Reisverslag 5: Vietnam, Deel 1
Blijf op de hoogte en volg Kira
13 Juli 2016 | Vietnam, Hanoi
Hallo allemaal!
Ook dit verslag is weer vrij lang geworden, maar ondertussen zijn jullie daar misschien aan gewend haha. Dit keer alles in 1 keer van onze trip in Vietnam van noord naar zuid ook samen met Sanne :) Veel leesplezier!
Gisteren zijn Malou en ik aangekomen in Vietnam na een vrij helse vliegreis. We zijn uit India vertrokken met een Delhi belly; ziek, koorts, hoofdpijn, misselijkheid en alles erop en eraan. Na een uur of 5 komen we midden in de nacht aan in Kuala Lumpur waar we 4 uur zullen moeten wachten op onze volgende vlucht. We voelen ons allebei nog erg slecht dus besluiten ergens een bankje te zoeken en proberen wat te slapen. Om half 7 kunnen we ons vliegtuig in en een half uur later vertrekken we richting Ho Chi Min. Ik kijk onderweg een stuk van de film gone girl, het boek dat ik net uit heb en dat ook 1000 keer beter blijkt te zijn dan de film die ik nergens op vind slaan. Na twee uur komen we aan in Ho Chi Min en moeten we zo'n 10 uur wachten op onze vlucht naar Hanoi waar Sanne op ons aan het wachten is! We regelen ons visum (hier doen ze gelukkig totaal niet moeilijk over alles), proberen wat te eten en te slapen en de laatste vlucht concentreer ik me alleen maar op niet over mezelf en andere heen braken, wat gelukkig lukt haha. In Hanoi aangekomen pakken we een taxi naar het hostel en daar zijn we herenigd met San joepiee. Malou heeft ineens best wel wat honger dus bij ons tegenover eten we een pompoensoep en dan gaan we naar bed.
De volgende ochtend als we wakker worden voelt Malou zich gelukkig een stuk beter maar ik had helaas de hele nacht maagpijn en heb slecht geslapen. Ik besluit in bed te blijven terwijl San & Lou gaan ontbijten en wat van de stad zullen verkennen. Gedurende de dag begin ik me alleen maar slechter en slechter te voelen en ik snap niet goed wat er met me aan de hand is. Ik kan echt niks eten en drinken, alles doet pijn en de koorts blijft maar oplopen. In onze kamer zit ook een ander Nederlands meisje en wanneer ik haar vertel wat ik heb zegt ze dat dit heel erg lijkt op de symptomen die zij had toen ze Dengue bleek te hebben. Ze zegt dat ik het beste wel naar de dokter kan gaan om het te laten checken. Wanneer Malou en Sanne terugkomen en me zien zeggen zij ook dat ik echt naar een dokter/naar een ziekenhuis moet en ze besluiten een ziekenhuis te bellen dat wordt aanbevolen door ons hostel. We gaan er in een taxi heen en wanneer we binnenkomen wordt m'n bloeddruk en koorts gemeten en moet ik eigen gelijk aan het infuus aangezien ik ernstig uitgedroogd blijk te zijn. Ook wordt er bloed afgenomen om te checken op eventuele infecties of virussen. Gelukkig kan eerst Dengue worden uitgesloten, maar wel zien ze een erg laag hemoglobine level wat ook een symptoom is van Malaria. Een uur later blijkt ook dit niet het geval te zijn en lijkt het erop dat ik over twee uurtjes weer naar huis kan. Toch komen ze daarna helaas terug met de uitslag dat ik een salmonella infectie heb en nog minimaal 1 nacht in het ziekenhuis moet blijven. Gelukkig spreekt de dokter heel goed Engels en ook alle verpleegsters zijn super lief. Ik word boven naar een privé kamertje gebracht en Lou en Sanne gaan terug naar het hostel. Gedurende de nacht moet ik aan het infuus blijven om m'n vochtlevel weer op peil te krijgen en om de koorts te laten dalen. De volgende ochtend blijkt m'n bloeddruk alsnog laag en ook heb ik nogsteeds diarree waardoor ik nog niet over kan gaan op orale antibiotica. Wel probeer ik voor het eerst na 4 dagen weer wat te eten (2 droge toast) en dat gaat best prima. Lou en Sanne komen nog even twee uurtjes langs en de dokter zegt dat ik nog sowieso 1 en misschien twee nachten in het ziekenhuis moet blijven. Gelukkig gaat m'n bloeddruk gedurende de dag omhoog, de koorts neemt af en ook het eten gaat steeds beter. De volgende ochtend voel ik me al een stuk beter en rond 12 uur mag ik gelukkig terug naar het hostel. Malou voelt zich helaas ook nogsteeds niet helemaal top, dus we gaan opzoek naar opties voor Sanne want die meid heeft op deze manier niet echt veel aan ons als twee zieken die alleen maar in bed kunnen liggen. Er blijkt een leuke twee-daagse Tour naar Mai Chau te worden georganiseerd vanuit het hostel en dan kunnen Malou en ik nog twee dagen uitzieken en aansterken. Wanneer Sanne dinsdagavond terug komt zijn we gelukkig al een stuk opgeknapt en we besluiten zelfs een keertje mee te gaan met de pub-crawl die elke avond vanuit het hostel wordt gedaan.
Op woensdagavond gaan we met de nachtbus naar Sapa, een klein schattig plaatsje in het noorden. Om 6 uur 's ochtends komen we aan en als we uit de bus stappen staan er meteen een hele hoop "mama's" op ons te wachten om te vragen of we bij ze willen slapen. Dit zijn verschillende families bij wie je dan kunt slapen, en zij koken voor je en leiden je rond in Sapa en de dorpjes eromheen. We ontmoeten mama-Ti, een super lief oud vrouwtje met zo'n lieve lach dat we besluiten met haar mee te gaan. Na een lekkere noodle soup als ontbijt worden we meegenomen de bergen in met twee andere Amerikaanse jongens en twee jongere meisjes uit hetzelfde dorpje als waar mama-Ti woont. Het blijkt een hele klim te zijn en grote delen van het pad zijn erg modderig. Malou en ik zijn enorm blij met onze bergschoenen, maar Sanne daarentegen heeft de nodige struggels op haar Nikies. Bij een stukje omhoog glijdt ze onderuit maar weet ze zich heel snel op te vangen in een soort plank positie zodat iig haar kleren niet vies worden (ja wel open knieën, maar he schoonheid boven alles!). We komen even niet meer bij van het lachen, maar de rest van de tocht gaat toch goed. Vanaf de top van de berg hebben we een heel mooi uitzicht over alle rijstvelden en de vele kleine dorpjes. Een paar uur later komen we aan bij een plekje waar we lunch krijgen en vermaakt worden door alle verschillende soorten dieren die er rond lopen (kleine varkentjes, poesjes, honden en natuurlijk kippen). Vervolgens lopen we door naar het huis van mama-Ti dat ook een boerderij blijkt te zijn met een hele hoop dieren. We knuffelen met 1 van de mini kuikentjes en krijgen lekkere zelfgemaakte pannenkoeken. Vervolgens lezen wij buiten in ons boek terwijl mama-Ti al het eten aan het klaarmaken is. Twee uur later is ze klaar, en het eten is heer-lijk. Verse loempia's gemaakt met rijstpapier, de lekkerste boontjes ooit, een mix van andere groenten en een kommetje rijst. Als een echte oma blijft ze ons maar meer en meer opscheppen om te zorgen dat we toch echt wel genoeg eten "no you eat more, is good for you!". Al het eten dat ze hier heeft komt van haar eigen boerderij. Ze heeft zelf rijstvelden (de rijst is echt superrrr lekker, niet te vergelijken met normale rijst) en ook een tuintje waar bonen, kool, wortels en allerlei andere groentes groeien. Daarnaast heeft ze kippen voor de eieren en mais planten waar ze een soort meel van kan maken. Ook krijgen we verse groene thee en ze vertelt ons dat ze zelfs marihuana planten in haar achtertuintje heeft groeien. Als "toetje" krijgen we een shotje rijstwijn, uiteraard ook zelf gemaakt en hoewel het vrij sterk is, is het toch wel lekker. Alle kleren en de typische sieraden die de vrouwen hier in het dorp hebben, zijn ook zelfgemaakt. Mama-Ti blijkt elke dag om 5 uur s ochtends op te staan en dus gaat ze meestal vroeg naar bed. Wij zijn erg kapot na deze lange dag en besluiten ook rond half 9 ons bed op te zoeken. We slapen op de zolder waar 2 grote matrasjes naast elkaar liggen met een klamboe erboven. Wanneer we nog even naar de wc gaan, komen we buiten (het is namelijk een hokje met een gat in de grond naast de varkensstal) en zien we de mooiste sterrenhemel die ik ooit heb gezien. Het is zoo helder en omdat er helemaal geen lichten in de buurt zijn, kun je elk mini sterretje zien. In bed lees ik met m'n head torch op nog even in m'n boek en dan val ik ook in slaap. Wanneer ik wakker word en denk dat het ochtend is blijkt het 2:50 te zijn. Ik heb het gevoel dat ik al vet lang heb geslapen, maar slaap toch nog maar even verder.
De volgende ochtend krijgen we weer heerlijke pannenkoeken als ontbijt met honing, banaan en wat scrambled egg erbij en natuurlijk verse groene thee. Het is nog best hard aan het regenen, dus we wachten even met naar buiten gaan en knuffelen met de net twee weken oude suuuuper kjoeeeete kittens. Wanneer de regen is gestopt gaan we naar buiten waar het grote avontuur kan beginnen. Toen we hier gisteren aankwamen moesten we namelijk al een grote modderbaan over, maar nu het heeft geregend is het al helemaal fissa. Vooral voor Sanne is het feest, want om de drie meter moet ze zich aan iets (of in de meeste gevallen Lou of mij) vastgrijpen om niet face first in de modder te vallen. Mama-Ti vindt het allemaal hilarisch (wij trouwens ook) en met een slinger van Sanne tussen Lou en mij in die ons stevig vasthoudt komen we alledrie heelhuids beneden. Mama-Ti heeft zelf plastic slippers aan maar lijkt totaal geen moeite met de modder te hebben, erg knap vinden wij. Ze laat ons haar rijstvelden zien en legt uit hoe de rijst hier gepland en geoogst wordt. Ze kunnen alleen rijst verbouwen tijdens het regenseizoen, dus gedurende deze drie maanden. Dat moet dus sowieso genoeg zijn voor een heel jaar en als een oogst mislukt is dat een groot probleem. We zien weer veel verschillende dieren en ook vooral veel verschillende bomen (waaronder meters hoge bamboestokken). Na een wandeling van zo'n twee uur door de bergen en door verschillende dorpjes, komen we aan bij de plek waar we zullen worden opgepikt door motoren om terug naar Sapa te worden gebracht. We stappen allemaal achterop bij een van de scooters en rijden in een half uurtje met een super mooi uitzicht onderweg terug naar het dorpje waar onze bus zal vertrekken. Omdat we er vrij vroeg zijn eten we eerst nog een Phó Bo (hét Vietnamese gerecht, namelijk een soep met rijstnoedels en beef, ja idd dat is vlees haha maar aangezien de dokter zei dat m'n ijzer zo laag was dachten Malou en ik dat we hier opzich wel wat vlees zouden kunnen eten). Twee uurtjes later stappen we weer in onze sleeper bus, een bus met drie losse rijen met een soort van ligstoelen waar je wel erg lekker in kunt slapen. Aangezien de onderste rijen allemaal al vol zitten, gaan we alledrie in een ligstoel op de bovenste rij liggen. Na zo'n twee uur krijgen we de schrik van ons leven als de bus hard moet remmen en volledig van de weg af slipt. Het regent erg hard waardoor het zicht slecht is en de weg erg glad is. We draaien helemaal rond en de bus begint te kantelen waarop ik even denk dat ik dood ga. Ik vlieg van mijn stoel door de lucht richting Sanne's stoel, maar kom gelukkig goed terecht en de bus komt wonder boven wonder op 4 wielen tot stilstand. We staan dwars over de weg en half in de berm, maar de chauffeur doet alsof er niks aan de hand is, draait de bus uit de berm en rijdt verder. Iedereen in de bus is nog in shock en vooral Sanne Lou en ik zijn erg blij dat we allemaal nog heel zijn, want het had heel anders af kunnen lopen. Er blijkt nog een chauffeur aan boord te zijn, dus die gaat daarna rijden maar hij knalt met 110 kilometer per uur de snelweg over. Hij haalt alle andere auto's en vrachtwagens in en wanneer we vragen of die alsjeblieft wat zachter kan rijden lijkt die dat niet te begrijpen, hij begint zelfs nog harder te rijden. "Sir not faster, SLO-wer please.." Maar het heeft allemaal niet echt zin dus ik houd m'n hart vast en ben blij als we weer terug zijn in Hanoi. Achteraf horen we dat de buschauffeurs commissie krijgen wanneer ze optijd op de volgende locatie aankomen om te voorkomen dat ze tussendoor andere mensen oppikken en afzetten om zo zelf meer te verdienen. Onze chauffeurs hadden dat dus wel gedaan en moesten daarom wss deze extra tijd in zien te halen. Niet echt de beste manier om dit soort dingen te voorkomen lijkt ons, maargoed.. We lopen samen met een ander meisje naar het hostel dat we hebben geboekt voor vannacht, want morgenochtend zullen we alweer doorgaan naar Halong Bay. Als we in het hostel komen nemen we eerst een chille verfrissende douche en rond een uur of 12 duiken we ons bed in.
De volgende ochtend staan we op om 7 uur, hebben we een broodje met ei en wat banaan en ananas (joepie) als ontbijt en dan stappen we in onze bus richting Halong Bay, zo'n 4 uur verderop. Onze gids blijkt een erg aardige man met een hele bijzondere vorm van humor (alle mensen hier hebben zo'n bijzondere humor, dan zeggen ze iets super randoms en beginnen vet hard te lachen en staan wij er bij van okeee hahaha). Hij laat z'n iPad wat dingen voorlezen over de geschiedenis van Vietnam, hoe zoete aardappels ervoor hebben gezorgd dat vrouwen extra gewaardeerd werden en dat soort stuff. Na zo'n 3 uur komt die met het nieuws dat het weer zo slecht is dat we waarschijnlijk niet op de boot kunnen. Het is strak blauwe lucht met volle zon en in het begin denk ik nog dat het een van z'n awkward random grappen is, maar dan blijkt het helaas toch echt zo te zijn aangezien er storm op komst is. Hij zegt dat dit maar zo'n 4 keer per jaar gebeurt dus dat we echt pech hebben en dat er niet veel anders op zit dan terug te rijden naar Hanoi. Samen met de groep proberen we wat andere opties te bedenken en uiteindelijk komen we erop uit dat we een nacht in Halong Bay City kunnen slapen, de volgende ochtend nog even op de boot kunnen en daarna door naar het eiland kunnen gaan. Halong Bay city blijkt niet al te boeiend te zijn, maar we vinden een hostel waar we met z'n allen terecht kunnen en besluiten dan naar het strand (weliswaar een artificial beach maar oke) te gaan. We chillen een paar uurtjes op het strand en hebben dan avondeten en wat biertjes in ons hostel. Rond een uur of 1 gaan we naar bed, aangezien we de volgende dag om 7:30 worden opgehaald voor boottrip poging 2.
Wanneer we de volgende dag wakker worden staat Tim onze guide (eigenlijk iets van Tięm maar aangezien we dat niet op de juiste tonen uit konden spreken is die omgedoopt tot Tim) alweer klaar om met ons op straat ergens ontbijt te scoren; vers pistoletje met een omelet en wat groenten dus lekkor. We gaan daarna in een busje richting de haven en komen na heel wat struggels een uur later toch op de boot aan. Het is een super mooie grote party boot met veel ligbedden op het dek, muziek, tafelvoetbal en veel andere chille dingen. Als we dit zo zien balen we toch wel dat we hier nu maar twee uurtjes op kunnen zitten ipv een hele dag en nacht, maargoed het is in ieder geval iets. We varen een stukje van Halong Bay in dat erg mooi is, springen van t dak van de boot en maken wat foto's en filmpjes. We hebben ondertussen aan Tim gevraagd of we niet bij de groep van vandaag aan kunnen sluiten, zodat we alsnog een dag en nacht op de boot hebben en dan morgen op het eiland zitten. Van onze huidige groep gingen er namelijk ook nog maar 6 naar het eiland en meestal zit je er met minimaal 20. Hij laat ons weten dat er nog precies 3 plekken over zijn op 1 van de 3 boten die vandaag zou gaan, dus we zijn helemaal blij. Wanneer we terugkomen in de haven om bij de andere groep aan te sluiten, komen we er ook nog achter dat Reinout (een oud-huisgenootje van Sanne) ook in dezelfde groep zit! Vlak voordat we op de boot gaan, begint het flink te onweren en even later volgt het nieuws waar we al bang voor waren: sorry we mogen helaas niet de haven uit, dus we moeten terug naar Hanoi #deceptie. 5 uur later zijn we weer terug in ons hostel en we besluiten maar gewoon met z'n allen te gaan drinken (het hostel heeft een uur lang gratis bier heuj) en na een paar potjes bierpong en heel fanatiek tafelvoetbal gaan we de stad in. Uitgaan hier is weer een hele belevenis. De meeste clubs mogen officieel maar tot een uur of 12 open zijn, dus hebben ze aan de voorkant meestal een rolluik dat ze daarna dichtdoen waarachter de party gewoon doorgaat maar zodat de politie het niet meer kan zien.
De volgende dag zijn we allemaal behoorlijk brak, dus we ontbijten/lunchen om 1 uur met een smoothie en broodje shoarma en gaan dan wat dingen uitzoeken voor de trip naar Tam Coc die we morgen willen doen. We boeken het uiteindelijk bij ons hostel omdat we het dan voordelig kunnen boeken in combinatie met ons open-bus ticket waarmee we van noord naar zuid willen reizen. In de avond doen we nog wat potjes UNO met super enthousiaste chinezen en daarna gaan we maar optijd naar bed omdat we morgen om 7:30 worden opgepikt om naar Tam Coc te gaan.
De wekker gaat om 7:00, we ontbijten heel origineel brood met omelet en vervolgens stappen we in het busje richting Ninh Binh. Onderweg stoppen we bij een grote tempel die lang geleden is gebouwd toen dat gedeelte nog de hoofdstad van Vietnam was en de koning daar woonde. Een uurtje later rijden we door naar Tam Coc en we zien dezelfde super mooie bergen als in Halong Bay, maar dan op het land en in/langs de rivier. We hebben een buffet lunch en gaan daarna met een long tail bootje over de rivier varen. Malou, Sanne en ik zitten met z'n drieën in een bootje en een Vietnamees vrouwtje peddelt ons vooruit met haar voeten (snap nogsteeds niet hoe ze dat doen, heel knapppp ja). We gaan een paar kleine stukjes door grotten en komen een uurtje later weer terug net voordat de regen losbarst. Het komt met bakken uit de lucht vallen en gelukkig kunnen we schuilen onder een afdak. Het plan was om nog een stukje door het dorpje te fietsen, maar het ziet er niet naar uit dat het nog echt op gaat klaren dus we besluiten dit maar te skippen. Weer terug in het busje worden we afgezet in Ninh Binh vanaf waar we de bus naar Phong Na kunnen pakken. We lopen een stukje over de local market, vinden na een uur rondlopen eindelijk een tentje waar we wat kunnen eten (schijnbaar is eten om 19:30 hier heel laat) en gaan dan richting de plek waar we op worden gehaald met de bus. Het is weer een erg interessante busreis, maar dit keer gelukkig geen ongelukken en om 5 uur s ochtends komen we aan in Phong Na.
Iedereen had ons verteld dat het leuk is om in Tiger Tiger te verblijven, maar dit blijkt vol te zitten en je kunt daar pas vanaf 6:30 de kamer in. Er tegenover zit een ander guesthouse dat wordt gerund door een Vietnamese familie, dus we besluiten daar te verblijven. We kunnen gelukkig meteen de kamer in en slapen nog wat bij tot 9 uur. Na het ontbijt besluiten we richting de grotten te gaan waar Phong Na bekend om staat. We huren samen met een andere groep Amerikanen een dragon boot en worden richting de Phong Na Cave gevaren. Binnen in de grot zien we een spectaculaire omgeving van stalagmieten en stalactieten en na erdoor te zijn gevaren kunnen we ook nog een stukje erdoorheen lopen. Aan de buitenkant van de grot bekijken we nog een tempel met mooi uitzicht over de rijstvelden en dan varen we weer terug richting het dorpje. We lunchen met de lekkerste stoofpot ooit, namelijk beef, wortel en aardappel in een saus van kokosmelk en rode wijn. Om 5 uur s avonds gaan we met een busje naar een Farm stay om de zonsondergang te bekijken. Het is vrij bewolkt dus een echte zonsondergang is het niet te noemen, maar ze hebben er super chille lounge banken en smoothies dus we zijn helemaal gelukkig. We spelen een paar potjes Kabu en rond 8 gaan we terug richting Phong Na om even wat te eten en dan naar bed te gaan.
De bus vertrekt vandaag om 4 uur s ochtends dus we mogen lekker vroeg op joepie. Dit keer hebben we een rustige busreis waar we gelukkig nog wat uurtjes verder kunnen slapen. Zodra we in Hue aankomen hebben we ergens ontbijt en gaan we opzoek naar een plek om scooters te huren. Het stuk van Hue naar Hoi An schijnt namelijk erg mooi te zijn omdat je het op een scooter langs de kust af kunt leggen. We maken een goeie deal voor 3 scooters, en om 10 uur zijn we ready to go. Malou en ik hebben allebei eigenlijk nog nooit op een scooter gezeten, maar opzich stelt het niet heel veel voor en gaat het best prima. We besluiten rustig te rijden aangezien we toch alle tijd hebben en zodra we de stad uit zijn en het chaotische verkeer voorbij zijn, worden de wegen steeds leuker en chiller om op de rijden. De route staat alleen niet echt duidelijk aangegeven en aangezien echt letterlijk niemand hier een woord Engels spreekt heeft vragen ook niet heel veel zin. Na zo'n 20 keer verdwaald te zijn komen we uiteindelijk toch op de goeie weg uit. Onderweg stoppen we bij iets waarvan we eerst denken dat het een tempel is, maar het blijkt een begraafplaats te zijn. Er staan een paar graven met mega kunstwerken erop die op kleine soort van tempels lijken. Twee uurtjes later besluiten we bij een local tentje te gaan lunchen dat langs de rivier ligt tussen de rijstvelden. Wanneer we er stoppen en naar binnen lopen kijkt iedereen ons vol bewondering aan alsof we een soort aliens zijn. We proberen uit te leggen of we hier iets kunnen eten, en ze brengen ons naar 1 van de tafeltjes. De menukaart is alleen in het Vietnamees, maar gelukkig hebben ze wifi en Google translate dus we kunnen hiermee communiceren. We zoeken wat plaatjes op van de gerechten die er op staan en besluiten een random iets te bestellen dat lijkt op een combinatie van een pizza en een pannenkoek met groenten en hotdog worst stukjes erop. Ook nemen we een fruit smoothie en dit alles samen voor nog geen €1 per persoon. Het eten is erg lekker en ondertussen is het hele dorp opgetrommeld om ons te komen "bekijken". We laten ze in de Google translate lezen dat we het eten super lekker vonden en dat ze de rest van het geld mogen houden als fooi. Dit willen ze echt niet aannemen en ze geven het 10 keer terug, maar uiteindelijk bedanken ze dan toch en nemen ze t aan. De mensen in Vietnam zijn zo bescheiden, vaak bijna te bescheiden. Vervolgens rijden we een heel stuk door de rijstvelden en bergen, echt super mooi om te zien. Dan moeten we een stukje over de snelweg om er vervolgens weer af te gaan voor de Hai van Pass. Dit is een passage bovenaan 1 van de bergen, en ook de weg hier naartoe is prachtig. We hebben uitzicht over de zee aan de ene kant en bergen aan de andere kant. Op de top aangekomen nemen we even pauze en gaan dan weer door omdat het nog best een stukje is naar Hoi An. Rond 6 uur komen we aan in Hoi An, maar we moeten de motors nog ergens terug brengen (alleen hebben we geen idee waar). Na veel rondvragen en rondjes rijden vinden we de plek, maar die blijkt al dicht te zijn. Bij het hotel tegenover kunnen ze gelukkig de eigenaar bellen en die komt de sleutels ophalen en dan is het prima. Ik ga nog even mee achterop zijn scooter om onze bagage op te halen (die werd hierheen gebracht) en dan gaan we opzoek naar een hostel om in te slapen. Er blijken hier niet heel veel hostels te zijn, maar we vinden een guesthouse waar we goedkoop een driepersoons kamer kunnen krijgen, dus we besluiten dat te doen. Na onze spullen te hebben gedropt eten we super lekker bij een eettentje om de hoek en dan duiken we lekker vroeg ons bed in.
De volgende dag willen we eigenlijk opzoek naar een andere plek om te verblijven waar ook wat andere mensen zitten en evt wat dichter bij het centrum. We lopen richting twee hostels maar die zitten vol. Gelukkig hebben we een tip gekregen van een vriendinnetje van Lou en in dat hostel hebben ze nog wel plek. Ook hier krijgen we voor geen geld (€6 per nacht) een luxe driepersoons kamer met eigen badkamer en ontbijt erbij. Oh en ze hebben een zwembad met ligstoelen, ook zeker niet verkeerd. We huren drie fietsen en halen op de fiets onze backpacks op bij het guesthouse waar we vannacht sliepen. Hoi An staat bekend om de vele kleding winkeltjes, dus we shoppen nog even wat af en ontmoeten in ons hotel een groep andere Nederlanders. We spreken af s avonds samen te gaan eten bij een restaurantje in t centrum. Ik heb een lekkere curry en ze hebben er bier voor 20 cent #fissa. Uiteindelijk komen er steeds meer Nederlanders bij en eindigen we met een groep van 15 Nederlanders in club Tiger waar we de rest van de avond blijven.
De volgende ochtend voelen we ons op z'n lichts gezegd brak en het ontbijt van ons hotel hebben we helaas gemist (dat was maar tot 10 uur haha). Rond 2 uur gaan we in de straat ergens wat eten en we moeten nog onze was ophalen in de straat van t vorige guesthouse. Aangezien dit 2 km lopen is denken we dat we dat niet zullen overleven, dus we nemen een taxi heen en terug voor maarliefst €3 hahh. In de loop van de dag begin ik me alleen maar slechter te voelen, en ook na het avondeten ga ik weer ff helemaal slecht. Ziek zijn 2.0 is in zicht, dus we gaan vroeg naar bed in de hoop dat t morgen beter is. Als ik de volgende ochtend wakker word, merk ik dat ik me helaas alleen nog naar slechter voel. Malou en Sanne zijn gelukkig wel weer fit dus die gaan even naar het stadje en nemen op de terugweg cola en crackers voor me mee als lunch. In de avond weet ik een tosti te eten en binnen te houden en na wat programma's op tv te hebben gekeken (tv dat was lang geleden...) ga ik weer slapen.
Ook dit verslag is weer vrij lang geworden, maar ondertussen zijn jullie daar misschien aan gewend haha. Dit keer alles in 1 keer van onze trip in Vietnam van noord naar zuid ook samen met Sanne :) Veel leesplezier!
Gisteren zijn Malou en ik aangekomen in Vietnam na een vrij helse vliegreis. We zijn uit India vertrokken met een Delhi belly; ziek, koorts, hoofdpijn, misselijkheid en alles erop en eraan. Na een uur of 5 komen we midden in de nacht aan in Kuala Lumpur waar we 4 uur zullen moeten wachten op onze volgende vlucht. We voelen ons allebei nog erg slecht dus besluiten ergens een bankje te zoeken en proberen wat te slapen. Om half 7 kunnen we ons vliegtuig in en een half uur later vertrekken we richting Ho Chi Min. Ik kijk onderweg een stuk van de film gone girl, het boek dat ik net uit heb en dat ook 1000 keer beter blijkt te zijn dan de film die ik nergens op vind slaan. Na twee uur komen we aan in Ho Chi Min en moeten we zo'n 10 uur wachten op onze vlucht naar Hanoi waar Sanne op ons aan het wachten is! We regelen ons visum (hier doen ze gelukkig totaal niet moeilijk over alles), proberen wat te eten en te slapen en de laatste vlucht concentreer ik me alleen maar op niet over mezelf en andere heen braken, wat gelukkig lukt haha. In Hanoi aangekomen pakken we een taxi naar het hostel en daar zijn we herenigd met San joepiee. Malou heeft ineens best wel wat honger dus bij ons tegenover eten we een pompoensoep en dan gaan we naar bed.
De volgende ochtend als we wakker worden voelt Malou zich gelukkig een stuk beter maar ik had helaas de hele nacht maagpijn en heb slecht geslapen. Ik besluit in bed te blijven terwijl San & Lou gaan ontbijten en wat van de stad zullen verkennen. Gedurende de dag begin ik me alleen maar slechter en slechter te voelen en ik snap niet goed wat er met me aan de hand is. Ik kan echt niks eten en drinken, alles doet pijn en de koorts blijft maar oplopen. In onze kamer zit ook een ander Nederlands meisje en wanneer ik haar vertel wat ik heb zegt ze dat dit heel erg lijkt op de symptomen die zij had toen ze Dengue bleek te hebben. Ze zegt dat ik het beste wel naar de dokter kan gaan om het te laten checken. Wanneer Malou en Sanne terugkomen en me zien zeggen zij ook dat ik echt naar een dokter/naar een ziekenhuis moet en ze besluiten een ziekenhuis te bellen dat wordt aanbevolen door ons hostel. We gaan er in een taxi heen en wanneer we binnenkomen wordt m'n bloeddruk en koorts gemeten en moet ik eigen gelijk aan het infuus aangezien ik ernstig uitgedroogd blijk te zijn. Ook wordt er bloed afgenomen om te checken op eventuele infecties of virussen. Gelukkig kan eerst Dengue worden uitgesloten, maar wel zien ze een erg laag hemoglobine level wat ook een symptoom is van Malaria. Een uur later blijkt ook dit niet het geval te zijn en lijkt het erop dat ik over twee uurtjes weer naar huis kan. Toch komen ze daarna helaas terug met de uitslag dat ik een salmonella infectie heb en nog minimaal 1 nacht in het ziekenhuis moet blijven. Gelukkig spreekt de dokter heel goed Engels en ook alle verpleegsters zijn super lief. Ik word boven naar een privé kamertje gebracht en Lou en Sanne gaan terug naar het hostel. Gedurende de nacht moet ik aan het infuus blijven om m'n vochtlevel weer op peil te krijgen en om de koorts te laten dalen. De volgende ochtend blijkt m'n bloeddruk alsnog laag en ook heb ik nogsteeds diarree waardoor ik nog niet over kan gaan op orale antibiotica. Wel probeer ik voor het eerst na 4 dagen weer wat te eten (2 droge toast) en dat gaat best prima. Lou en Sanne komen nog even twee uurtjes langs en de dokter zegt dat ik nog sowieso 1 en misschien twee nachten in het ziekenhuis moet blijven. Gelukkig gaat m'n bloeddruk gedurende de dag omhoog, de koorts neemt af en ook het eten gaat steeds beter. De volgende ochtend voel ik me al een stuk beter en rond 12 uur mag ik gelukkig terug naar het hostel. Malou voelt zich helaas ook nogsteeds niet helemaal top, dus we gaan opzoek naar opties voor Sanne want die meid heeft op deze manier niet echt veel aan ons als twee zieken die alleen maar in bed kunnen liggen. Er blijkt een leuke twee-daagse Tour naar Mai Chau te worden georganiseerd vanuit het hostel en dan kunnen Malou en ik nog twee dagen uitzieken en aansterken. Wanneer Sanne dinsdagavond terug komt zijn we gelukkig al een stuk opgeknapt en we besluiten zelfs een keertje mee te gaan met de pub-crawl die elke avond vanuit het hostel wordt gedaan.
Op woensdagavond gaan we met de nachtbus naar Sapa, een klein schattig plaatsje in het noorden. Om 6 uur 's ochtends komen we aan en als we uit de bus stappen staan er meteen een hele hoop "mama's" op ons te wachten om te vragen of we bij ze willen slapen. Dit zijn verschillende families bij wie je dan kunt slapen, en zij koken voor je en leiden je rond in Sapa en de dorpjes eromheen. We ontmoeten mama-Ti, een super lief oud vrouwtje met zo'n lieve lach dat we besluiten met haar mee te gaan. Na een lekkere noodle soup als ontbijt worden we meegenomen de bergen in met twee andere Amerikaanse jongens en twee jongere meisjes uit hetzelfde dorpje als waar mama-Ti woont. Het blijkt een hele klim te zijn en grote delen van het pad zijn erg modderig. Malou en ik zijn enorm blij met onze bergschoenen, maar Sanne daarentegen heeft de nodige struggels op haar Nikies. Bij een stukje omhoog glijdt ze onderuit maar weet ze zich heel snel op te vangen in een soort plank positie zodat iig haar kleren niet vies worden (ja wel open knieën, maar he schoonheid boven alles!). We komen even niet meer bij van het lachen, maar de rest van de tocht gaat toch goed. Vanaf de top van de berg hebben we een heel mooi uitzicht over alle rijstvelden en de vele kleine dorpjes. Een paar uur later komen we aan bij een plekje waar we lunch krijgen en vermaakt worden door alle verschillende soorten dieren die er rond lopen (kleine varkentjes, poesjes, honden en natuurlijk kippen). Vervolgens lopen we door naar het huis van mama-Ti dat ook een boerderij blijkt te zijn met een hele hoop dieren. We knuffelen met 1 van de mini kuikentjes en krijgen lekkere zelfgemaakte pannenkoeken. Vervolgens lezen wij buiten in ons boek terwijl mama-Ti al het eten aan het klaarmaken is. Twee uur later is ze klaar, en het eten is heer-lijk. Verse loempia's gemaakt met rijstpapier, de lekkerste boontjes ooit, een mix van andere groenten en een kommetje rijst. Als een echte oma blijft ze ons maar meer en meer opscheppen om te zorgen dat we toch echt wel genoeg eten "no you eat more, is good for you!". Al het eten dat ze hier heeft komt van haar eigen boerderij. Ze heeft zelf rijstvelden (de rijst is echt superrrr lekker, niet te vergelijken met normale rijst) en ook een tuintje waar bonen, kool, wortels en allerlei andere groentes groeien. Daarnaast heeft ze kippen voor de eieren en mais planten waar ze een soort meel van kan maken. Ook krijgen we verse groene thee en ze vertelt ons dat ze zelfs marihuana planten in haar achtertuintje heeft groeien. Als "toetje" krijgen we een shotje rijstwijn, uiteraard ook zelf gemaakt en hoewel het vrij sterk is, is het toch wel lekker. Alle kleren en de typische sieraden die de vrouwen hier in het dorp hebben, zijn ook zelfgemaakt. Mama-Ti blijkt elke dag om 5 uur s ochtends op te staan en dus gaat ze meestal vroeg naar bed. Wij zijn erg kapot na deze lange dag en besluiten ook rond half 9 ons bed op te zoeken. We slapen op de zolder waar 2 grote matrasjes naast elkaar liggen met een klamboe erboven. Wanneer we nog even naar de wc gaan, komen we buiten (het is namelijk een hokje met een gat in de grond naast de varkensstal) en zien we de mooiste sterrenhemel die ik ooit heb gezien. Het is zoo helder en omdat er helemaal geen lichten in de buurt zijn, kun je elk mini sterretje zien. In bed lees ik met m'n head torch op nog even in m'n boek en dan val ik ook in slaap. Wanneer ik wakker word en denk dat het ochtend is blijkt het 2:50 te zijn. Ik heb het gevoel dat ik al vet lang heb geslapen, maar slaap toch nog maar even verder.
De volgende ochtend krijgen we weer heerlijke pannenkoeken als ontbijt met honing, banaan en wat scrambled egg erbij en natuurlijk verse groene thee. Het is nog best hard aan het regenen, dus we wachten even met naar buiten gaan en knuffelen met de net twee weken oude suuuuper kjoeeeete kittens. Wanneer de regen is gestopt gaan we naar buiten waar het grote avontuur kan beginnen. Toen we hier gisteren aankwamen moesten we namelijk al een grote modderbaan over, maar nu het heeft geregend is het al helemaal fissa. Vooral voor Sanne is het feest, want om de drie meter moet ze zich aan iets (of in de meeste gevallen Lou of mij) vastgrijpen om niet face first in de modder te vallen. Mama-Ti vindt het allemaal hilarisch (wij trouwens ook) en met een slinger van Sanne tussen Lou en mij in die ons stevig vasthoudt komen we alledrie heelhuids beneden. Mama-Ti heeft zelf plastic slippers aan maar lijkt totaal geen moeite met de modder te hebben, erg knap vinden wij. Ze laat ons haar rijstvelden zien en legt uit hoe de rijst hier gepland en geoogst wordt. Ze kunnen alleen rijst verbouwen tijdens het regenseizoen, dus gedurende deze drie maanden. Dat moet dus sowieso genoeg zijn voor een heel jaar en als een oogst mislukt is dat een groot probleem. We zien weer veel verschillende dieren en ook vooral veel verschillende bomen (waaronder meters hoge bamboestokken). Na een wandeling van zo'n twee uur door de bergen en door verschillende dorpjes, komen we aan bij de plek waar we zullen worden opgepikt door motoren om terug naar Sapa te worden gebracht. We stappen allemaal achterop bij een van de scooters en rijden in een half uurtje met een super mooi uitzicht onderweg terug naar het dorpje waar onze bus zal vertrekken. Omdat we er vrij vroeg zijn eten we eerst nog een Phó Bo (hét Vietnamese gerecht, namelijk een soep met rijstnoedels en beef, ja idd dat is vlees haha maar aangezien de dokter zei dat m'n ijzer zo laag was dachten Malou en ik dat we hier opzich wel wat vlees zouden kunnen eten). Twee uurtjes later stappen we weer in onze sleeper bus, een bus met drie losse rijen met een soort van ligstoelen waar je wel erg lekker in kunt slapen. Aangezien de onderste rijen allemaal al vol zitten, gaan we alledrie in een ligstoel op de bovenste rij liggen. Na zo'n twee uur krijgen we de schrik van ons leven als de bus hard moet remmen en volledig van de weg af slipt. Het regent erg hard waardoor het zicht slecht is en de weg erg glad is. We draaien helemaal rond en de bus begint te kantelen waarop ik even denk dat ik dood ga. Ik vlieg van mijn stoel door de lucht richting Sanne's stoel, maar kom gelukkig goed terecht en de bus komt wonder boven wonder op 4 wielen tot stilstand. We staan dwars over de weg en half in de berm, maar de chauffeur doet alsof er niks aan de hand is, draait de bus uit de berm en rijdt verder. Iedereen in de bus is nog in shock en vooral Sanne Lou en ik zijn erg blij dat we allemaal nog heel zijn, want het had heel anders af kunnen lopen. Er blijkt nog een chauffeur aan boord te zijn, dus die gaat daarna rijden maar hij knalt met 110 kilometer per uur de snelweg over. Hij haalt alle andere auto's en vrachtwagens in en wanneer we vragen of die alsjeblieft wat zachter kan rijden lijkt die dat niet te begrijpen, hij begint zelfs nog harder te rijden. "Sir not faster, SLO-wer please.." Maar het heeft allemaal niet echt zin dus ik houd m'n hart vast en ben blij als we weer terug zijn in Hanoi. Achteraf horen we dat de buschauffeurs commissie krijgen wanneer ze optijd op de volgende locatie aankomen om te voorkomen dat ze tussendoor andere mensen oppikken en afzetten om zo zelf meer te verdienen. Onze chauffeurs hadden dat dus wel gedaan en moesten daarom wss deze extra tijd in zien te halen. Niet echt de beste manier om dit soort dingen te voorkomen lijkt ons, maargoed.. We lopen samen met een ander meisje naar het hostel dat we hebben geboekt voor vannacht, want morgenochtend zullen we alweer doorgaan naar Halong Bay. Als we in het hostel komen nemen we eerst een chille verfrissende douche en rond een uur of 12 duiken we ons bed in.
De volgende ochtend staan we op om 7 uur, hebben we een broodje met ei en wat banaan en ananas (joepie) als ontbijt en dan stappen we in onze bus richting Halong Bay, zo'n 4 uur verderop. Onze gids blijkt een erg aardige man met een hele bijzondere vorm van humor (alle mensen hier hebben zo'n bijzondere humor, dan zeggen ze iets super randoms en beginnen vet hard te lachen en staan wij er bij van okeee hahaha). Hij laat z'n iPad wat dingen voorlezen over de geschiedenis van Vietnam, hoe zoete aardappels ervoor hebben gezorgd dat vrouwen extra gewaardeerd werden en dat soort stuff. Na zo'n 3 uur komt die met het nieuws dat het weer zo slecht is dat we waarschijnlijk niet op de boot kunnen. Het is strak blauwe lucht met volle zon en in het begin denk ik nog dat het een van z'n awkward random grappen is, maar dan blijkt het helaas toch echt zo te zijn aangezien er storm op komst is. Hij zegt dat dit maar zo'n 4 keer per jaar gebeurt dus dat we echt pech hebben en dat er niet veel anders op zit dan terug te rijden naar Hanoi. Samen met de groep proberen we wat andere opties te bedenken en uiteindelijk komen we erop uit dat we een nacht in Halong Bay City kunnen slapen, de volgende ochtend nog even op de boot kunnen en daarna door naar het eiland kunnen gaan. Halong Bay city blijkt niet al te boeiend te zijn, maar we vinden een hostel waar we met z'n allen terecht kunnen en besluiten dan naar het strand (weliswaar een artificial beach maar oke) te gaan. We chillen een paar uurtjes op het strand en hebben dan avondeten en wat biertjes in ons hostel. Rond een uur of 1 gaan we naar bed, aangezien we de volgende dag om 7:30 worden opgehaald voor boottrip poging 2.
Wanneer we de volgende dag wakker worden staat Tim onze guide (eigenlijk iets van Tięm maar aangezien we dat niet op de juiste tonen uit konden spreken is die omgedoopt tot Tim) alweer klaar om met ons op straat ergens ontbijt te scoren; vers pistoletje met een omelet en wat groenten dus lekkor. We gaan daarna in een busje richting de haven en komen na heel wat struggels een uur later toch op de boot aan. Het is een super mooie grote party boot met veel ligbedden op het dek, muziek, tafelvoetbal en veel andere chille dingen. Als we dit zo zien balen we toch wel dat we hier nu maar twee uurtjes op kunnen zitten ipv een hele dag en nacht, maargoed het is in ieder geval iets. We varen een stukje van Halong Bay in dat erg mooi is, springen van t dak van de boot en maken wat foto's en filmpjes. We hebben ondertussen aan Tim gevraagd of we niet bij de groep van vandaag aan kunnen sluiten, zodat we alsnog een dag en nacht op de boot hebben en dan morgen op het eiland zitten. Van onze huidige groep gingen er namelijk ook nog maar 6 naar het eiland en meestal zit je er met minimaal 20. Hij laat ons weten dat er nog precies 3 plekken over zijn op 1 van de 3 boten die vandaag zou gaan, dus we zijn helemaal blij. Wanneer we terugkomen in de haven om bij de andere groep aan te sluiten, komen we er ook nog achter dat Reinout (een oud-huisgenootje van Sanne) ook in dezelfde groep zit! Vlak voordat we op de boot gaan, begint het flink te onweren en even later volgt het nieuws waar we al bang voor waren: sorry we mogen helaas niet de haven uit, dus we moeten terug naar Hanoi #deceptie. 5 uur later zijn we weer terug in ons hostel en we besluiten maar gewoon met z'n allen te gaan drinken (het hostel heeft een uur lang gratis bier heuj) en na een paar potjes bierpong en heel fanatiek tafelvoetbal gaan we de stad in. Uitgaan hier is weer een hele belevenis. De meeste clubs mogen officieel maar tot een uur of 12 open zijn, dus hebben ze aan de voorkant meestal een rolluik dat ze daarna dichtdoen waarachter de party gewoon doorgaat maar zodat de politie het niet meer kan zien.
De volgende dag zijn we allemaal behoorlijk brak, dus we ontbijten/lunchen om 1 uur met een smoothie en broodje shoarma en gaan dan wat dingen uitzoeken voor de trip naar Tam Coc die we morgen willen doen. We boeken het uiteindelijk bij ons hostel omdat we het dan voordelig kunnen boeken in combinatie met ons open-bus ticket waarmee we van noord naar zuid willen reizen. In de avond doen we nog wat potjes UNO met super enthousiaste chinezen en daarna gaan we maar optijd naar bed omdat we morgen om 7:30 worden opgepikt om naar Tam Coc te gaan.
De wekker gaat om 7:00, we ontbijten heel origineel brood met omelet en vervolgens stappen we in het busje richting Ninh Binh. Onderweg stoppen we bij een grote tempel die lang geleden is gebouwd toen dat gedeelte nog de hoofdstad van Vietnam was en de koning daar woonde. Een uurtje later rijden we door naar Tam Coc en we zien dezelfde super mooie bergen als in Halong Bay, maar dan op het land en in/langs de rivier. We hebben een buffet lunch en gaan daarna met een long tail bootje over de rivier varen. Malou, Sanne en ik zitten met z'n drieën in een bootje en een Vietnamees vrouwtje peddelt ons vooruit met haar voeten (snap nogsteeds niet hoe ze dat doen, heel knapppp ja). We gaan een paar kleine stukjes door grotten en komen een uurtje later weer terug net voordat de regen losbarst. Het komt met bakken uit de lucht vallen en gelukkig kunnen we schuilen onder een afdak. Het plan was om nog een stukje door het dorpje te fietsen, maar het ziet er niet naar uit dat het nog echt op gaat klaren dus we besluiten dit maar te skippen. Weer terug in het busje worden we afgezet in Ninh Binh vanaf waar we de bus naar Phong Na kunnen pakken. We lopen een stukje over de local market, vinden na een uur rondlopen eindelijk een tentje waar we wat kunnen eten (schijnbaar is eten om 19:30 hier heel laat) en gaan dan richting de plek waar we op worden gehaald met de bus. Het is weer een erg interessante busreis, maar dit keer gelukkig geen ongelukken en om 5 uur s ochtends komen we aan in Phong Na.
Iedereen had ons verteld dat het leuk is om in Tiger Tiger te verblijven, maar dit blijkt vol te zitten en je kunt daar pas vanaf 6:30 de kamer in. Er tegenover zit een ander guesthouse dat wordt gerund door een Vietnamese familie, dus we besluiten daar te verblijven. We kunnen gelukkig meteen de kamer in en slapen nog wat bij tot 9 uur. Na het ontbijt besluiten we richting de grotten te gaan waar Phong Na bekend om staat. We huren samen met een andere groep Amerikanen een dragon boot en worden richting de Phong Na Cave gevaren. Binnen in de grot zien we een spectaculaire omgeving van stalagmieten en stalactieten en na erdoor te zijn gevaren kunnen we ook nog een stukje erdoorheen lopen. Aan de buitenkant van de grot bekijken we nog een tempel met mooi uitzicht over de rijstvelden en dan varen we weer terug richting het dorpje. We lunchen met de lekkerste stoofpot ooit, namelijk beef, wortel en aardappel in een saus van kokosmelk en rode wijn. Om 5 uur s avonds gaan we met een busje naar een Farm stay om de zonsondergang te bekijken. Het is vrij bewolkt dus een echte zonsondergang is het niet te noemen, maar ze hebben er super chille lounge banken en smoothies dus we zijn helemaal gelukkig. We spelen een paar potjes Kabu en rond 8 gaan we terug richting Phong Na om even wat te eten en dan naar bed te gaan.
De bus vertrekt vandaag om 4 uur s ochtends dus we mogen lekker vroeg op joepie. Dit keer hebben we een rustige busreis waar we gelukkig nog wat uurtjes verder kunnen slapen. Zodra we in Hue aankomen hebben we ergens ontbijt en gaan we opzoek naar een plek om scooters te huren. Het stuk van Hue naar Hoi An schijnt namelijk erg mooi te zijn omdat je het op een scooter langs de kust af kunt leggen. We maken een goeie deal voor 3 scooters, en om 10 uur zijn we ready to go. Malou en ik hebben allebei eigenlijk nog nooit op een scooter gezeten, maar opzich stelt het niet heel veel voor en gaat het best prima. We besluiten rustig te rijden aangezien we toch alle tijd hebben en zodra we de stad uit zijn en het chaotische verkeer voorbij zijn, worden de wegen steeds leuker en chiller om op de rijden. De route staat alleen niet echt duidelijk aangegeven en aangezien echt letterlijk niemand hier een woord Engels spreekt heeft vragen ook niet heel veel zin. Na zo'n 20 keer verdwaald te zijn komen we uiteindelijk toch op de goeie weg uit. Onderweg stoppen we bij iets waarvan we eerst denken dat het een tempel is, maar het blijkt een begraafplaats te zijn. Er staan een paar graven met mega kunstwerken erop die op kleine soort van tempels lijken. Twee uurtjes later besluiten we bij een local tentje te gaan lunchen dat langs de rivier ligt tussen de rijstvelden. Wanneer we er stoppen en naar binnen lopen kijkt iedereen ons vol bewondering aan alsof we een soort aliens zijn. We proberen uit te leggen of we hier iets kunnen eten, en ze brengen ons naar 1 van de tafeltjes. De menukaart is alleen in het Vietnamees, maar gelukkig hebben ze wifi en Google translate dus we kunnen hiermee communiceren. We zoeken wat plaatjes op van de gerechten die er op staan en besluiten een random iets te bestellen dat lijkt op een combinatie van een pizza en een pannenkoek met groenten en hotdog worst stukjes erop. Ook nemen we een fruit smoothie en dit alles samen voor nog geen €1 per persoon. Het eten is erg lekker en ondertussen is het hele dorp opgetrommeld om ons te komen "bekijken". We laten ze in de Google translate lezen dat we het eten super lekker vonden en dat ze de rest van het geld mogen houden als fooi. Dit willen ze echt niet aannemen en ze geven het 10 keer terug, maar uiteindelijk bedanken ze dan toch en nemen ze t aan. De mensen in Vietnam zijn zo bescheiden, vaak bijna te bescheiden. Vervolgens rijden we een heel stuk door de rijstvelden en bergen, echt super mooi om te zien. Dan moeten we een stukje over de snelweg om er vervolgens weer af te gaan voor de Hai van Pass. Dit is een passage bovenaan 1 van de bergen, en ook de weg hier naartoe is prachtig. We hebben uitzicht over de zee aan de ene kant en bergen aan de andere kant. Op de top aangekomen nemen we even pauze en gaan dan weer door omdat het nog best een stukje is naar Hoi An. Rond 6 uur komen we aan in Hoi An, maar we moeten de motors nog ergens terug brengen (alleen hebben we geen idee waar). Na veel rondvragen en rondjes rijden vinden we de plek, maar die blijkt al dicht te zijn. Bij het hotel tegenover kunnen ze gelukkig de eigenaar bellen en die komt de sleutels ophalen en dan is het prima. Ik ga nog even mee achterop zijn scooter om onze bagage op te halen (die werd hierheen gebracht) en dan gaan we opzoek naar een hostel om in te slapen. Er blijken hier niet heel veel hostels te zijn, maar we vinden een guesthouse waar we goedkoop een driepersoons kamer kunnen krijgen, dus we besluiten dat te doen. Na onze spullen te hebben gedropt eten we super lekker bij een eettentje om de hoek en dan duiken we lekker vroeg ons bed in.
De volgende dag willen we eigenlijk opzoek naar een andere plek om te verblijven waar ook wat andere mensen zitten en evt wat dichter bij het centrum. We lopen richting twee hostels maar die zitten vol. Gelukkig hebben we een tip gekregen van een vriendinnetje van Lou en in dat hostel hebben ze nog wel plek. Ook hier krijgen we voor geen geld (€6 per nacht) een luxe driepersoons kamer met eigen badkamer en ontbijt erbij. Oh en ze hebben een zwembad met ligstoelen, ook zeker niet verkeerd. We huren drie fietsen en halen op de fiets onze backpacks op bij het guesthouse waar we vannacht sliepen. Hoi An staat bekend om de vele kleding winkeltjes, dus we shoppen nog even wat af en ontmoeten in ons hotel een groep andere Nederlanders. We spreken af s avonds samen te gaan eten bij een restaurantje in t centrum. Ik heb een lekkere curry en ze hebben er bier voor 20 cent #fissa. Uiteindelijk komen er steeds meer Nederlanders bij en eindigen we met een groep van 15 Nederlanders in club Tiger waar we de rest van de avond blijven.
De volgende ochtend voelen we ons op z'n lichts gezegd brak en het ontbijt van ons hotel hebben we helaas gemist (dat was maar tot 10 uur haha). Rond 2 uur gaan we in de straat ergens wat eten en we moeten nog onze was ophalen in de straat van t vorige guesthouse. Aangezien dit 2 km lopen is denken we dat we dat niet zullen overleven, dus we nemen een taxi heen en terug voor maarliefst €3 hahh. In de loop van de dag begin ik me alleen maar slechter te voelen, en ook na het avondeten ga ik weer ff helemaal slecht. Ziek zijn 2.0 is in zicht, dus we gaan vroeg naar bed in de hoop dat t morgen beter is. Als ik de volgende ochtend wakker word, merk ik dat ik me helaas alleen nog naar slechter voel. Malou en Sanne zijn gelukkig wel weer fit dus die gaan even naar het stadje en nemen op de terugweg cola en crackers voor me mee als lunch. In de avond weet ik een tosti te eten en binnen te houden en na wat programma's op tv te hebben gekeken (tv dat was lang geleden...) ga ik weer slapen.
