Reisverslag 1: Kathmandu en Pokhara

Hallo allemaal!

Omdat ik veel vragen kreeg vanuit verschillende mensen om ze op de hoogte te houden van wat ik hier allemaal doe, heb ik besloten om een reisblog bij te houden gedurende de komende 4 maanden. Dus mochten jullie alles willen volgen, meld je dan vooral aan voor de mailing lijst :)
Hieronder alvast een verslag van onze eerste 6 dagen in Nepal: veel leesplezier!

Dag 1:
Gisteren begon het grote avontuur dan echt, na de nodige (soms ietwat last-minute) voorbereidingen hadden we het toch voor elkaar gekregen: we stonden Schiphol, optijd, met bagage en een ticket! Na onze backpack te hebben ingecheckt en afscheid te hebben genomen van iedereen, gingen we door de douane en kon het avontuur echt beginnen. Tijdens het eten van een Mc Flurry kwamen de eerste dingen die we waren vergeten al naar boven, maar ach; vrijwel alles is te koop! Dat werd dan ook direct onze instelling; no worries en vooral genieten. Na drie keer bij de verkeerde gate te hebben gestaan (ja inderdaad het kijken op het juiste ticket en dan ook nog vinden van de juiste gang bleek al een hele opgave) konden we dan eindelijk boarden! Het was inmiddels half 11 en onze vlucht bleek ruim een uur vertraging te hebben. Gelukkig hadden we 5,5 uur overstap tijd in Dubai dus daar hoefde we ons niet druk om te maken.
Na een wat korte en onrustige nacht (stewardessen die je om half 2 's nachts avondeten komen brengen en dat soort gekkigheid) kwamen we om 7 uur s ochtends locale tijd aan in Dubai. Volgens de vliegtuiginformatie schijnt hier bijna altijd de zon en regent het maar zo'n 10 dagen per jaar, en wat treffen wij aan? Jawel, een hele hoop grijze wolken en vooral veel regen. Niet heel veel beter ten opzichte van nederland dus, maar gelukkig was dit nog maar een tussenstop. Een paar uur (en een aantal GoPro vlogs) later vertrekt dan ook onze tweede vlucht richting Kathmandu! Dit keer een veel kleiner en minder modern vliegtuig met reisgezelschap waarbij we elkaar ervan moeten overtuigen dat ze vast geen bronchitis of tuberculose hebben, hoewel het bij 1 vrouw klinkt alsof ze de longen uit haar lichaam hoest/spuugt (ja dat spugen schijnt een ding te zijn hier in India en Nepal..). Desalniettemin kunnen we nog een paar uurtjes slaap inhalen en voor we het weten zijn we veilig geland in Kathmandu. Tijdens onze tussenstop hebben we onze eerste overnachting in het Sparkling Turtle Backpackers hostel geboekt, die ons zelfs op kunnen komen halen vanaf het vliegveld! De juiste persoon vinden bij aankomst blijkt nog vrij lastig, en uitleggen aan de andere 100 taxi chauffeurs dat je echt al iets hebt geregeld ook. Toch vinden we hem uiteindelijk en worden we in een klein uurtje voor nog geen €4 pp naar het hostel gebracht.
We worden meteen erg hartelijk verwelkomt met een vrolijke "Namaste!" en iemand die ons meteen mee naar binnen neemt en de receptie laat zien. Er hangt een goeie sfeer en veel mensen zijn aan het eten en drinken in de gemeenschappelijke ruimte. Ook wij krijgen meteen een welkomsshotje absint aangeboden. Na onze spullen te hebben gedropt besluiten we op zoek te gaan naar een plek om avondeten te scoren (het is ondertussen half 9 s avonds en we hebben nog niet eens echt ontbeten haha). Echter veranderen we vrij snel van plan zodra we zonder zaklamp buiten in een verlaten steeg met honden belanden en erachter komen dat je in het hostel ook erg lekker kan eten. We zeggen tegen de kok dat alles prima is zo lang het vegetarisch is, dus hij zou ons verassen. Ondertussen bestellen we ook ons eerste bier en komen we erachter dat de kleinste flesjes hier 690ML bier bevatten. Al snel komen we er ook achter dat er mensen van alle nationaliteiten in het hostel zitten en veel mensen hebben goeie tips over de trekking en dingen die we zeker moeten doen en zien in India. Ruim een uur later komt de kok met ons gerecht aan; een soort pannenkoek met groenten, een ei en kaas. Heerlijk! Hoewel we van plan waren vroeg naar bed te gaan, werd het zo gezellig dat we uiteindelijk om 2 uur los stonden te gaan met de locals en wat andere internationals. Daarna hebben we maar snel ons bed opgezocht en wat slaap ingehaald.

Dag 2:
De volgende ochtend werden we wakker en tot onze verbazing was iedereen in onze kamer al weg. We hadden nul besef van tijd (allebei onze mobiele telefoons hadden het begeven en de stopcontacten hier werken niet) dus we besloten maar gewoon op te staan, een heerlijk verfrissende koude douche te nemen en richting de receptie te gaan om te kijken wat we vandaag wilden doen. Hier aangekomen bleek het 11 uur, dus dat viel ons nog alles mee. Schijnbaar hebben ze s ochtends ook yoga waar ik meteen helemaal enthousiast van werd, al was dat enthousiasme snel verdwenen toen bleek dat dit van 5:30 tot 6:30 is. Nettttt iets te vroeg voor mij als niet-ochtendpersoon. We besloten ergens bij het hostel in de buurt te gaan ontbijten en na een heerlijk bord Moo Moo's (vergelijkbaar met dumplings) vonden we een mooie tempel op de hoek van de straat. Hier hebben we wat rondgelopen en vervolgens een weg gevolgd die helemaal naar de top van de berg leidde waar de Monkey Tempel te vinden was. We hadden speciaal onze o zo goed ingelopen bergschoenen aangedaan om alvast even te wennen voor het annapurna circuit waar we waarschijnlijk over een paar dagen aan gaan beginnen! Helaas was het vandaag vrij bewolkt waardoor we geen heel helder uitzicht hadden vanaf de top van de berg, maar alsnog was het erg mooi. Ondertussen was er elke 5 meter wel weer iets te zien waar onze mond van openviel, wat een cultuurschok! Overal lopen en springen aapjes in het rond, zo zat er vanochtend al 1 op ons balkon toen we wakker werden en zagen we er bij de tempels enorm veel die de offers opaten die de mensen daar voor de goden hebben neergelegd. Ook tref je de meest primitieve armzalige huisjes, of eigenlijk beter gezegd krotjes, aan langs de weg waar je kleine kinderen op een dun kleedje op de stenen ziet liggen. Soms komen ze op blote voetjes achter je aangelopen, bedelend voor een klein beetje geld. Toch is het mooi om te zien hoe blij de mensen hier zijn met de kleinste dingen. Zelfs het groeten met een lach en "Namaste" tovert vaak een lach op het gezicht van deze mensen.
Boven op de berg kregen we er spontaan een gids bij die ons alles heeft verteld over de tempel, de omgeving, de gevolgen van de aardbeving en de manier waarop de mensen hier leven. Al snel werd duidelijk dat er 5 elementen zijn die erg belangrijk zijn voor het Hindoeïsme en Boeddhisme; earth, fire, water, wind and sky. Deze vijf elementen zijn in de tempel en in de kunst terug te vinden. Natuurlijk konden wij ook niet weg zonder gezegend te worden met een *rode stip op je hoofd* bij de god van "knowledge and wisdom". Vervolgens liepen we weer 365 traptreden naar beneden om de weg terug te vinden naar ons hostel. Op de wegen is het nog even wennen, wat een chaos! En ook rijden en lopen ze aan de andere kant van de weg. Maar al snel hadden we ons hostel weer gevonden en konden we met een leesboek even uitrusten en bedenken wat vanavond een wilden eten #grootstezorgvandedag. Heerlijk om zoveel vrijheid te hebben en verder nergens mee bezig te hoeven zijn! Je denkt echt maximaal een uur vooruit, al is ook dat soms nog wel even wennen.
Teruggekomen bij het hostel raakten we aan de praat met een jongen uit Canada, een jongen uit Frankrijk en een meisje uit Engeland. We besloten samen het dorpje in te lopen om ergens wat te gaan eten. Uiteindelijk belandde we in het Himalaya Restaurant waar ze al het soort eten hadden dat je maar kunt bedenken. Gelukkig zijn we hier pas net en kunnen we nog volop genieten van de lekkerste curry's met warm naan brood en Masala tea. Dit is een speciale soort thee is die iedereen hier drinkt. In plaats van water wordt melk gebruikt om de thee te maken, en ondanks de grote hoeveelheid suiker was het toch erg lekker. Het leuke aan Nepalees eten is ook dat je alles kunt delen, dus we hadden geen idee wat we eigenlijk bestelden (Engels was niet de sterkste kant van de ober, hij knikte maar en zei op alles "yes") maar we kozen ervoor wat verschillende dingen met naan brood te nemen en het was allemaal heer-lijk. 3 uur en een hoop interessante discussies over geloof, de transitie waar de wereld op dit moment mee te maken heeft, de manier waarop we leven, politiek en ook spiritualiteit verder, besloten we terug richting het hostel te gaan. Hier aangekomen waren we allemaal erg moe en besloten we enigszins optijd naar bed te gaan om de volgende ochtend om 7 uur op te staan om te ontbijten bij een restaurantje in het centrum dat twee Zweedse meiden ons hadden aanbevolen.

Dag 3:
De wekker gaat om 7 uur en eventjes denk ik "laat dat ontbijt maar zitten ik draai me nog een keer om" totdat ik de zon door het raam zie schijnen, er zit een aapje op ons balkon en ik hoor monniken zingen op de achtergrond. Al snel besef ik weer hoe mooi het hier is en dat ik het liefst zoveel mogelijk wil zien en doen vandaag. We vertrekken uiteindelijk een half uurtje later dan gepland (something with French people and being in time...) maar ook hier is dat allemaal geen probleem "no worries" en de tocht kan beginnen. Het blijkt ongeveer een uurtje lopen naar het centrum, waarbij je voornamelijk loopt langs een brede weg met mega chaotisch verkeer en vooral een hele hoop smog van alle uitlaatgassen. Naast de weg loopt een onverhard pad waar heel veel afval ligt en het niet al te fris ruikt, maar we kunnen er prima over lopen. Meteen een goede voorbereiding voor onze bergschoenen! Eenmaal in het centrum aangekomen hebben we geen idee waar we precies heen moeten, we hebben geen naam van het restaurantje, alleen een foto. Gelukkig zijn de mensen super behulpzaam en na wat ronddwalen in een aantal mooie straatjes weten we het te vinden! Het blijkt een heel klein familie eettentje wat ook populair is bij de locals. Ons ontbijt bestaan uit plain naan, een pittige maar heel lekkere curry/soep met kikkererwten en bonen, een naanbrood met aardappel erin: which is amazing! En natuurlijk de heerlijke lokale Masala thee. Als toetje krijgen we een soort gefrituurde donut die me ook beter smaakt dan verwacht. En dit alles voor nog geen €2 per persoon. Na het eten kunnen we er voorlopig weer even tegenaan en we bezoeken een mooi plein met een tempel in het midden waar allemaal kinderen aan het spelen zijn. Ze zijn aan het hinkelen, doen tikkertje en rennen rondjes, het is zo lief om te zien. Ook vinden ze ons erg interessant. We leggen ze uit hoe een camera werkt en nemen een paar foto's met ze. Ook het poseren voor de camera blijken ze enorm leuk te vinden. Vervolgens lopen we verder de stad in en bezoeken we een paar winkeltjes waar we onder andere een afritst broek en een leesboek kopen. Tussendoor drinken we een kopje thee in een erg mooie tuin waar we een beetje in de zon kunnen zitten. Gelukkig is het hier niet al te warm, zo'n 21 graden dus dat is goed te doen met bedekte en lange kleding aan. Een paar uurtjes later besluiten we terug naar het hostel te lopen en na een half uur begin ik mijn voeten toch wel een beetje te voelen (met name de rechter aangezien die 1 maat kleiner is dan de linker en daardoor wat schuift in m'n schoen #handig). Maar gelukkig schijnt dit probleem makkelijk te verhelpen te zijn door een zooltje in m'n schoen te leggen, dus die ga ik morgen maar even halen denk ik! Daarnaast hebben we besloten om vanavond met z'n 5en naar een hostel in het centrum te verhuizen. Hoewel dit hostel super leuk is, leek het ons ook leuk om de laatste twee nachten nog in de stad door te brengen. Elias en Tristan zijn momenteel de Monkey Temple aan het bekijken (waar wij gisteren al zijn geweest) en Malou en ik liggen lekker op bed bij te komen van deze dag met veel lopen en weer veel nieuwe indrukken.
Twee uur en een goeie power nap later worden we wakker en besluiten we onze spullen te pakken om richting het hotel in het centrum te gaan (jaja hotel, maar wel dankzij afdingtalenten van onze Canadese vriend voor dezelfde prijs als ons bed (lees houten plank met een deken) in ons hostel buiten het centrum). De mannen van het hostel vragen zich af wat ze verkeerd gedaan hebben en vinden het maar gek dat we gaan. We leggen ze uit dat we een fantastische tijd hebben gehad, maar dat we dichter bij het centrum willen zitten en dat snappen ze ook wel. Aangekomen in ons hotel (waar de bedden overigens ook bestaan uit een houten plank en een soort matje erop) gaan we wat eten en hebben we onze eerste Dhal Bat in een restaurantje om de hoek. Hoewel ik het ontbijt van vanochtend lekkerder vond, was dit ook zeker niet verkeerd. Rond een uur of 10 zijn we uitgegeten en is iedereen moe, maar toch besluiten we met een van de Nepalese jongens van het hostel te gaan kijken hoe Kathmandu er in de avond uitziet. Hij neemt ons mee naar een club genaamd de Purple Haze waar een Nepalees bandje aan het spelen is. Ze spelen allemaal leuke ook sommige voor ons bekende nummers en alle mensen gaan los. Leuk om te zien hoe anders de Nepalezen hier zijn ten opzichte van degene die tegen komt op straat en in de winkels. Om 12 uur stopt het en gaan we nog even kijken in de club die zich hieronder bevind. Na twee uurtjes dansen besluiten we terug naar het hostel te gaan, onszelf goed in te pakken in onze linnen slaapzak (aangezien we erg bang zijn voor bed bugs door een aantal rode vlekjes in t hoeslaken) en na een mooie vlog vallen we al snel in slaap.

Dag 4:
De wekker gaat om 10 uur en tot onze vreugde worden we zonder jeuk en dus bed bug vrij wakker. Na allebei een dit keer warme (joepie) douche te hebben gehad, gaan we het stadje in om ergens een leuk plekje te vinden om te ontbijten. We hadden van Iris gehoord dat OR2K erg leuk was, maar wanneer we er naar vroegen wist niemand precies waar het was. Uiteindelijk besloten we maar een random straatje in te lopen en zegt Lou "misschien is dit wel leuk" en guess what? Het was OR2K! Overal staan kleine tafeltjes met kussens er omheen waar je op kunt zitten. Ik ontbijt met heel lekkere banana porridge en ginger honey tea (de honing hier is trouwens zoo anders! Veel lekkerder en vooral veel puurder/minder suiker achtig). Vandaag is onze laatste dag in Kathmandu voordat we vertrekken naar Pokhara, dus de planning is om alle spullen die we nog nodig hebben voor de hike vandaag te kopen. We besluiten eens richting de andere kant van de stad te lopen waar de local market is. Eenmaal daar aangekomen zien we pas wat echte chaos is; straatjes van 2 meter breed waar mensen alle kanten op lopen, de hele straat vol ligt met kleedjes en straatverkopers, brommers die alleen maar toeteren omdat ze erdoor willen en zelfs auto's die zichzelf er doorheen proberen te wringen. Toch slagen we erin een aantal dingen te vinden die we nodig hadden en besluiten we weer terug richting ons gedeelte van het centrum te lopen om de rest van de spullen bij elkaar te zoeken. Na 30 rondjes in de supermarkt hebben we dan vrijwel alles bij elkaar en zijn we ook doodop, kost toch nog meer energie dan je denkt! Eenmaal terug in het hotel rusten we even uit op bed en begin ik aan m'n boek dat ik gisteren heb gekocht (duizend schitterende zonnen). Voor vanavond hebben we afgesproken samen te gaan eten met een jongen uit Chili die we gisteren hebben leren kennen. Hij is al een tijdje in Kathmandu en weet wel wat leuke plekjes om uiteten te gaan. We belanden bij een roof top restaurantje waar we wat verschillende gerechten bestellen om te delen en ondertussen een hoop tips krijgen voor onze annapurna trekking die hij al een maand of twee geleden heeft gedaan. Rond een uur of tien zijn we klaar met eten en chillen we nog een tijdje met wat andere mensen in het hostel. Uiteindelijk besluiten we een beetje optijd naar bed te gaan omdat de wekker morgenochtend om 6 uur staat om te vertrekken richting Pokhara!

Dag 5:
Fris en fruitig worden we wakker om 5:50 om onze spullen te pakken en richting de bus te lopen. De Nepalese jongen die bij het hostel werkt had aangeboden om ons naar de busstop te brengen omdat die bang was dat we het anders niet konden vinden, super lief dus! Hij was de avond daarvoor om 12 uur s nachts nog aan het werk en ze slapen beneden op bankjes die naast de receptie staan. We vragen ons dan ook af of die ooit echt goed slaapt, maar om stipt half 7 staat die klaar om ons naar de bus te brengen. Hij zegt dat die nooit meer dan een paar uur per nacht slaapt en er ondertussen aan gewend is. Wanneer we aankomen bij een rij met 20 bussen die allemaal naar Pokhara schijnen te gaan, zijn we erg blij dat hij ons precies kan vertellen waar we heen moeten. We bedanken hem uitgebreid en stappen in de bus waarmee de hobbelige toch begint. Eerst een heel stuk door Kathmandu, waarbij we weer erg veel nieuwe dingen zien en van de ene verbazing in de andere vallen. De manier waarop de mensen hier leven is nogsteeds zo bizar anders alles wat ik ooit heb gezien. Iedereen ligt te slapen midden op straat, koeien aapjes en honden lopen overal rond, rivieren zijn vrijwel niet te herkennen omdat er meer afval dan water te zien is en er zijn geen verkeersregels, dat merken we ook nu weer meteen. Wie het hardst toetert heeft voorrang, iets in die trant. Wanneer we Kathmandu uit zijn rijden we langs stijle afgronden over weggetjes waar bussen als deze elkaar precies op de millimeter kunnen passeren. In het begin houd ik m'n hart vast maar na een tijdje merk ik dat het voor deze mensen de normaalste zaak van de wereld is en dat ik wel even m'n ogen dicht kan doen om een uurtje te slapen. Bij de eerste stop roept de chauffeur "5 min first stop" en wanneer die zegt 5 minuten bedoelt die dus ook echt 5 minuten. Hij rijdt na zo'n 4 minuten weer verder zonder te kijken of tellen of iedereen weer aan boord is. Twee mensen moeten achter de bus aanrennen en op de ramen kloppen om net optijd toch nog in de bus te kunnen stappen. Een paar uur later hebben we een lunch stop aan een meer waar we aan een heerlijk Nepalees buffet kunnen deelnemen voor €2 per persoon. Het eten is super lekker, maar ook enorm pittig (tot nu toe viel het naar mijn mening nog wel mee). Ook is het meteen te merken dat we lager in de bergen komen (Kathmandu ligt vrij hoog) want de temperatuur neemt snel toe en ook in de bus wordt het behoorlijk warm. Maargoed dan kunnen we in ieder geval alvast wennen voor in India (waar het dubbel zo warm zal zijn als in Kathmandu). Wanneer we weer in de bus zitten komt de chauffeur naar ons toe: er blijkt iets mis te zijn gegaan met de betaling voor de bus. Schijnbaar zijn ze het bij het hotel vergeten te verrekenen waardoor we het ter plekke nog moeten betalen. We rekenen het na en het blijkt inderdaad te kloppen, maar 1 probleem: we hebben nu niet genoeg contant geld. We spreken af bij de eerstvolgende ATM geld op te nemen en het te betalen. Echter werkt de ATM bij de volgende stop niet en bij de stop daarna is er geen ATM (het is een mini dorpje vlak langs de weg). We leggen uit dat we in Pokhara meteen zullen pinnen en dan zullen betalen. In Pokhara aangekomen lopen 2 jongens uit de bus die vrijwel geen Engels kunnen met ons mee naar de pinautomaat. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat die geen MasterCard accepteert en dit is de enige in de buurt. Dussss klein probleempje haha hoe gaan we betalen?! Gelukkig zijn ze allemaal heel aardig en uiteindelijk sluit de buschauffeur een deal met een taxichauffeur: de taxichauffeur geeft hem 1400 rupies (de kosten voor de busrit) en hij brengt ons naar ons Guesthouse en rijdt ondertussen langs een ATM zodat we kunnen pinnen. Best een goeie deal dus, en fijn om weer te zien hoe goed van vertrouwen de mensen hier zijn. Echter, bij de eerste pinautomaat aangekomen blijkt deze out of order; op naar automaat 2. Deze blijkt onze pas ook niet te accepteren dus op naar de volgende. Ook bij nummer drie blijkt het wegens een andere vage reden niet mogelijk om geld op te nemen. Gelukkig is de taxi chauffeur erg aardig, hij blijft lachen en vindt het allemaal prima. Gelukkig doet automaat nummer 4 het wel en hebben we eindelijk het geld dat we nodig hadden! Hij zet ons af bij het Guesthouse dat we hebben geboekt en we betalen hem het geld terug plus wat extra fooi voor zijn vertrouwen en geduldigheid, z'n dag kan niet meer stuk *zie hem voor je met een grote lach en het briefgeld wapperend in z'n handen*. Bij het Guesthouse aangekomen worden we meteen hartelijk ontvangen en de kamer blijkt prima te zijn: warm water, twee bedden en een klein tafeltje. In eerste instantie zijn we erg blij met de vier stopcontacten die we zien, maar als we gaan vragen waarom ze niet werken wordt uitgelegd dat ze in Nepal veel stroom tekort komen en daarom elke dag maar een bepaald aantal uur elektriciteit kunnen gebruiken (en die tijden verschillen per dag #handig). Dit verklaart ook waarom het in andere hostels vaak niet werkte. We besluiten maar even wat koelers aan te trekken (want ook hier is het zo'n 30 graden) en het stadje in te gaan. Het is een erg leuk dorpje met veel kleine winkeltjes, restaurantjes, barretjes en een mooi groot meer. We besluiten rond te gaan vragen voor het huren van een slaapzak, een jas, wandel stokken en het kopen van een head torch. Uiteindelijk krijgen we een goeie deal aangeboden en zijn de belangrijkste dingen voor de trekking in ieder geval geregeld. We besluiten nog een dagje hier uit te rusten en dan donderdagochtend te vertrekken. Terug bij het guesthouse aangekomen doen we een uit de hand gelopen powernap (moest een half uur zijn maar werd ruim een uur) en uiteindelijk worden we nog vermoeider wakker dan we al waren haha, maargoed even douchen en dan maar eens avond gaan eten. We belanden bij een barretje om de hoek waar ze erg lekkere taco's en enchilada's blijken te hebben. Tot nu toe gaat het vegetarisch eten erg goed, want vrijwel overal hebben ze enorm veel keuze voor gerechten met alleen vegetables. Nadat we uitgegeten zijn lopen we nog even door het dorpje, lezen we nog even wat in ons boek en gaan we lekker optijd naar bed.

Dag 6:
De volgende ochtend worden we uitgerust wakker rond een uur of 10. We nemen een douche (al voel ik me erna niet mega fris want we proberen het wassen van ons haar steeds langer uit te stellen en dit is dag 3 haha) en we lopen richting het meer. Hier ontbijten we bij een leuk barretje met hot porridge met local fruits en honey #yum. Even later besluiten we verder langs het meer te lopen om te kijken wat er nog meer te zien is. We worden aangesproken door een vrouw uit Tibet of we alsjeblieft naar haar winkeltje willen komen kijken, ze is een vluchteling en probeert geld te verdienen voor haar familie. Langs het meer ligt een kleedje met wat zelfgemaakte sieraden erop. Natuurlijk zijn we weer te zwak om te zeggen dat we niks hoeven, dus eindigen we met een armbandje voor mij en een enkelbandje voor Lou. Al zijn ze wel erg leuk! En samen nog geen €5 dus jaa als zij er weer een dag van kan leven is iedereen blij. Vervolgens lopen we nog een uurtje langs het meer en zien we een hoop mooie dingen, dieren en kinderen die vrolijk in het meer aan het spelen zijn. Op de terugweg komen we per toeval Julia tegen, het Engelse meisje die we in Kathmandu hebben ontmoet! Ook zij wil nog een trekking permit regelen (dat heb je nodig om deze trek te mogen doen) dus we besluiten naar de locale ambassade te gaan. 2 uur en €40 verder is alles ondertekend en geregeld, ook boeken we de bus voor de volgende ochtend om 6:30 en dan zijn we officieel ready to go!! Terug bij ons Guesthouse beginnen we met het uitzoeken van wat we precies mee willen nemen voor de trekking. Het liefst natuurlijk zo min mogelijk, want we zullen alles zelf gaan dragen, maar helaas heb je uiteindelijk toch altijd meer nodig dan je denkt. Na een dik uur hebben we vrijwel alles bij elkaar gezocht en zijn de backpacks bepakt en ongeveer even zwaar (we denken een kilo of 8, al komt hier elke dag nog wel 2 keer 2 kilo bij aangezien je zo'n 4 liter water per dag moet drinken). Ook heb ik vandaag nog zooltjes voor m'n bergschoenen kunnen kopen en we hebben een super hippe pet gekocht, dus aan onze trekking gear zal het niet liggen (we lachen onszelf nu al uit met als vooruitzicht en super modieuze afritstbroek, bergschoenen, hiking sticks en een beige uitklap petje). Daarna besluiten een laatste goeie en niet rijst gebaseerde maaltijd te eten bij een restaurant dat werd aanbevelen omdat ze er wood fired pizza's hebben. De pizza's zijn inderdaad heerlijk, en met moeite weten we hem allebei helemaal op te krijgen (even wat reserves creëeren, want sommige mensen die we hebben gesproken waren zo'n 5 kg lichter na de trek). Vervolgens gaan we terug naar het guesthouse met het idee optijd naar bed te gaan. Echter bedenken we dan nog 100 dingen die we nog snel even moeten regelen (zoals onze vlucht van Kathmandu naar Delhi, niet geheel onbelangrijk haha) en al met al kost het toch een hoop tijd en liggen we uiteindelijk om half 1 in bed. De wekker staat om 5:30 dus dat wordt een kort nachtje, maargoed misschien kunnen we nog wel wat slapen in de bus!
We zijn erg benieuwd hoe de trekking gaat worden en wat we allemaal tegen gaan komen, hoe zwaar het zal zijn en wat voor mensen we gaan ontmoeten. We hebben er in ieder geval heel veel zin in!! Ik zal de komende twee weken (we hebben gepland het in zo'n 16 dagen te doen) slecht bereikbaar zijn, aangezien ze in de bergen ook vrijwel nergens stopcontacten hebben en de verbinding er vast niet al te best is.
Zodra we terug zijn zal ik zeker een uitgebreid nieuw reisverslag posten met alle details over de trekking!

En tot die tijd: Namasté!

(P.s. Foto's zullen nog volgen, maar die willen niet uploaden vanwege de geweldige WiFi hier ;))