal blij dat we zijn gekomen, en het dakterras heeft idd een mooi uitzicht. We besluiten uitgebreid te lunchen, aangezien we vanavond in de nachttrein richting Varanasi zullen gaan en dan niet echt tijd hebben om avond te eten. Wanneer we het over zijn familie en zijn getrouwde broers en zussen hebben, komen we erachter dat je bij een arranged moslim huwelijk je vrouw geen een keer mag zien voordat je trouwt. Je ouders kiezen haar dus uit en zelf heb je geen idee wat je kunt verwachten, echt een bizar idee. Toch zegt hij het geen probleem te vinden dat het op deze manier gaat, want het belangrijkste is dat je samen een gezin kunt vormen en bij je ouders kunt wonen en dat je met z'n allen gelukkig kunt zijn. Rond een uur of 4 gaan we terug richting Bumpy, we hadden hem uitgenodigd om samen als afscheid te lunchen maar hij bleek al andere plannen te hebben. We drinken dus samen nog ergens een kop thee, maken wat foto's en dan brengt hij ons naar het treinstation. We nemen afscheid en bedanken hem heel erg voor alle hulp en gezelligheid tijdens de afgelopen twee weken. Hij geeft ons nog wat tips voor het reizen met de trein en het vinden van de goede coupe etc. en dan kan ons India-avontuur met z'n tweeën zonder privé chauffeur echt beginnen! We hebben er erg veel zin in en zijn ook benieuwd wat het ons gaat brengen. Varanasi schijnt erg indrukwekkend maar ook vrij schokkend te zijn, er daarnaast kijken we erg uit naar de kou en rust in Dharamsala in het noorden.
Onze tijd in Rajasthan was echt onvergetelijk met vooral heel veel mooie, leuke, maar ook heftige en bijzondere nieuwe indrukken. Hoewel het in het begin even wennen was aan de cultuur, de mensen, het verkeer, het eten en eigenlijk vrijwel alles, kijken we nu bijna nergens meer van op en vinden we de raarste dingen alweer normaal. Een file omdat een kameel de weg aan het oversteken is? Totaal niet gek nee. We worden ook steeds beter in het onderhandelen op de manier hoe ze dat hier doen en we leren de locals steeds beter kennen. Het is echt een bijzondere cultuur en de dingen die mensen allemaal overhebben voor hun geloof zijn enorm. Dat zorgt ervoor dat heel veel mensen juist ook heel lief, gastvrij en behulpzaam zijn, want zo hoort het in hun geloof en het is erg belangrijk voor hun karma. Ik denk niet dat ik ooit eerder zoveel van een land heb kunnen zien en meemaken als in deze twee weken, en we zijn pas halverwege dus wie weet wat ons nog te wachten staat.
Hopelijk lukt het om dit keer wat foto's te uploaden, want dat geeft een veel beter beeld bij alles wat ik hierboven heb verteld. Zo niet, dan zal ik het binnenkort misschien in een internetcafe eens proberen!
Leukkkk dat er schijnbaar nogsteeds mensen zijn die al mijn uitgebreide verslagen tot het einde lezen. Ik zal proberen weer een verslag te uploaden van Varanasi en Dharamsala voordat we naar Vietnam vertrekken! Tot die tijd nog veel plezier gewenst in het iets minder warme Nederland :)
-
22 Mei 2016 - 16:10
Shanna:
Ook dit verhaal was super!! Wat schrijf je toch leuk, ik hoor het je al helemaal vertellen!
Vooral: 'douche gel maar dat kennen ze hier niet dus we eindigen met schuimende face wash' vond ik leuk.
En wat zie je er ZEN uit :D
KUS!
